Η πρόκληση του διαδικτύου για την Παιδεία και την Δημοκρατία
Του Κωνσταντίνου Κιλτίδη*
Με την έλευση του διαδικτύου και την καταγραφή σε αυτό της κάθε γνώσης, διακηρύχθηκε με ευκολία το τέλος της δια ζώσης εκπαιδεύσεως.
Ίσως κάποιες μορφές εκπαίδευσης, που αφορούν σε ζητήματα και θεματολογία καταγραφής γνώσεων, μπορούν να διεξαχθούν διά μέσου του διαδικτύου. Η ανθρώπινη όμως παρέμβαση και η διδασκαλία θα είναι κυρίαρχη, χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο στις αίθουσες διδασκαλίας.
Η αποθήκευση και η δυνατότητα αναμετάδοσης για συνεννόηση σε διαφορετικές γλώσσες μπορεί να φέρει, π.χ., το τέλος της χρησιμότητας ή και της «αξίας» της εκμάθησης ξένων γλωσσών. Η όλη διαδικασία, όμως, του μέλλοντος, εάν δεν καταστρατηγηθεί η προβλεπόμενη πορεία, θα αναδείξει το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσης και το έγκλημα της Ελληνικής Πολιτείας, που ασέλγησε επί του πνευματικού αυτού μεγαλείου των νοημάτων για τον άνθρωπο.
Μπορεί και στην εκπαίδευση να αναδειχθεί ο ανθρώπινος παράγων ως κυρίαρχος για την διδασκαλία και την μετάδοση της γνώσης βιωματικώς, αλλά η χρήση του διαδικτύου θα αναδείξει τα οφέλη και την χρησιμότητα της ελληνικής Παιδείας για την διαμόρφωση χαρακτήρων.
Όσο η γνώση και η διαδικασία θα μεταφέρεται από γενιά σε γενιά δια του διαδικτύου, τόσο η βιωματική παιδεία θα αποκτά μοναδικότητα. Θα είναι ο θρίαμβος της ελληνικής Παιδείας, που θα είναι πρότυπο για την ανθρωπότητα ξανά σε μια κομβική ιστορική στιγμή. Όσο θα αποθηκεύονται γνώσεις, και ίσως ακυρώνουν επιστημονικά πεδία, τόσο η διάπλαση των ανθρωπίνων χαρακτήρων θα αναζητεί την βιωματική διδαχή και άσκηση με το περιεχόμενο της ελληνικής Παιδείας.
Η μόνη περίπτωση να διαψευσθεί αυτή η πρόγνωσή μου, είναι να υπάρξουν μεταμορφώσεις και μεταλλάξεις του ανθρώπινου είδους σε μηχανοποιημένες άλογες καταστάσεις. Εάν ο άνθρωπος, παραμείνει άνθρωπος με την γνωστή ψυχοσωματική του ταυτότητα, η διά ζώσης παιδεία θα είναι καθολικώς ζητούμενο και ανάγκη σε ζητήματα διάπλασης ανθρωπίνων προσωπικοτήτων.
Το δεύτερο ποιοτικό «πεδίο μάχης» του συγχρόνου τεχνοκρατικού κόσμου με τον ελληνικό θα δοθεί επί της ουσίας της Δημοκρατίας. Μετά το διαδίκτυο, η δεύτερη ηλεκτρονική επανάσταση του Μπλοκτσαίην (Blockchain), η διασφάλιση δηλαδή πιστοποίησης και ταυτότητος ηλεκτρονικώς, θα ανοίξει νέους ορίζοντες για αναβίωση της Ελληνικής Δημοκρατίας. Και εδώ η αντιπροσώπευση και η αναίρεση αυτής χρειάζεται την φυσική παρουσία στην μυστική διαδικασία ψήφου. Όταν, βεβαίως, μιλάμε τουλάχιστον για δημοκρατικά επί της ουσίας πολιτεύματα, και όχι νόθα και διαστροφικά.
Πέραν τούτου, όμως, Διαδίκτυο (Internet) και Blockchain συνιστούν μελλοντική πρόκληση και εκ νέου ανάδειξη της συμμετοχικότητας και αμεσότητας στο δημοκρατικό πολίτευμα του πολίτη. Η διαδικτυακή ή η επιστολική ψήφος, είναι εκ προοιμίου λάθος.
Με την εφαρμογή του Blockchain, δηλαδή της απόλυτης ηλεκτρονικής διασφάλισης, τα δημοψηφίσματα με τοπικό και γενικό χαρακτήρα θα αναβαθμίσουν τις αποστεωμένες Δημοκρατίες, με αμεσότητα και συμμετοχικότητα.
Μετά την εφαρμογή του Blockchain επί του διαδικτύου, έρχεται η ώρα της σύγκρουσης. Φως ή σκοτάδι. Θα υπάρξει η δεύτερη αναγέννηση ή θα επέλθει η ισοπέδωση και ο εκφυλισμός για παιδεία και Δημοκρατία.
Ο δρόμος δείχνει το φως, αρκεί η ανθρωπότητα και οι άνθρωποι να μην καταστούν νυχτερίδες, που το φοβούνται.
Δεν προφητεύω, δεν μελλοντολογώ, απλώς και αυτή η τεχνολογική, ηλεκτρονική εξέλιξη, μας δείχνει την διαχρονική αξία του ελληνικού Πνεύματος.
Για όσο θα υπάρχουν ανθρώπινες κοινωνίες.
*Ιατρού, πρώην υφυπουργού και πρώην βουλευτού
