Στάθης Τσομίδης: Ο χρόνος μετράει αντίστροφα
Όταν τον περασμένο Φεβρουάριο, έγραφα για την αντίστροφη μέτρηση της εξουσίας του Κ. Μητσοτάκη, οι περισσότεροι δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να το καταλάβουν. Κάποιοι, μάλιστα, με επέπληξαν για τα “σκληρά” γραφόμενα μου και την ολομέτωπη επίθεση στους νόμους “Φλωρίδη”.
Ο χρόνος κύλησε, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, όχι μόνον δεν ήταν αδιάφορα, αλλά δημιούργησαν πολιτικές εξελίξεις που τώρα βιώνουμε. Η κατάρρευση της κυβερνητικής παρουσίας, παρά τον “άτολμο” ανασχηματισμό, η αμφισβήτηση -και η τελική- επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ, και η σαλαμοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν τα αποτελέσματα των εκλογών του περασμένου καλοκαιριού.
Όμως η προσοχή μας στρέφεται κυρίως στην κυβερνητική κατάρρευση, αφού η κυβέρνηση ασκεί την εξουσία και έχει την ευθύνη, πολιτική και ποινική, για τις πράξεις και παραλήψεις της. Το γεγονός ότι σε όλες τις δημοσκοπήσεις οι ερωτώμενοι δηλώνουν πως η χώρα “πηγαίνει σε λάθος κατεύθυνση”, ούτε εξωπραγματικό είναι, ούτε απέχει από την πραγματικότητα.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε αποδρομή, από την επομένη των ευρωεκλογών. Και μέχρι να πέσει, θα βασανίζει και θα βασανίζεται. Οι κινήσεις των 11 Βουλευτών της συμπολίτευσης και η δημόσια διάσταση του Κ. Καραμανλή και του Α. Σαμαρά, απέδειξαν ότι οι θεματοφύλακες της Δεξιάς παράταξης, έχουν ήδη σφυρίξει την λήξη της ανοχής απέναντι στην καθεστωτική παντοκρατορία του Κ. Μητσοτάκη.
Και αυτήν την αλλαγή στάσης, δεν την περίμενε ο πρωθυπουργός. Ετεροχρονισμένα προσπάθησε να εξευμενίσει την δεξιά πτέρυγα του κόμματός του ( περίπτωση της επιλογής του Τζιτζικώστα ως Επίτροπος), αλλά κυριότερα απάντησε, μόλις χθες από τις Βρυξέλλες, σε όσους αμφισβητούν τον πατριωτισμό του.
Η αποδοχή της πρόκλησης εκ μέρους του πρωθυπουργού, αλλά και η επίθεση στην Λατινοπούλου από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, μεσοβδόμαδα, δείχνει τον πανικό που επικρατεί στο σύστημα Μητσοτάκη. Πώς όμως το σύστημα να μπορέσει να αντέξει τον θανατηφόρο εναγκαλισμό εκ μέρους των αμφισβητούντων;
Όταν σε κανένα τομέα, η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιδείξει κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Πέραν των διαπλεκομένων εργολάβων, όλοι οι υπόλοιποι αναφέρονται ως “παραπονούμενοι”. Όμως ακόμη και αυτοί οι διαπλεκόμενοι, ήδη αποστασιοποιούνται, με εμφανή τρόπο, αφήνοντας των Κ.Μητσοτάκη να αποφασίσει αν θα “πέσει”-παραιτούμενος- μόνος του ή θα τον ρίξουν με την πρώτη ευκαιρία.
Οι αποφάσεις που φαίνεται να έχει πάρει η κυβέρνηση, στα εθνικά θέματα, δηλαδή την ολιστική συζήτηση με την Τουρκία, είναι η “κόκκινη γραμμή” για όλους
