Οι σερβιτόροι δεν είναι …δούλοι
Σχεδόν όλοι πιστεύω ότι έχουμε έναν φίλο ή μια φίλη που απασχολείται ως σερβιτόρος/α σε κάποιο μαγαζί. Είτε αυτό είναι καφετηρία είτε εστιατόριο είτε οτιδήποτε προσφέρει βρώσιμα και πόσιμα είδη στους πελάτες του. Τα περισσότερα άτομα είναι παιδιά που είτε σπουδάζουν και με τα χρήματα που βγάζουν συμπληρώνουν το χαρτζιλίκι τους είτε έχουν τελειώσει τις σπουδές τους και μέχρι να βρουν δουλειά στο αντικείμενο τους, πράγμα το οποίο είναι και ολίγον τι δύσκολο στις μέρες μας, απασχολούνται με αυτόν τον τρόπο.
Εδώ στο Κιλκίς λοιπόν η κατάσταση με τα μαγαζιά που υπάρχουν και τους ιδιοκτήτες τους, είναι λίγο περίπλοκη. Ένα ποσοστό, αρκετά σεβαστό πιστεύω, ιδιοκτητών-εργοδοτών είναι άνθρωποι που όχι απλώς δεν έχουν σπουδάσει τουριστικά ή κάποιο παρεμφερές αντικείμενο ώστε να ξέρουν πώς να διαχειριστούν ένα μαγαζί αλλά γενικά δεν έχουν φύγει από την πόλη μας για να δουν έστω πως λειτουργούν άλλα μαγαζιά. Είναι άνθρωποι που βρίσκονται χρόνια στη νύχτα και έτυχε να ανοίξουν ένα μαγαζί και να κρατιούνται από τα «κονναί» τους. Σεβαστό ως ένα σημείο.
Εκεί όπου τελειώνει ο σεβασμός όμως είναι η συμπεριφορά και διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού της οποιασδήποτε καφετηρίας από τους ιδιοκτήτες. Δεν συνεπάγεται, ότι επειδή είχες κάποια χρήματα και την δυνατότητα να ανοίξεις ένα μαγαζί και να μπορείς να απασχολείς άτομα, αυτό σε καθιστά και ανώτερο όλων. Δεν έχει κανένα δικαίωμα, κανένας ιδιοκτήτης να θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους υπαλλήλους του. Και αν το αφεντικό είχε περάσει ποτέ από μια θέση βοηθού ή σερβιτόρου θα είχε καταλάβει πώς είναι να πρέπει να είσαι ευγενικός και χαμογελαστός όταν μπορεί να έχεις στο κεφάλι σου χίλια δυο πράγματα.
Ούτε «κονσομασιόν» κάνουν οι σερβιτόροι ούτε δουλικά είναι που μπορείς να βρίζεις ή να εκμεταλλεύεσαι στο έπακρο για ένα μεροκάματο. Και η ατάκα «αν δεν είναι καλά εδώ που δουλεύεις να φύγεις άλλοι εκατό περιμένουν» είναι ο αντικατοπτρισμός της εκμετάλλευσης και άγνοιας της δουλειάς που ευδοκιμεί στην εποχή μας. Και αν εσύ είσαι άξεστος και αμόρφωτος μην ξεσπάς στα παιδιά. Φρόντισε να φτιάξεις λίγο τον εαυτό σου και την προσωπικότητα σου. Μη σκέφτεσαι μόνο το «εφφέ» και την ψευτομαγκιά. Σκέψου την διάρκεια στο μαγαζί σου και την ποιότητα που προσφέρεις.
Γιατί στο μικρό μας Κιλκίς λίγο ή πολύ όλοι γνωριζόμαστε και καλό είναι όταν ακούμε ιστορίες τρέλλας για αφεντικά από παιδιά που δουλεύουν σε μαγαζιά να κρατάμε τις αποστάσεις μας. Διότι αν θες να λέγεσαι ιδιοκτήτης πρέπει να είσαι κιόλας.
