Στάθης Θ. Τσομίδης: Η λάθος συζήτηση για την «Κεντροαριστερά»
Έχει γίνει πλέον καθημερινή ενασχόληση για τα ΜΜΕ οι αναλύσεις, για όσα λέγονται ότι θα συμβούν στο άμεσο μέλλον. Τόσο το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.
Ελάχιστοι, έως κανένας δεν ασχολείται με την ουσία αυτών των πολιτικών διεργασιών. Αντίθετα, η οποία “ανάλυση” περιορίζεται στον… γάμο και την λίστα γάμου του κ. Κασσελάκη, ή στην κριτική για τον κ. Δούκα πώς θα συνδυάσει την Δημαρχία με την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Όμως η συζήτηση αυτή, έχει ξεκινήσει στην κοινωνία. Ανεξάρτητα από όσα θα ήθελαν οι “πρωταγωνιστές” και κυρίως από το τί θα ήθελε ο “εκφραστής” του αντίπαλου πόλου – της κεντροδεξιάς – και πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης. Δεν χρειάζεται κάποιο γκάλοπ, ούτε ιδιαίτερη πολιτική ανάλυση, για να διαπιστωθεί η πραγματικότητα.
Το όποιο επιτελικό κράτος κατέρρευσε με την επανεκλογή του και η δήθεν μεταρρυθμιστική ατζέντα έπαυσε να υπάρχει. Ακόμη και σε τομείς, όπου η βελτίωση είναι εμφανής (ηλεκτρονική διακυβέρνηση), ακόμη και εκεί η ορμητική δημιουργική προσπαθεί, βάλτωσε.
Οι επόμενες ημέρες, μέχρι την ΔΕΘ, είθισται, να είναι οι μέρες των δημοσκόπων, αφού αναμένονται και οι πρώτες μετρήσεις, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, την κάθετη ρήξη με τους παραδοσιακούς εκφραστές της κεντροδεξιάς, Κ.Καραμανλη και Αντ. Σαμαρά, αλλά και την προώθηση δεξιών προσώπων σε θέσεις κυβερνητικές, όπως του κ. Τζιτζικωστα. Ο Κ. Μητσοτάκης, πιστεύει ότι οι επιλογές του, θα σκεπάσουν τα πραγματικά προβλήματα που επαναλαμβάνονται πλέον με ακρίβεια φυσικού φαινομένου.
Ακόμη και η αύξηση του τουριστικού ρεύματος, άρα και συναλλάγματος, δεν ενδιαφέρει πλέον τον μέσο πολίτη. Όταν το 50% των πολιτών δεν μπόρεσαν να πάνε έστω 10 μέρες διακοπές, όταν η φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών έφτασε να συγκρίνεται με την φοροεπιδρομή της περιόδου της Τρόικας, όταν οι φωτιές έφτασαν στις πολυκατοικίες των νοικοκυραίων, όταν… όταν…
Όσο και να θέλει ο κ. Μητσοτάκης να αυτοθαυμάζεται και να επαναλαμβάνει ότι δεν έχει αντίπαλο, η αλήθεια είναι πως έχει εν δυνάμει αντίπαλο, τον αγανακτισμένο πολίτη.
Ούτε όμως και η λεγόμενη ” Κεντροαριστερά, στην κομματική της έκφραση βρίσκεται στα “πάνω της”.
Ίσα – ίσα αυτοτραυματίζεται και κυρίως απαξιώνεται βοηθούντων και των Πετσομένων ΜΜΕ.
Όμως στον χώρο αυτό, υπάρχουν και οι δυνάμεις και τα άφθαρτα πρόσωπα που μπορούν να ξεκολλήσουν το κάρο και να το οδηγήσουν στην πεδιάδα και την λεωφόρο της νίκης.
Αυτές οι δυνάμεις δεν χαρακτηρίζονται ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ, αντιθέτως ονομάζονται, ως δυνάμεις του ορθού λόγου, της πρακτικής αντίληψης της οικονομίας και κυρίως της αλληλεγγύης προς τους αδύνατους, χωρίς όμως την οικονομική εξουδετέρωση της λεγόμενης Μεσαίας τάξης.
Αυτοί είναι οι συνομιλητές του νέου φορέα της “κεντροαριστεράς” και είναι σίγουρο ότι δεν τους αφορά η βλακώδης ομφαλοσκόπηση των κομματικών φορέων του χώρου.
Αυτούς φοβούνται οι δήθεν ηγέτες, γιατί η οικονομική αλλά και κοινωνική πραγματικότητα απαιτεί ανθρώπους, όχι της αγοράς, αλλά της σύνεσης και της λογικής.
Και είμαι βέβαιος ότι και το “μεγάλο ερώτημα” του ποιός θα ηγηθεί, εύκολα λύνεται.
Γιατί αυτές οι δυνάμεις δεν έχουν ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης ούτε βέβαια οπορτουνιστικές επιδιώξεις. Πονάνε την χώρα, αλλά πονάνε και υπολογίζουν και τον κόπο κάθε εργαζόμενου, και όχι το δήθεν ενδιαφέρον του κάθε “επαγγελματία πολιτικού” που η σχέση του με την καθημερινότητα περιορίζεται σε όσα τα ΜΜΕ του επιτρέπουν να αντιληφθεί.
Η επανάσταση της λογικής και του αυτονόητου, είναι πολύ κοντά. Αυτό φοβούνται οι ξεπερασμένοι πολιτικοί για αυτό και ενισχύουν την ομιχλώδη συζήτηση για την κεντροαριστερά και την όποια άλλη ιδεολογική θολούρα.
*Μς Δικηγόρος – Πολιτικός Επιστήμονας
