Στάθης Θ. Τσομίδης: Ήρθε η ώρα του Καραμανλή;
Γράφει ο Στάθης θ. Τσομίδης
Όταν στις 19 Οκτωβρίου, έγραφα για τις καταιγιστικές εξελίξεις στο χώρο της κυβέρνησης, ήταν πολλοί που με χλεύασαν και κατέκριναν, ότι γράφω φανταστικές ιστορίες. Η προχθεσινή όμως διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά, με δικαίωσε, ως προς το γεγονός, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το σύστημα εξουσίας που καθιέρωσε μετράει αντίστροφα, από τις εκλογές για την ανάδειξη των μελών του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Το ίδιο, αλλά σε στάδιο αποσύνθεσης, βρίσκεται και ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ, με την μόνη διαφορά, ότι εκεί δεν υπάρχει πλέον η προσωπικότητα που θα μπορούσε να συγκρατήσει την αποδρομή στην οποία έχει εισέλθει.
Τα αποτελέσματα από την διαγραφή Σαμαρά, δεν πρόκειται να φανούν άμεσα στην καθημερινή πολιτική πρακτική. Δεν υπάρχουν , αυτή την στιγμή Βουλευτές που θα ήθελαν να χρεωθούν την πτώση της κυβέρνησης, όπως την δεκαετία του 1990, οπότε και ο πατέρας Μητσοτάκης έχασε την εξουσία. Όμως η εσωτερική διάσταση , στους κόλπους της κυβερνώσας παράταξης, έχει πλέον οριοθετηθεί και οι κόντρες ακόμη και στα μικρά καθημερινά πράγματα θα είναι εμφανείς και δημόσιες.
Η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη, όσο και αν η ίδια θέλει να το υποβαθμίσει, έχει πλέον αντίπαλη αναφορά (Α. Σαμαρά), που δεν είναι του επιπέδου Βελόπουλου και Λατινοπούλου, αλλά έναν πρώην πρωθυπουργό με εκλεκτικές συγγένειες με τους ολιγάρχες, αλλά και τον ξένο παράγοντα.
Όμως η αγωνία της κυβέρνησης και προσωπικά του ιδίου του Πρωθυπουργού, είναι η στάση που θα κρατήσει ο έτερος θεματοφύλακας της παράταξης, ο Κώστας Καραμανλής, που και αυτός συστηματικά και σταδιακά, βρίσκεται απέναντι στις επιλογές, κυρίως στα εθνικά θέματα και τον ελληνο-τουρκικό διάλογο, της κυβερνώσας κάστας.
Ο Κ. Καραμανλής, δεν είναι ο πολιτικός, που λαμβάνει εν θερμώ αποφάσεις, και ούτε βέβαια μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι θα καθορίσει την πολιτική του θέση από την αποπομπή του Α. Σαμαρά. Άλλωστε, είναι το όνομα που σηματοδοτεί την ιστορική συνέχεια, με τον ιδρυτή του κόμματος, και που για να αναλάβει την εξουσία, όταν του ζητήθηκε, επεδίωξε και πέτυχε να έχει την δημόσια και σύμφωνη γνώμη και υποστήριξη όλων των ομάδων του κόμματος.
Εξάλλου ο κ. Καραμανλής, όχι γιατί θα του προταθεί η Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά επειδή οι εξελίξεις με την ποινική αντιμετώπιση του εξαδέλφου του, αισθάνεται ότι πιο εύκολα μπορεί να ελέγξει τις όποιες πιθανές αρνητικές εξελίξεις ευρισκόμενος εντός του κόλπου της ΝΔ, παρά διαφοροποιούμενος-αυτή την στιγμή- και διακηρύσσοντας ότι επιθυμεί της πτώση του συστήματος Μητσοτάκη.
Η όποια συσχέτιση της στάσης του κ. Καραμανλή με αυτή του Α. Σαμαρά, μάλλον είναι άστοχη, αφού και οι επιδιώξεις είναι διαφορετικές, αλλά και οι προσωπικές-πολιτικές επιλογές διαφέρουν σημαντικά.
Αυτή η διαφοροποίηση, όμως δεν αποκλείει τον κ. Καραμανλή από το να συνεχίσει την διαφοροποίηση από τις επιλογές του Κ. Μητσοτάκη, κυρίως στα ελληνο-τουρκικά, και να του υποβάλλει στο μαρτύριο του Σίσυφου, μέχρι τον προσεχή Μάρτιο, οπότε και θα αναγκαστούμε να πάμε σε εκλογές, ακόμη και αν και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης δεν τις θέλει.
Δικηγόρος- Πολιτ. Επιστήμονας
