«Δικαιοσύνη η δολοφονία Νασράλα» (Τζον Μπαϊντεν)

Η δήλωση του Προέδρου, υπέργηρου, των ΗΠΑ, κάνει τον γύρο του κόσμου από χθες που διατυπώθηκε. Οι πανηγυρισμοί στην Ουάσιγκτον δεν κρύβουν τις κατάρες και τις απειλές που εκτοξεύονται στην εμπόλεμη ζώνη. Ισα-ίσα έγιναν πιο ισχυρές και πιο απειλητικές για τις ΗΠΑ, αλλά και όλη την Δύση.

 Ο ελεγχόμενος Νετανιάχου, και με αυτό το χτύπημα, θέλει να κατευνάσει τους εξαγριωμένους πολίτες του που τον κατηγορούν ευθέως για την ομηρία και δολοφονία, εντός της επικράτειάς τους, τόσων αθώων.

 Είναι όμως λυτρωτική η δολοφονία του ηγέτη της Χεζμπολάχ για το Ισραήλ και τον κόσμο γενικότερα;

Είναι η δολοφονία ενός “ηγέτη” η λύση στην ιστορία;

Δεν χρειάζεται, νομίζω, καμιά ιστορική αντίστιξη για να λάβουμε ως απάντηση το αρνητικό αποτέλεσμα. Αλλωστε και οι προηγούμενες δολοφονίες, με τις βομβιστικές αυτοαναφλέξεις δεν απέδωσαν τα αναμενενώμενα. Ισα-ίσα ενίσχυσαν την μισαλλοδοξία και τον θρησκευτικό -πολιτικό – φανατισμό. Και τώρα η αναμενόμενη χερσαία εισβολή στο Λίβανο δυναμώνων και συσπειρώνουν τους αντιπάλους “του κακού”.

Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ,ή δεν κατανοεί αυτές τις απλές σκέψεις, ή παίζει ανοιχτά πλέον το παιχνίδι των συμφερόντων, ανεχόμενος αυτές τις τακτικές του Νετανιάχου, αποδεχόμενος ότι η τρομοκρατία, μπορεί πλέον να ταξιδεύσει εκτός συνόρων και να λάβει την μορφή “μαχητών αυτοκτονίας” σε όλο τον κόσμο ακόμη και στις ΗΠΑ.

Δεν έχω καμία αμφιβολία, ότι ο Μπαϊντεν δεν αντιλαμβάνεται πλέον-όσο επιτρέπει αυτήν την αλυσιτελή πολιτική στο Ισραήλ-τον παγκόσμιο κίνδυνο στον οποίο έχει εισέλθει η ανθρωπότητα.

Ομως και οι ευρωπαίοι “ηγέτες”, τα καλά παιδιά της δύσης , έδειξαν όχι μόνον ότι τόσα χρόνια δεν έχουν απογαλακτιστεί από την αμερικανική στρατηγική, αλλά είναι αδύναμα να παίξουν έστω τον ρόλο της διεθνούς διαμεσολάβησης για να σταματήσει η αιματοχυσία.

 Αυτήν την αδυναμία, είναι σχεδόν βέβαιο ότι σύντομα θα πληρώσουμε, αφού η Ευρώπη είναι η κατεξοχήν “χώρα” υποδοχής μεταναστών από όλες τις περιοχές του υπόλοιπου κόσμου.

Και μην μου πείτε ότι η αυστηρότητα στη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ θα έχει θεαματικά αποτελέσματα. Τουναντίον η Ευρώπη απέδειξε- ιδίως η Γερμανία και η Γαλλία- ότι έχει στους κόλπους της εν υπνώσει εξτρεμιστές που ανα πάσα στιγμή μπορούν να ενεργοποιηθούν με ή χωρίς αιτία.

Οσο η ΕΕ παρακολουθεί τις εξελίξεις καθισμένη στο εμπόλεμο άρμα των ΗΠΑ και του Νετανιάχου τόσο η ανησυχία θα διευρύνεται και ο φόβος, ενόψει και των Χριστουγέννων θα εντείνεται. Αν η ΕΕ ,έστω και τώρα, αναλάβει μια πρωτοβουλίες ειρήνευσης της περιοχής τότε ίσως βρει μια θέση στην διεθνή διπλωματία. Αλλά το ερώτημα είναι μπορεί η Φον Ντελάιν να σκεφθεί και να πράξει αναλόγως;

Πολύ φοβάμαι πως όχι.

*Μς Δικηγόρος – Πολιτικός Επιστήμονας