Αμέλειας “παρενέργειες”

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Έληξε τυπικώς την 31η Δεκεμβρίου 2023, ενώ “πήρε” υπό προϋποθέσεις παράταση έως και τον Φεβρουάριο του 2024.

Ο λόγος γιά την προθεσμία, που δόθηκε και στα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία να προσαρμόσουν το καταστατικό τους στο πλαίσιο και στις διατάξεις του νέου αθλητικού νόμου. Την προθεσμία, με άλλα λόγια, γιά “επικαιροποίηση” του καταστατικού τους, η οποία αφορά όχι μόνο στην κεντρική διοίκηση του κάθε σωματείου αλλά και στο καθένα από τα τμήματα, που συγκροτούν τον σύλλογο.

Έτσι, ακόμη και αν το καταστατικό ενός αθλητικού σωματείου “επικαιροποιήθηκε” πριν την αρχική προθεσμία ή πρόκειται να “επικαιροποιηθεί” κατά την διάρκεια της παράτασής της έως τα τέλη Φεβρουαρίου, μη “επικαιροποίηση” των όρων λειτουργίας ενός τμήματος αυτού συνεπάγεται αναστολή της δραστηριότητάς του έως το όποιο διάστημα παραμένει αυτή η εκκρεμότητα ή ακόμη και οριστική αναστολή της λειτουργίας του.

Η παρούσα αναφορά προέκυψε από αυτό που συνέβη σε ιστορικό αθλητικό σύλλογο του νομού ή περιφερειακής ενότητας Κιλκίς, ο οποίος διατηρεί τμήματα καλαθοσφαίρου και κλασικού αθλητισμού (Δεν κατονομάζεται, καθώς ό, τι συνέβη σ’ αυτόν θα μπορούσε να είχε συμβεί σε οποιονδήποτε σύλλογο του τόπου μας). Οι ιθύνοντες του συλλόγου κίνησαν τις διαδικασίες της προσαρμογής στον νέο αθλητικό νόμο, παρέχοντας στα διοικητικά και τεχνικά στελέχη των επί μέρους τμημάτων ότι προέβησαν σε όλες τις ενέργειες, που απαιτούνται γιά την κατάθεση και έγκριση του αναθεωρημένου καταστατικού.

Μόνο που λίγο μετά την παρέλευση της βασικής προθεσμίας έγινε γνωστό γιά τον συγκεκριμένο σύλλογο, ότι αυτή η έγκριση αφορά στο γενικό καταστατικό αυτού και στο πλαίσιο λειτουργίας του καλαθοσφαιρικού τμήματος, με το αντίστοιχο του κλασικού αθλητισμού να “μένει απ’ έξω”, με κίνδυνο να ανασταλεί οριστικώς η λειτουργία του, αν ο νέος κύκλος ενεργειών δεν ολοκληρωθεί εντός του μικρού διαστήματος της νέας προθεσμίας.

Η περίπτωση, αν δεν έχει να κάνει… με “συνωμοσιολογικά σενάρια”, δηλαδή σιωπηλή έκφραση έμμεσης πρόθεσης αναστολής της λειτουργίας του συγκεκριμένου τμήματος, διεκδικεί περίοπτη θέση ανάμεσα… στα “ηχηρά” περιστατικά… “χοντρής” αμέλειας ιθυνόντων αθλητικού σωματείου.

Προσηλωμένη στην αρχή της καλής προαίρεσης γιά οποιοδήποτε θέμα, και εν γνώσει των κατά καιρούς δεδομένων στον χώρο του κιλκισιώτικου κλασικού αθλητισμού, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών και λειτουργικών, η στήλη προσεγγίζει και αυτήν την περίπτωση με πρόταξη του “τεκμηρίου της αθωώτητας”. Θεωρεί, δηλαδή, ότι αυτή η απίστευτη ιστορία αποτελεί προϊόν αμέλειας και επακόλουθης ολιγωρίας, στο πλαίσιο του ανθρωπίνου λάθους. Εννοείται, ότι αυτό το τελευταίο δεν αμβλύνει τις συνέπειες ούτε διαγράφει και γιά την μία και γιά την άλλη τον χαρακτηρισμό της ασυγχώρητης.

Όμως, αυτό δεν σημαίνει, ότι από την μία κάποιος ή κάποιοι πρέπει… “να πάρουν το δίκαννο” και από την άλλη να ακουσθούν σχόλια του τύπου “εν τάξει, ένα λάθος έγινε, δεν χάθηκε ο κόσμος”. Τόσο τα αντικειμενικά δεδομένα όσο και η ιστορία του συγκεκριμένου συλλόγου επιβάλλουν νηφαλιότητα, “καθαρό μυαλό” και σύνεση στην αντιμετώπιση της υπόθεσης. Βάσει αυτών “ο γέγονε γέγονε”, και προέχουν οη βούληση και ο συντονισμός των ενεργειών, ώστε το τμήμα κλασικού αθλητισμού του ιστορικού συλλόγου, έστω και με “περιπετειώδη” τρόπο και με το άγχος των ενεργειών υπό τα σχεδόν “ασφυκτικά” περιθώρια της τελευταίας παράτασης γιά την υποβολή της αίτησής του, να μπορέσει να συνεχίσει να λειτουργεί στο νέο καταστατικό πλαίσιο.

Αν, πάλι, υφίσταται το απευκταίο ενδεχόμενο, να μην πρόκειται γιά “ασυγχώρητη αμέλεια και ολιγωρία”, αλλά… “γιά κάτι άλλο”, το οποίο… “όζει” σκεπτικισμού και απροθυμίας γιά την λειτουργία του τμήματος κλασικού αθλητισμού, κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος στον χώρο του αθλητισμού, και δη του κιλκισιώτιοκου, δικαιούται να να παρατηρήσει, ότι αρκεί μία απλή απόφαση διοίκησης ή συνέλευσης συλλόγου σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο, και όχι με την ευκαιρία κάποιας νομικής διαδικασίας, η οποία προκύπτει “μιά φορά στο τόσο”, και την οποία υποχρεούνται να ακολουθήσουν όλα τα σωματεία.

Αν, δηλαδή, υπήρχε πρόθεση να ανασταλεί η λειτουργία του τμήματος κλασικού αθλητισμού του συγκεκριμένου συλλόγου, θα συνιστούσε τουλάχιστον … στρουθοκαμηλισμό το να προβεί η διοίκηση σ’ αυτό με πρόσχημα την προσαρμογή στο νέο νομικό πλαίσιο του αθλητισμού.

Αλλά, όπως αναφέρθηκε, η στήλη παραθέτει και αυτό το “σενάριο” απλώς και μόνον στο πλαίσιο μιάς σφαιρικής προσέγγισης του θέματος, καθώς θεωρεί βέβαιον, ότι δεν υπήρξε δόλος από κανένα. Από εκεί και πέρα, αμέλεια και ολιγωρία δεν “ξορκίζονται” με “αφορισμούς”, αλλά με ενέργειες που θα “ακυρώσουν” ενδεχόμενες αρνητικές συνέπειες γιά το υφιστάμενο την ταλαιπωρία τμήμα κλασικού αθλητισμού. Και αυτές οι ενέργειες είναι αναγκαίο να περιστρέφονται γύρω από τον “άξονα” της ανασυγκρότησης του κλασικού αθλητισμού στην συγκεκριμένη περιοοχή, που μπορεί να συντελεσθεί αφ’ ενός μεν με την αναβάθμιση των γηπεδικών και υλικοτεχνικών υποδομών, αφ’ ετέρου δε με στήριξη των προσπαθειών και του έργου των στελεχών του εν λόγω τμήματος, χάρη στα οποία αυτό επιβίωσε σε μία παρατεταμένη γι’ αυτό περίοδο “ισχνών αγελάδων”.

Ας μην παραβλέπουν οι άνθρωποι και οι φίλοι του αθλητισμού της περιοχής (ξέρουν, ότι η στήλη αναφέρεται σ’ αυτήν) το ότι η αναστολή της λειτουργίας ενός τμήματος οποιουδήποτε αθλήματος δεν καταφέρει καίριο πλήγμα μόνο στο συγκεκριμένο άθλημα, αλλά στο σύνολο του αθλητισμού κάθε περιοχής.

Και γιά περιοχές σαν την συγκεκριμένη είναι, αν όχι ζωτικής, ουσιαστικής σημασίας η ύπαρξη σ’ αυτές φορέων, που “καλλιεργούν” συστηματικώς διάφορα αθλήματα, αυτό δε ισχύει πρωτίστως γιά την νεολαία της και την κοινωνική ζωή της.