Στα «ουράνια δώματα» ο πρώτος πρόεδρος του «Αγίου Τρύφωνος» Κιλκίς Γ.Γούναρης
Αναχώρησε για το «δίχως γυρισμό ταξίδι» ο καλός συμπολίτης Γιώργος Γούναρης, έχοντας ζήσει στα 94 από τα 110 χρόνια της ιστορίας του Κιλκίς μετά την απελευθέρωσή του.
Μετην «αναχώρισή» του «έκλεισαν» και δύο επί μέρους κεφάλαια, τα οποία «συνέγραψε» ο εν λόγω συμπολίτης, και που ήταν η τοπική (αυτο)διοίκηση και ο πολιτισμός.
Ο Γιώργος Γούναρης συγκαταλεγόταν στα έως προ τινος μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού μέλη του πρώτου μετά την μεταπολίτευση δημοτικό συμβούλιο του δήμου Κιλκίς (τότε πόλης Κιλκίς συνοικισμών Αργυρουπόλεως, Σεβαστού, Ζαχαράτου, Ξηρόβρυσης και Κολχίδας), υπό την δημαρχία του αειμνήστου Νίκου Αγγελίδη, διατελέσας κατά καιρούς σε κάποια αξιώματα.
Όσον αφορά στον τομέα του πολιτισμού, ο εκλιπώς υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Στενημαχιτών Κιλκίς «Ο Άγιος Τρύφων», έχοντας κατ΄επανάληψιν θητεύσας τόσο σ΄αυτό όσο και σε άλλα αξιώματά του.
Επί των ημερών του ο σύλλογος ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα όχι μόνο σε σχέση με τους καταστατικούς σκοπούς του αλλά και συμμετέχοντας σε όλους τους πολιτιστικούς θεσμούς του τόπου, ενώ εδραιώθηκε η συνεργασία του και με άλλους λαογραφικούς και πολιτιστικούς φορείς.
Ο Γιώργος Γούναρης έβαλε και την δική του «υπογραφή» στην εκ μέρους του συλλόγου ίδρυση τμήματος μαντολινάτας, του πρώτου που απέκτησε το Κιλκίς, με διευθυντή τον Θέμη Μπάτζιο.
Επί πλέον, συνέδεσε το όνομά του με πρωτοβουλίες προστασίας του περιβάλλοντος, έχοντας εντάξει τον «Άγιο Τρύφωνα» και στους φορείς με ένα από τα αντικείμενα τις δενδροφυτεύσεις, είτε από μόνος του είτε σε συνεργασία με άλλους φορείς.
Όντας ο ίδιος ερασιτέχνης οργανοπαίκτης, κυρίως εγχόρδων οργάνων (μπουζουκιού, μαντολίνου) έδινε πάντα ξεχωριστό τόνο σε κάθε κοινωνική εορταστική συνάθροιση, ως «άνθρωπος της παρέας», δηλαδή ιδιαιτέρως κοινωνικός και υπέρμαχος της προώθησης των ανθρωπίνων σχέσεων.
Χάρη σ΄αυτό, έχαιρε εκτιμήσεως της κιλκισιώτικης κοινωνίας σε όλο το εύρως της όλες τις εποχές, καταφέροντας να προσαρμόζεται στα δεδομένων όλων.
«Έφυγε» αφήνοντας παρακαταθήκη την δημιουργική παρουσία του τόσο στην τοπική (αυτο)διοίκηση και στο τομέα του πολιτισμού όσο και στην με την ευρύτερη έννοια κοινωνική ζωή του τόπου.
Γι΄αυτό ακριβώς η μορφή του θα παραμείνει αιωνίως παρούσα στην συλλογική μνήμη, την «σφυρηλατούμενη» από πολλές γενιές Κιλισιωτών.
Καλό κατευόδιο και Καλή Ανάσταση.
