«Εμπιστοσύνη», η λέξη-«κλειδί»

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Όπως σε όλους τους χώρους και τομείς, έτσι και στον αθλητισμό η πανδημία του νέου κορωνοϊού, που στην χώρα μας συμπλήρωσε δεκαεννέα μήνες, άφησε έντονο «αποτύπωμα», με οδυνηρές συνέπειες σε σχέση τόσο με την αγωνιστική δραστηριότητα όσο και με τα οικονομικά δεδομένα.

Συνέπειες, τις οποίες βίωσαν σε υπερθετικό βαθμό οι φορείς όλων των αθλημάτων, τα οποία «καλλιεργούνται» στον νομό, και οι οποίοι συγκροτούν το «οικοδόμημα» του κιλκισιώτικου αθλητισμού, ιδιατέρως δε οι φορείς του ποδοσφαίρου, το οποίο και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας αυτού του «οικοδομήματος».

Σ΄αυτό το περιβάλλον υγειονομικής κρίσης και στον νομό είτε δεν έγινε αντιληπτή από την φίλαθλο κοινή γνώμη, και δη την ποδοσφαιρική, είτε «πέρασε στα πολύ ψιλά» η αξιοσημείωτη επέτειος των εξήντα χρόνων της ίδρυσης του ιστορικού Κιλκισιακού, που έμελε να αναχθεί επί μακρόν στον κορυφαίο αθλητικό «πρεσβευτή» του νομού Κιλκίς, μέχρι και να γίνεται το κατ΄εξοχήν σημείο πανελλήνιας αναφοράς σ΄αυτόν ή ακόμη και να… ταυτίζεται με αυτόν!

Του Κιλκισιακού, που και κατά την μετεξέλιξη του ποδοσφαίρου από αμιγώς ερασιτεχνικό σε ημιεπαγγελματικό και ακολούθως σε επαγγελματικό άθλημα υπήρξε επί μακρόν το… «όνομα-μαγνήτης» για πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, οι οποίοι, με «εφαλτήριο» ή «όχημα» αυτόν, επεδίωκαν είτε την προβολή, ανάδειξη και καταξίωση τους χώρους τους είτε αποκατάσταση των δικών τους ονομάτων ύστερα από λάθη ή παραλείψεις τους.

Του Kιλκισιακού, που στην πορεία του στο «στερέωμα» του ελληνικού ποδοσφαίρου καταξιώθηκε σ΄ αυτό ως μία εκ των κορυφαίων ποδοσφαιρικών «κυψελών», που ανέδειξε πλειάδα ταλέντων του κιλκισιώτικου και απετέλεσε τον ακλόνητο «βατήρα» της «εκτίναξής» τους ακόμη και στα υψηλότερα δυνατά επίπεδα καταξίωσης (α΄εθνική, εθνικές ομάδες).

Του Κιλκισιακού, που, καθώς στελεχωνόταν από ποδοσφαιριστές από κάθε γωνιά του νομού, έφτασε ακόμη και στο σημείο του να αποτελεί σύμβολο ενότητας όλων των κατοίκων και πολιτών τούτου του τόπου.

Η ειρωνία της μοίρας είναι, ότι και πριν δέκα χρόνια στάθηκε «ανάλγητη» απέναντι στην ιστορική ομάδα του Κιλκίς, αφού αυτή, γιά διαφορετική αιτία, που ήταν τότε η «σκληρή» απαρχής της οξύτατης οικονομικής κρίσης, δεν στάθηκε δυνατόν να γιορτάσει με την έκταση, το μέγεθος και την λαμπρότητα, που της έπρεπε και της άξιζε, το «αδαμάντινο Ιωβηλαίο» της, δηλαδή τα «στρογγυλά» πενηντάχρονα της ίδρυσής της, ασχέτως του ότι η τότε επέτειος δεν «πέρασε» στην αφάνεια ή «στα ψιλά», όπως η φετινή εξηκοστή.

Η διαφορά με το σήμερα είναι, ότι μεταξύ των αρχών και των μέσων της προηγούμενης δεκαετίας ο Κιλκισιακός διατηρούσε την επαφή με τον φυσικό χώρο του των εθνικών κατηγοριών, ενώ μεταξύ τελών της προηγούμενης και της αρχής της τωρινής «βολοδέρνει» μεταξύ περιορισμένης προβολής μιάς υποβαθμισμένης πρώτα δ΄και κατόπιν γ΄εθνικής κατηγορίας και της ανώτερης τοπικής κατηγορίας, «λιμνάζοντας» σε επικίνδυνο πλέον βαθμό στην αφάνεια.

Που σημαίνει, ότι η σημερινή διοίκησή του «επωμίζεται» το «βαρύ φορτίο» του καθήκοντος της ανασύνταξης του Κιλκισιακού σε όλους τους τομείς, με ένα και μοναδικό αντικειμενικό σκοπό: Την ταχεία επάνοδο (αν όχι φέτος, οπωσδήποτε του χρόνου) στην σημερινή γ΄εθνική κατηγορία και συγχρόνως τον προγραμματισμό πρωτοβουλιών, ενεργειών και κινήσεων γιά το επόμενο «βήμα», που με προοπτική διετίας δεν μπορεί παρά να είναι η προαγωγή στην σημερινή β΄εθνική.

Βεβαίως, προέχει η απλή επάνοδος στον χώρο των εθνικών κατηγοριών, και δη στην γ’, καθώς το προαναφερθέν «επόμενο βήμα» προϋποθέτει και απαιτεί καλύτερα υγειονομικά και πολύ καλύτερα οικονομικά δεδομένα.

Και είναι αυτά, ακριβώς, τα καθοριστικής σημασίας τελευταία, των οποίων η εξασφάλιση επιβάλλεται να αποτελεί πρωταρχικό μέλημα της διοίκησης, όπως κάθε διοίκησης, εφ΄όσον διοικούντες, εξωδιοικητικοί και οικονομικοί παράγοντες και φίλοι της ομάδας φρονούν, ότι αυτή αξίζει το «κάτι παραπάνω».
Και συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση «χάραξης» πορείας περαιτέρω κατηγοριακής αναβαθμίσεως το να «ριχθεί το βάρος» της προσπάθειας στις οικονομικές προδιαγραφές και απαιτήσεις, από την στιγμή που ο Κιλκισιακός:

-Διαθέτει γηπεδικές εγκαταστάσεις, που καλύπτουν τις ανάγκες και απαιτήσεις του πρώτου αντικειμενικού σκοπού της ανόδου στην γ΄εθνική κατηγορία.

-Διαθέτει βοηθητικούς χώρους προπόνησης, που με κάποιες βελτιωτικές παρεμβάσεις καλύπτουν τις ανάγκες και απαιτήσεις της λειτουργίας του «φυτωρίου» του.

-Συγκροτείται κατά βάσιν, και σε υπερθετικό βαθμό, από ποδοσφαιριστές προερχομένους από ομάδες του νομού, με ανάλογο προπονητικό επιτελείο.

Επειδή, λοιπόν,η απόλυτη προτεραιότητα, σε ό,τι αφορά στην εφ εξής πορεία του Κιλκισιακού, είναι η εξασφάλιση επαρκούς οικονομικής επιφάνειας, θα ήταν ιδιατέρως επωφελές κάθε «άνοιγμα» προς το εντός και εκτός ορίων νομού επιχειρείν και γενικώς προς κάθε εντός και εκτός ορίων νομού οικονομικό φορέα, κάτι το οποίο προϋποθέτει εξωστρέφεια και επικοινωνία «ανοικτή»… προς πάντες.

Η πρακτική κατά την παρατεταμένη περίοδο οικονομικής κρίσης έχει αποδείξει, ότι εσωστρέφεια και επιλεκτικές επικοινωνιακές προσεγγίσεις δεν εγγυώνται επίτευξη κανενός αντικειμενικού σκοπού.

Έχοντας, λοιπόν, αυτά υπ΄όψιν, το «στοίχημα» γιά την διοίκηση του Κιλκισιακού, είναι η «νίκη» στην «μάχη» γιά την «κατάκτηση» της εμπιστοσύνης τόσο του κόσμου του επιχειρείν και της οικονομίας, σε όλα τα εφικτά επίπεδα, όσο και του φιλάθλου κόσμου.

Ειδικότερα για τον τελευταίο, θα συνιστούσε την σημαντικότερη επιτυχία της διοίκησης το να τον ξαναφέρει στο γήπεδο, ώστε από μόνος του, με το απλό εισιτήριο, να αποτελεί, ακόμη και υπό τα σημερινά οικονομικά δεδομένα και πρότυπα, ουσιαστικό στήριγμα της ομάδας.

«Κλειδί», λοιπόν, της επιτυχίας η εμπιστοσύνη οικονομικού και φιλάθλου κόσμου σε μιάν «αφετηρία εκκίνησης» με προορισμό την επάνοδο του Κιλκισιακού εκεί όπου του αξίζει να βρίσκεται.

Και δεν μένει στην διοίκηση, παρά μόνο να… χρησιμοποιήσει αυτό το «κλειδί» και με τον κατάλληλο τρόπο και στον κατάλληλο χρόνο.