Στάθης Τσομίδης: «Η Δημοκρατική παράταξη»

Μεσολάβησαν, ήδη, 20 μέρες από την πανηγυρική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τις εκλογές. Και ενώ θα έπρεπε να χαλαρώσουμε και να σκεφτούμε, τα γεγονότα, διαδέχονται το ένα το άλλο, με αστραπιαία ταχύτητα, τόσο σε πολιτικό, κομματικό επίπεδο, όσο και σε κοινωνικό.

Η συντριβή της κυβέρνησης (έχασε 1.000.000 ψηφοφόρους σε ένα χρόνο) συνοδεύτηκε από έναν επιπόλαιο ανασχηματισμό και μια παράλυση που μοιάζει περισσότερο με την αναμονή του μοιραίου, παρά για μια κυβέρνηση πνοής, με ορίζοντα τριετίας.

Όμως, όπως ήταν αναμενόμενο, ξεκινώντας, από τον ΣΥΡΙΖΑ, η εικόνα μοιάζει περισσότερο με παιδική χαρά, παρά με συντεταγμένο πολιτικό φορέα.

Το να επιτίθενται στον Κασσελάκη, όλοι όσοι ακόμη έμειναν στο κόμμα, παρότι διαφωνούν, μοιάζει περισσότερο με το παιχνίδι με τις καρέκλες, παρά με ιδεολογικό- πολιτική αντιπαράθεση.

Είναι λογικό και όχι πολιτικό, ο νέος αρχηγός, να θέλει να επιβάλει τις κεντρικές πολιτικές επιλογές, σε κρίσιμα θέματα χαμηλής ή και υψηλής πολιτικής. Και όσοι δυσανασχετούν, ας απαντήσουν με ειλικρίνεια, πόσοι γνώριζαν την επιλογή του Αλέξη Τσίπρα, να επιλύσει – και ευτυχώς το έλυσε- το θέμα της Μακεδονίας.

Εκτός των πέντε εμπλεκομένων προσώπων, ουδείς άλλος… Και τί έκαναν οι αντιρρησίες;

Βγήκαν στα κανάλια, όπως τώρα, η απειλούσαν με διαγραφές;

Γιατί λοιπόν, τώρα, τέτοιος κουρνιαχτός; Είναι ο Κασσελάκης, μειωμένης ισχύος ηγέτης, έχει εξαρτήσεις, πρέπει να πληρώσει γραμμάτια πολιτικά; Σε όλα τα ανωτέρω, όσο παράξενο και αν υπονοείται, η απάντηση είναι, ένα τεράστιο ΟΧΙ.

Τότε γιατί. Η μόνη πολιτική, αλλά και λογική, απάντηση είναι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι πλέον, και με την εκλογική του Κασσελάκη, αυτός που ξέραμε. Είναι ένα νέο κόμμα, με εν πολλοίς, και νέους ψηφοφόρους.Αυτό το νέο πολιτικό δυναμικό, βρήκε πολιτική λύση, από το γεγονός,αλλά και επειδή υπάρχει η αρχηγία του κ. Κασσελακη.

Για την λεγόμενη, ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, πέραν του αξιοπρεπούς, κ. Χαρίτση, όλοι οι υπόλοιποι, αποστάτες, καταπατητές των αποφάσεων των συνεδρίων και της κοινής λογικής, πρέπει να παραδώσουν τις βουλευτικές τους έδρες ,και να αποσυρθούν στις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας της Αριστεράς στην Ελλάδα.

Είναι όλοι τους, οι άνθρωποι, που με την πολιτικής τους συμπεριφορά έδιωξαν τον Τσίπρα και τώρα θέλουν να διώξουν και τον Κασσελάκη, αλλά ο κυρίαρχος λαός, τους κατέταξε στα σκουπίδια της ιστορίας.

Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ του ΝΙΚΟΥ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ, ζεί στιγμές χειρότερες ,από εκείνες της βίαιης αποπομπής του εκλεγμένου Πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου. Η παρούσα κατάσταση, ήταν προδιαγεγραμμένη και αναμενόμενη. Μόνον η κλειστή παρέα της Ξάνθης μιλούσε για νίκη και δεύτερη θέση. Και όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τις εκτιμήσεις τους, ήταν ύποπτος και αποσυνάγωγος.

Τώρα όμως ,μετά την ήττα, γιατί περί ήττας πρόκειται, αν ο κ. Ανδρουλάκης δεν παραιτηθεί σήμερα στην ΚΕ, πρέπει να αποπεμφθεί. Όχι γιατί δεν μπορεί, αλλά γιατί είναι ο κύριος υπεύθυνος της μη ανάδειξης του ΠΑΣΟΚ, σε τόσο ευνοϊκές συνθήκες, ως δεύτερη πολιτική δύναμη και εν δυνάμει κόμμα κυβερνητικό.

Από την στιγμή, που τα κοράκια της ενημέρωσης αντελήφθησαν το πολιτικό ψητό, άρχισε και το σενάριο της ονοματολογίας. Είναι το μέσον της πλήρους παραπλάνησης, όχι μόνο των πολιτών, αλλά και των αφελώς σκεπτόμενων πολιτικών καιροσκόπων.

Το πρόβλημα της “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ” και γενικότερα της αντιπολίτευσης στη χώρα μας, ήταν και είναι σε αντίθεση με την δεξιά, η συσσωμάτωση γύρω από πρόσωπα και όχι από θέσεις, ιδέες και ιδεολογικές αρχές. Οι λεπτές διαφοροποιήσεις είτε σε θεωρητικά κείμενα, είτε στην ερμηνεί της πραγματικότητα, αντί να προκαλούν γόνιμους διαλόγους, οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, σε διασπάσεις και σε αλληλοκαρφώματα.

Όσοι πιστεύουν ότι “ο ΗΓΈΤΗΣ ( τους)”, είναι ο μόνος που μπορεί να νικήσει τον Κ. Μητσοτάκη, και κανένας άλλος, σίγουρα δεν κατάλαβαν τίποτα από το μήνυμα της κάλπης. Όσοι νομίζουν ότι η φωτογένεια, το λάιφ σταιλ, οι κοινωνικές συναναστροφές και τα χαμόγελα “κολγκέιτ”, δίνουν εξουσία, δεν γνωρίζουν σε ποιό λαό απευθύνονται.

Η πιο ρεαλιστική, εποικοδομητική και αποτελεσματική λύση, για την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ, είναι η άμεση δημιουργία ομάδων εργασίας, μετά από πρόσκληση από τα στελέχη, όλων των πολιτικών χώρων, εντός και εκτός κομματικών σχηματισμών, για την διατύπωση συγκεκριμένων θέσεων, ρεαλιστικών και πλήρως κοστολογημένων, που θα αφορούν την τσέπη των συμπολιτών μας, αλλά και για τα εθνικά θέματα.

Όταν διατυπωθούν οι θέσεις, τότε ένα ανοιχτό αντιπροσωπευτικό ιδρυτικό συνέδριο, θα αναδείξει και τον Ηγέτη.

Το μόνο θέμα που, εμένα τουλάχιστον με προβληματίζει, είναι ο χρόνος που απομένει για τις γενικές εκλογές. Και αυτός είναι πολύ λίγος, αφού εκλογές μπορεί να διεξάγει ο Πρωθυπουργός, ακόμη και τον Οκτώβριο, παρά τα αντιθέτως, λεγόμενα.

*Δικηγόρος, Μς Δημοσίου και Διεθνούς Δικαίου