Σίτιση προσφύγων: «Ρίχνουν» τους Κιλκισιώτες επιχειρηματίες

Ρεπορτάζ Βαγγέλλης Αποστολίδης

Πρακτικές, που εγείρουν πολλά ερωτηματικά, επιστρατεύθηκαν από μέρους της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου εθνικής αμύνης στο θέμα της σίτισης όσων διαμένουν στους δύο καταυλισμούς προσωρινης διαμονής προσφύγων και μεταναστών, στις περιοχές της Νέας Καβάλας και του Χέρσου.

Και τούτο διότι η συνοπτική διαδικασία ηλεκτρονικού διαγωνισμού, που επιλέχθηκε γιά λόγους «έκτακτης ανάγκης και εθνικής ασφάλειας» ουσιαστικώς οδήγησαν στο να αποκλειστούν από την εν λόγω διαδικασία οι Κιλκισιώτες ενδιαφερόμενοι, καθώς αναρτήθηκε την Παρασκευή 11.3.16 και ολοκληρώθηκε πριν το μεσημέρι της Τρίτης 15.3.16. Ενδεικτική είναι η περίπτωση επιχειρηματία από την περιοχή του Πολυκάστρου που μέχρι σήμερα συμμετέχει στην τροφοδοσία σίτισης σε Νέα Καβάλα και Ειδομένη, ο οποίος δεν κατέθεσε προσφορά, καθώς προσωρινώς ήταν αδύνατον να εξασφαλισει μέσα στα χρονικά όρια των …λιγότερων από τρεις εργασίμων ωρών την απαραίτητη έκδοση εγγυητικής επιστολής από την τοπική τράπεζα.
Επί του θέματος σχετική ανακοίνωση εξέδωσε και ο βουλευτής Κιλκίς Γεώργιος Γεωργαντάς, αναφέροντας τα εξής:

«Συνεχίζεται ο εμπαιγμός»

«Όταν πριν είκοσι μέρες περίπου ανακοινώθηκε η δημιουργία των κέντρων φιλοξενίας προσφύγων στο Κιλκίς εξέφρασα τις επιφυλάξεις μου για την αξιοπιστία των δεσμεύσεων των κυβερνητικών παραγόντων.

Συγκεκριμένα την 27 Φεβρουαρίου 2016 σε δελτίο Τύπου που εξέδωσα διατύπωνα εγγράφως πιθανά ζητήματα που μπορεί να προκύψουν καθώς η μέχρι τότε στάση της κυβέρνησης σε σχέση με το προσφυγικό ζήτημα στο Κιλκίς ήταν τελείως αναξιόπιστη (γραπτή δέσμευση Μουζάλα με ημερομηνία Δεκεμβρίου 2015 ότι δεν θα γίνει άλλο κέντρο στο Κιλκίς πλην της Ειδομένης). Ταυτόχρονα εκδήλωσα και την ανησυχία μου για την ιδιαίτερη επιβάρυνση του Κιλκίς λόγω του μεγάλου αριθμού των προσφύγων.

Ο υπουργός άμυνας Π. Καμμένος τόσο στην παρουσία του στο Χέρσο όσο και στην επικοινωνία του με τον δήμαρχο Παιονίας και τους δημοτικούς του συμβούλους δήλωνε ρητά ότι πρώτη του μέριμνα θα ήταν να μην επιβαρυνθούν οι τοπικές κοινωνίες. Ταυτόχρονα δήλωνε ότι τα οφέλη από τις ανάγκες διαμονής και διατροφής των προσφύγων θα παραμείνουν στις τοπικές οικονομίες.

Δυστυχώς και η δέσμευση αυτή αποδείχθηκε τελείως ανυπόστατη καθώς μόλις προχθές διενεργήθηκαν δύο διαγωνισμοί για τη σίτιση των προσφύγων στα δύο κέντρα φιλοξενίας με τρόπο που δεν δίνονταν καμία δυνατότητα ούτε καν συμμετοχής στους Κιλκισιώτες επαγγελματίες του είδους. Συγκεκριμένα στη Νέα Καβάλα με τη διακήρυξη με ΑΔΑ : 77056-ΔΧΚ και στο Χέρσο με την διακήρυξη με ΑΔΑ : ΩΦ 256-Π15 προσκλήθηκαν την προηγούμενη Παρασκευή να καταθέσουν έγγραφες προσφορές οι ενδιαφερόμενοι με ημερομηνία λήξης την Τρίτη 10 μ.μ. Ουσιαστικά δηλαδή όποιος ήταν τυχερός και έβλεπε την διακήρυξη, για την οποία δεν υπήρχε υποχρέωση δημοσίευσης, είχε ελάχιστες ώρες για να συγκεντρώσει πλήθος δικαιολογητικών (ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μόνο η έκδοση εγγυητικής επιστολής χρειάζεται από μόνη της πολύ χρόνο) και να καταθέσει έγγραφη προσφορά.

Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο. Οι διαγωνισμοί κατακυρώθηκαν σε μεγάλες εταιρίες του είδους που φυσικά δεν έχουν έδρα στο Κιλκίς και περίπου 1.000.000 ευρώ ανά μήνα για την αγορά των πρώτων υλών και την αμοιβή των αναγκαίων εργαζομένων απ΄ότι φαίνεται δεν θα ενισχύσει την τοπική οικονομία. Η διαδικασία του διαγωνισμού μπορεί τυπικά να είναι σύμφωνη με το νόμο, όπως αυτός πρόσφατα τροποποιήθηκε ειδικά για αυτές τις περιπτώσεις με το άρθρο 96 του Ν. 4368/21-2-2016, σίγουρα όμως σε ένα ηθικό επίπεδο αποτελεί έναν ακόμα εμπαιγμό των Κιλκισιωτών καθώς θα μπορούσε να δοθεί λίγο περισσότερος χρόνος για την κατάθεση των προσφορών.

Ελπίζω η ηγεσία του υπουργείου άμυνας και οι έχοντες την ευθύνη της διαχείρισης αυτού του ζητήματος να αποκαταστήσουν αμέσως αυτό το ατόπημα καθώς άλλωστε οι ίδιοι έτσι είχαν δεσμευθεί. Ο νομός του Κιλκίς επέδειξε πανελλαδικά μία αλληλεγγύη και μία αποδοχή της διαμορφούμενης κατάστασης η οποία είναι πρωτόγνωρη και μάλιστα χωρίς ανταλλάγματα και προϋποθέσεις. Ας φροντίσουν λοιπόν οι υπεύθυνοι να σταματήσουν να παίζουν με το φιλότιμο των Κιλκισιωτών».

Θυμίζουμε ότι έως τώρα η διαδικασία σίτισης των περίπου επτά χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών διεκπεραιωνόταν χωρίς προβλήματα από τοπικές επιχειρήσεις τροφοδοσίας (κέτεριν) μέσω ουσιαστικώς αναθέσεων.
Εξ ου και η δυσαρέσκεια από πλευράς των τοπικών επιχειρηματιών, κυρίως ως προς τα ασφυκτικά χρονικά όρια κατάθεσης προσφορών που λειτουργούν «υπέρ των μεγάλων και μη τοπικών», όπως χαρακτηριστικώς τόνιζαν στις αναφορές τους επί του θέματος».