Διαιτησία χωρίς… «ήξεις αφίξεις»

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Είναι γεγονός, ότι η σύνθετη κρίση των τελευταίων δεκατριών ετών, με «προεξάρχουσα» την οικονομική στην οποία προστέθηκαν εσχάτως η υγειονομική και η ενεργειακή, είχε συνέπειες και επιπτώσεις και στον χώρο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, ο οποίος ταλανίσθηκε και ταλανίζεται από προβλήματα οφειλόμενα κατά πρώτο λόγο σ’ αυτήν.
Ωστόσο, υφίστανται στον χώρο και προβλήματα, που δεν οφείλονται στις παρενέργειες της κρίσης, αφού τον απασχολούσαν και τις εποχές πριν από αυτήν.
Είναι χρόνια προβλήματα, που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως «ανοικτές πληγές» γιά το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο, οι οποίες κακοφορμίζουν, επειδή δεν «κλείνουν» με την κατάλληλη «αγωγή» και «θεραπεία».
Μία από αυτές τις «πληγές», όχι η σοβαρότερη αλλά σίγουρα σοβαρή, είναι οι εντάσεις, αντιπαραθέσεις και «εν θερμώ» αντιδράσεις, τις οποίες προκαλούν αποφάσεις ή παραλείψεις διαιτητών ή βοηθών διαιτητών (εποπτών γραμμών) ή και των δύο.
Το θέμα αφορά στην περίπτωση, κατά την οποία οι προαναφερθέντες είτε προσηλώνονται υπέρμετρα στο γράμμα του κανονισμού, «παρακάμπτοντας» το πνεύμα, είτε εμφορούνται από συμπλέγματα, στα οποία η διαιτησία προσφέρει «διέξοδο», είτε απλώς υστερούν σε επάρκεια κατάρτισης, ώστε να ανταποκρίνονται πλήρως στον ρόλο του «άρχοντος του αγώνος», αναλόγως προς τις απαιτήσεις του κάθε αγώνα, ώστε να αποφεύγουν τις «κακοτοπιές».
Εν προκειμένω ισχύει στο έπακρο η στρατιωτική έκφραση «τα αίτια πολλά, η εμπλοκή μία», με επακόλουθο το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο να χάνει σε αξιοπιστία, αίσθηση της ισοτιμίας στην αντιμετώπιση όλων των ομάδων, ανεξαιρέτως ισχύος, αγωνιστική ποιότητα και ενδεδειγμένες συνθήκες ομαλής διεξαγωγής του αγώνα, στο ανάλογο φίλαθλο πνεύμα. Πολλά τα αίτια, μία η «εμπλοκή», πολλές οι παρενέργειες, μία η ζημιά γιά το ποδόσφαιρο του τόπου μας.
Γιά την επαλήθευση φρόντισαν «άρχοντες» δύο αγώνων, με συνδρομή και των βοηθών τους.
Στην μία περίπτωση επέδειξαν συμπεριφορά, που δημιουργούσε ακόμη και στον πιό καλοπροαίρετο ουδέτερο θεατή την αίσθηση, ότι η συγκεκριμένη αναμέτρηση έπρεπε να λήξει με νικήτρια … την ισχυρότερη ομάδα, ακόμη και αν αυτή, έχοντας επιβεβαιώσει την ανωτερότητά της, δεν χρειαζόταν … «δεκανίκι» διαιτησίας!
Στην δεύτερη περίπτωση από «ήξεις αφίξεις» διαιτητή και βοηθού (επόπτη γραμμών) προκλήθηκε ένταση, που οδήγησε … στην αποχώρηση της μιάς ομάδας από τον αγωνιστικό χώρο και μη επάνοδο σ’ αυτόν, παρ’ όλο που … προηγείτο στο αποτέλεσμα! Αφορμή η επίτευξη ενός τέρματος. Ο διαιτητής δείχνει αμέσως την «σέντρα». Ο βοηθός τον ακολουθεί, αλλά ενδίδει στην πίεση της «εξέδρας» της γηπεδούχου ομάδας, σταματά και καλεί με το σημαιάκι του τον διαιτητή. Αυτός, ενώ πρώτα έδειξε την «σέντρα», χωρίς να κοιτάξει προς την πλευρά του βοηθού, τώρα πηγαίνει σ’ αυτόν, ο οποίος του δηλώνει, ότι «δεν είναι σίγουρος, αν η μπάλλα πέρασε ολόκληρη την γραμμή του τέρματος». Ύστερα από αυτό, ο διαιτητής ανακαλεί την αρχική απόφασή του και ακυρώνει το τέρμα, προκαλώντας «έκρηξη» στις τάξεις της φιλοξενούμενης ομάδας, που αντιδρά με την προαναφερθείσα αποχώρηση, παρά το προβάδισμά της και παρά το εκ των προτέρων γνωστό, βάσει του νέου κανονισμού, «βαρύτατο» βαθμολογικό κόστος των μείον πέντε βαθμών από την φετινή συγκομιδή και μείον πέντε από αυτήν της επομένης περιόδου!
Εν προκειμένω, δύο «άρχοντες των γηπέδων» επέδειξαν αφ’ ενός μεν σύγχυση σε ό, τι αφορά στην διαφορά της ερμηνείας κανονισμών μεταξύ γράμματος και πνεύματος, αφ’ ετέρου δε υστέρηση σε ψυχικά και πνευματικά «εφόδια» για αποτελεσματική αντιμετώπιση της, ούτως ή άλλως αναμενόμενης, άσκησης ψυχολογικής πίεσης από πλευράς παραγόντων και θεατών.
Τα δύο παρατεθέντα περιστατικά έρχονται σε μία συγκυρία, κατά την οποία, γιά πολλά και διάφορα αίτια, που έχουν να κάνουν με παλαιότερες καταστάσεις, τις οποίες επέτεινε η παρατεταμένη σύνθετη κρίση, έχει περιορισθεί σημαντικά ο αριθμός των εν ενεργεία διαιτητών, έτσι που, αν όχι να «δένονται τα χέρια», να περιορίζεται η ευχέρεια διοίκησης και επιτροπής διαιτησίας της ΕΠΣ Κιλκίς, να επιλέγουν από ένα ικανό αριθμό διαιτητών, που να συνδυάζουν το απαιτούμενο επίπεδο συνολικής κατάρτισης με την επάρκεια στον ψυχολογικό τομέα.
Σε σχέση με αυτήν την παράμετρο, κινούνται στην σωστή κατεύθυνση οι επιλογές των δύο προαναφερθέντων οργάνων, ως προς την διοργάνωση σχολών διαιτησίας ποδοσφαίρου, να δοθεί έμφαση στην ποσοτική ανάκαμψη του χώρου της κιλκισιώτικης διαιτησίας, με αναζήτηση και κινήτρων γι’ αυτόν τον σκοπό.
Από εκεί και πέρα, όμως, η βασική μέριμνα πρέπει να εστιάζεται κυρίως στην αναβάθμιση της ποιότητας αυτού του δυναμικού, ώστε να συνδυάζει ένα υψηλό επίπεδο κατάρτισης επί του κανονισμού, άρα ένα υψηλό επίπεδο ποιότητας, με την αριθμητική επάρκεια.
Συγχρόνως, να ενεργοποιηθούν «ασφαλιστικές δικλείδες», σχετιζόμενες με κατάλληλα κίνητρα, που να λειτουργούν αποτρεπτικώς σε κάθε εξάρτηση αυτού του δυναμικού από εξωγενείς παράγοντες, ξένους προς τον χώρο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου και της διαιτησίας του, ώστε συγχρόνως να καταπολεμηθούν η καχυποψία και κάθε είδους προκατάληψη, σε κάθε πλευρά αυτού του χώρου, κυρίως δε ανάμεσα στις ομάδες και των δύο σημερινών κατηγοριών που πρωταγωνιστούν και διεκδικούν τον τίτλο, καθώς και αυτές της ανώτερης κατηγορίας που «μάχονται» για την παραμονή.
Βεβαίως, η καταπολέμηση κάθε καχυποψίας και προκατάληψης αποτελεί υπόθεση και των παραγόντων και υποστηρικτών των ομάδων, και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό.
Όμως, μία διαιτησία καλύτερα καταρτισμένη και καλύτερα συμπεριφερόμενη, βάσει όχι μόνο του γράμματος, αλλά και του πνεύματος του κανονισμού, όπως υπογραμμίζεται σε κάθε σχετικό σημείωμα της στήλης … από καταβολής της, αν δεν αλλάζει από την μία στιγμή στην άλλη τα δεδομένα προς το καλύτερο, καθίσταται «αντίδοτο σε κάθε ανεπίτρεπτη δράση προερχόμενη είτε από παράγοντες είτε από υποστηρικτές ομάδων, τουλάχιστον αφαιρώντας πολλά επιχειρήματα γι’ αυτήν.
Αν, όμως, συνεχισθεί το «ίδιο βιολί» από πλευράς διαιτητών, θα συνεχισθεί ο ίδιος «φαύλος κύκλος» των δράσεων και αντιδράσεων, στις οποίες οφείλεται η διατήρηση καταστάσεων, που προκαλούν αποστροφή της κοινωνίας, η οποία έχει προ πολλού αηδιάσει με τα όσα συμβαίνουν στον χώρο.
Συμφέρει κάτι τέτοιο στο κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο;