Πραγματικός … ανεξάρτητος!

Η άλλοτε «στιβαρή» λέξη «ανεξάρτητος», που απέπνεε κύρος και σεβασμό και ήταν συνώνυμη με τον ελεύθερο άνθρωπο, τον άνθρωπο με προσωπικότητα, είχε ήδη αρχίσει μνα «φυραίνει» από την δεκαετία του ’80, με την πληθώρα των υποψηφίων δημάρχων που κατέρχονταν στις εκλογές ως «ανεξάρτητοι», με το …«χρίσμα» κάποιου κόμματος!

Ο «κατήφορος» συνεχίσθηκε από την δεκαετία του ’80, με τις …σωρηδόν ανεξαρτητοποήσεις δημοτικών συμβούλων από τους συνδυασμούς με τους οποίους εξελέγησαν, μετατρέποντας την αυτοδιοικητική «σκηνή» σε μικρογραφία της κεντρικής πολιτικής.

Τα τελευταία χρόνια το εκφυλιστικό φαινόμενο συνεχίζεται με δημοτικούς συμβούλους, που ανεξαρτητοποιούνται μεν, λειτουργούν με διαφόρων ειδών δεσμεύσεις δε!

Το δημοτικό συμβούλιο Κιλκίς πέρασε από όλες τις φάσεις όλων αυτών των δεκαετιών τις σχετικές με τους «ανεξαρτήτους» και τις «ανεξαρτητοποιήσεις».

Βεβαίως, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, που ατυχώς κατά βάσιν επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Έστω, όμως και έτσι, οι εξαιρέσεις αυτές πρέπει να αναδεικνύονται, στο πλαίσιο μιάς διαρκούς προσπάθειας διαμόρφωσης κοινωνικών και πολιτικών δεδομένων, που θα μετατρέψουν αυτές σε κανόνα.

Υπό το πρίσμα αυτό αξίζει της μνημόνευσης ο Λάζαρος Παζαρτζικλής, που, όταν δήλώνε ανεξάρτητος στο δημοτικό συμβούλιο Κιλκίς, …το εννοούσε: Πραγματικά …χωρίς εξαρτήσεις ή οποιεσδήποτε δεσμεύσεις, που οδηγούν νομοτελειακώς σ’ αυτές.

Μία πραγματικά ανεξάρτητη και ελεύθερη φωνή.

Μία φωνή από εκείνες, στις οποίες κάθε τοπική κοινωνία αξίζει να δίνει την δέουσα προσοχή και μέσω αυτής να πιέζει όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς, να λειτουργούν επί τη βάσει συγκεκριμένων αρχών και κατευθύνσεων, ώστε να μην εμφιλοχωρούν σ’ αυτούς φυγοκεντρικές τάσεις, που δημιουργούν ροπό σε καιροσκοπικές και κάθε άλλο παρά ανυστερόβουλες «ανεξαρτητοποιήσεις».