Στάθης Τσομίδης: Μπορούμε να νικήσουμε το «θεριό» (Τουρκία) ή να χαϊδέψουμε τον «σκύλο» (Ρωσία)

“Στραβά-κουτσά”, όπως θυμόσοφα αναφέρει ο λαός μας, μπήκαμε στον τελευταίο μήνα πριν τις εκλογές για το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο. Το πολιτικό «σκηνικό» που προσπαθεί, εδώ και καιρό να στήσει η κυβέρνηση της ΝΔ, γνωστό, επαναλαμβανόμενο και, κυρίως, μη πειστικό.

Επαναφέρει και πάλι την έννοια του “λαϊκισμού” της αντιπολίτευσης, που ισοδυναμεί με την έννοια “λαοπλάνος” την οποία χρησιμοποιούσε ο Κώστας Μητσοτάκης την δεκαετία του 1990 εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου. Επίσης, καθημερινά σχεδόν, προσπαθεί να στρέψει το αρνητικό ενδιαφέρον της κοινής γνώμης κατά του κ. Κασσελάκη και των όποιων επιλογών του, σε πολιτικές, θεσμικές και, κυρίως, προσωπικές επιλογές του.

Τέλος επισείει τον “κίνδυνο της αποσταθεροποίησης, αν η ΝΔ χάσει την κυριαρχία της στην κοινωνία και στις κάλπες”. Και μόνον αυτές οι επιλογές, ως κεντρικών αξόνων της προεκλογικής εκστρατείας, φανερώνει τα προβλήματα της κυβερνητικής παράταξης, όχι μόνον σε επίπεδο πολιτικών επιλογών, αλλά κυρίως προτεραιοτήτων. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει η ΝΔ , ότι θα οδηγηθεί σε νικηφόρο αποτέλεσμα σε εκλογές για την Ευρωβουλή, όταν η ίδια δεν τολμά να πει κάτι για την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια, οι ομοϊδεάτες της ΝΔ, και των επιλογών της;

Πώς να αναπτύξει σχέδιο για το μέλλον της χώρας και την περίφημη “καραμέλα” της ανάπτυξης, όταν το μόνο επιχείρημα το οποίο έως σήμερα ειπώθηκε, είναι το περίφημο “πακέτο στήριξης”, που όλο έρχεται και όλο κάπου «στραβώνει», ή κάτι γίνεται στην Ουκρανία, την Παλαιστίνη, το Ισραήλ ή την Τουρκία, και αλλάζουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την εκταμίευσή του. Και αυτό το τελευταίο, έχει πολύ σημαντική επίπτωση στην προεκλογική τακτική της κυβέρνησης.

Πρώτα-πρώτα, οι κρατικοδίαιτοι “επιχειρηματίες”, που περιμένουν λεφτά και λεφτά δεν έρχονται, πιέζουν την κυβέρνηση, και ευθέως την απειλούν για μη στήριξή της. Αν θυμάστε, τον περασμένο Μάιο, τον κ. Άδωνι που πήγε, “ντεμέκ”, επίσκεψη σε ένα εργοστάσιο, και αφού μίλησε, ο ιδιοκτήτης είπε, μέσες-άκρες, ψηφίστε ΝΔ γιατί αλλιώς τέλος; Αυτές τις σκηνές δεν πρόκειται να τις ξαναδούμε στις 25 ημέρες που απομένουν για να ψηφίσουμε. Κανένας οικονομικός παράγοντας, δεν δέχεται να στηρίξει ευθέως την κυβερνητική πολιτική, χωρίς γερό μπαχτσίσι. Και, δυστυχώς, ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Το είπε και ο εκτελών χρέη υπουργού οικονομικών κ. Χατζηδάκης.

Όμως, με την έλλειψη πακέτου στήριξης, πάνε και οι όποιες έκτακτες ή τακτικές παροχές προς δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους, Το να ανακοινώνεις ως πρωθυπουργός, ότι τώρα δεν τίθεται θέμα 13ου-14ου μισθού, αλλά θα το δούμε στο μέλλον, ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑΣ, είναι σαν να τάζεις στον τραυματία, ότι αν επιζήσει θα τον θεραπεύσεις σε μονόκλινο δωμάτιο.

Το να λες, μονότονα, ότι δεν χαμηλώνεις τον ΦΠΑ σε βασικά προιόντα, και ότι “….στην Ισπανία απέτυχε το μέτρο…” μόνον γέλια προκαλεί, σε όσους γνωρίζουν. Για τους άλλους τί να κάνουμε, δεν θα μπορέσουμε. Όσοι, όμως, ξέρουν, κουνάνε με απορία το κεφάλι τους, αναλογιζόμενοι ¨τί θέλει να πει ο ποιητής”, όταν όλοι μιλάνε για τον “ληστρικό πληθωρισμό” (=Καπιταλισμό) που τυχαία τον ενισχύουν οι φίλοι και οι κολλητοί της οικογένειας και του Αδώνιδος.

Το να προσθέσουμε σε όλα τα ως άνω και τα «ανοικτά» εθνικά θέματα, είναι σαν να κλέβουμε εκκλησία. Όσο φανατικός και αν είναι κάποιος, όσο και να μην βλέπει ειδήσεις, πέρα από τον κ. Αυτιά και τον κ Πορτοσάλτε, κάτι θα έχει ακούσει για την νέα “τιμωρία”, την οποία μας επεφύλαξε ο φίλος και κουμπάρος κ. Ερντογάν, με την μετατροπή και της Μονής της Χώρας σε τζαμί, έτσι για το “χολ- γκελ- ντινί”, το καλωσόρισμα του κ. Μητσοτάκη που πάει στην Κωνσταντινούπολη για να συζητήσουν φιλικά (;) με τον Σουλτάνο.

Τέλος, οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές, όχι μόνον της ΝΔ, έχουν «πετάξει πετσέτα», και το μόνο, που κάνουν, είναι να ψηφοθηρούν σε ατομικό και μόνον επίπεδο. Βεβαίως το σχέδιο προβλέπει περιοδείες κορυφαίων υπουργών σε όλη την χώρα. Αλλά, σας παρακαλώ πολύ, μπορείτε να φανταστείτε, ότι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Δένδιας, θα βρίσκεται στον μακρινό Έβρο, για να μαζέψει ψηφαλάκια, ενώ όλη η γειτονιά μας φλέγεται; Και αν συμβεί κάτι; Δεν ακούω τίποτε, άρα λογικό και τέλος.

Βεβαίως η ΝΔ, υπολογίζει πολύ στην υποψηφιότητα Μπελέρη, αλλά πώς να διαχειριστεί την εθνοέπαρση των νέων κυβερνώντων στην Βόρεια Μακεδονία και το VMRΟ. Μόλις εξελέγησαν, με προεκλογικό σύνθημα ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ, ΜΕ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ, η αντίδραση ήταν, “καθήστε να δούμε αν αυτά που έλεγαν προεκλογικώς θα τα εφαρμόσουν και ως κυβέρνηση”.

Και ο καλοπροαίρετος ψηφοφόρος αναρωτιέται: Γιατί να περιμένουμε, αφού και εμείς (η ΝΔ) δεν θέλουμε την Συμφωνία των Πρεσπών, που ας μην ξεχνάμε, ότι την υπέγραψε εκείνος ο “ άχρηστος, αδιάβαστος, και χωρίς να ξέρει καλά αγγλικά” Αλέξης Τσίπρας, γιατί να ΜΗΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΚΡΑΤΗ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟΝΤΟΥΛΑΠΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ; Ακούει κανείς; Δεν ακούει. Άρα σωστό και πάμε παρακάτω.

Αν γίνει “καμμιά στραβή στην Βάρδια”, και ξαφνικά στα βόρεια σύνορά μας δούμε Τούρκους και Ρώσους, να εγγυώνται τα σύνορα και την ασφάλεια της “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ”, τί θα κάνουμε; Πρέπει να θυμίσουμε, ότι έως τον προηγούμενο Δεκέμβρη, τον εναέριο χώρο των Σκοπίων προστάτευε η ελληνική πολεμική αεροπορία, βάσει της Συμφωνίας των Πρεσπών, και τώρα η αεροπορία της Ιταλίας.

Θα πούμε, λάθος κάναμε και συγγνώμη, ή θα πιάσουμε τον κ. Βελόπολο… τους παπάδες και τον Ιβάν Σαββίδη, να πει στην «Ρωσική Αρκούδα» να μας λυπηθεί; Και τον θείο Σαμ να πει κάτι στον Σουλτάνο, που περιμένει να αναστήσει το τουρκικό-μουσουλμανικό «τόξο» γύρω από την Ελλάδα, για να μην μας κάνει τοστ; Μπορεί να ακούγονται φανταστικά όλα αυτά, μόνον που δεν είναι.

Τα Βαλκάνια, και μάλιστα τα Δυτικά, στην διπλωματία πριν τον πρώτο Μεγάλο Πόλεμο, χαρακτηριζόταν ως “μακεδονική σαλάτα” ώστε να περιγραφεί το πλήθος των εθνών, θρησκειών, αλλά και κοινωνικών συνθηκών της περιοχής, που εξακολουθούν να υφίστανται και σήμερα. Μόνον η ονομασία άλλαξε από “μακεδονική”, λέγεται “ρωσική” σαλάτα.

Αυτό είναι το περίπλοκο διεθνές περιβάλλον, και περιπλέκεται, ακόμη περισσότερο και με την θέση της κ. Μπακογιάννη στο Συμβούλιο της Ευρώπης για το Κοσσυφοπέδιο, που έφερε τον Πρόεδρο της Σερβίας στο σημείο, να της επιτεθεί σε προσωπικό, καθόλου διπλωματικό, επίπεδο. Το ερώτημα, λοιπόν, που αναφύεται είναι: Μπορεί η παρούσα κυβέρνηση, άρα και ο ελληνικός λαός, να νικήσει το θεριό (Τούρκους) ή να χαϊδέψει τον σκύλο (Ρωσσία),με τον οποίο , όχι μόνον διακόψαμε κάθε διπλωματική σχέση μαζί του, αλλά γίναμε, χωρίς λόγο, μπροστάρηδες στην προσπάθεια στρατιωτικής επίθεσης εναντίον του, της διπλωματικής και οικονομικής της (δήθεν) “απομόνωσής του”, αλλά στείλαμε ό, τι ρωσικής κατασκευής οπλικό σύστημα διαθέταμε στα νησιά.

Όπλα που οι “φίλοι του κ. πρωθυπουργού” χρησιμοποιούν εναντίον περιοχών, όπου ζουν και ζούσαν, χιλιάδες χρόνια Έλληνες, όχι «ντεμέκ» Έλληνες, αλλά πατριώτες που δεν ενέδωσαν στον Σταλινισμό, ούτε σε κανέναν άλλο. Και ήρθε ο “θεατρικός ηγέτης” Ζελένσκυ και τους αφαίρεσε το δικαίωμα να είναι Έλληνες. Και τώρα τους βομβαρδίζει, με όπλα που του έστειλε η (παρα)μάνα Πατρίδα τους.

Ο μήνας, που απομένει για τις εκλογές, είναι τεράστιο χρονικό διάστημα για ένα, διπολικό και πάλι, διεθνές περιβάλλον. Η φετινή Άνοιξη, ίσως καθ υπερβολήν, είναι ιστορικώς ανάλογη με εκείνη, που ο μεν Χίτλερ προσπαθούσε για το “πραξικόπημα της μπυραρίας”, ή εκείνο, πιό παλιά, της δολοφονίας του Ζαν Ζωρές σε ένα μπαρ στην Γαλλία.

Αν τίποτε από όλα αυτά δεν προσομοιάζει με το παρόν, το ερώτημα για εμάς παραμένει: Μπορούμε να νικήσουμε το «θεριό» ή να χαϊδέψουμε τον «σκύλο»;

*Ms Δικηγόρου-Πολιτικού επιστήμονα