Τα προβλήματα στο Πολύπετρο ζητούν όχι επειγόντως, αλλά … αμέσως λύσεις

Γράφει ο Πολυκράτης Πανιτσίδης

Πριν από ένα χρόνο, στις 29 Μαΐου 2018 σε μιάν ύστατη προσπάθεια να ευαισθητοποιήσω τις αρμόδιες αρχές για τα προβλήματα που μας απασχολούν στο Πολύπετρο κατά την τελευταία πενταετία και όχι μόνο, δημοσίευσα στο τοπικό Τύπο και διαδίκτυο τα θέματα αυτά με τίτλο «Τα προβλήματα … ζουν και βασιλεύουν στο Πολύπετρο, ζητώντας όχι επειγόντως, αλλά … αμέσως λύσεις».

Μεταξύ των πολλών προβλημάτων ήταν και αυτό της κακής διαχείρισης των απορριμμάτων που μετέτρεψε το Πολύπετρο σε ένα απέραντο σκουπιδότοπο με όλες τις γνωστές συνέπειες που απορρέουν από αυτό για την υγεία στον άνθρωπο και τις ανεπανόρθωτες ζημίες που προκαλούν στο περιβάλλον.

Μετά την δημοσίευση αυτή θα περίμενε κανείς την άμεση κινητοποίηση των αρμοδίων αρχών, να ασχοληθούν με τα καταγγελλόμενα και να δώσουν λύσεις μαζί να επαινέσουν τον πολίτη για το θάρρος του να γνωστοποιήσει τα σημαντικά αυτά θέματα που αφορούν και καθορίζουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων μιας περιοχής. Χωρίς αμφιβολία αυτό θα συνέβαινε σε κάθε προηγμένη χώρα.

Αντ’ αυτού εδώ συνέβη το εξής εκπληκτικό! Οι αρμόδιες αρχές φρόντισαν να κλείσουν το στόμα του καταγγέλλοντος ανασύροντας από το παρελθόν μεθόδους εκφοβισμού και τρομοκράτησης, στέλνοντάς του μηνυτήρια αναφορά στηριζόμενη μάλιστα σε μια αστεία κατηγορία περί ζημιάς στη «δασική» έκταση του αγροκτήματος Πολυπέτρου από την απόθεση σε αυτή αδρανών υλικών (πέτρες). Ζημιά που φυσικά δεν υφίσταται, αλλά την επινόησαν κατόπιν του δημοσιεύματος, τα δε ελάχιστα πετραδάκια εναποτέθηκαν πριν το δημοσίευμα εν πλήρει γνώσει του προέδρου της κοινότητας. «Κάτι δεν πάει καλά …» στην υπόθεση αυτή, είναι ολοφάνερο! Δεν είναι και Πρωταπριλιά να το θεωρήσω φάρσα!

Στο Πολύπετρο, το χωριό που πήρε το όνομα του από τις πολλές πέτρες που είναι συγκεντρωμένες στην περιοχή του, κάτοικος του διώκεται για τα πετραδάκια του μπαξέ του που εναπόθεσε σε δημόσια έκταση. Αυτή ….και αν δεν είναι είδηση!

Δυστυχώς έτσι γίνετε σε αυτήν την χώρα. Άνθρωποι που αγαπούν το τόπο τους, γνωρίζοντας τις συνέπειες και τις ταλαιπωρίες που θα υποστούν, αναγκάζονται να απέχουν από τα κοινά και ανενόχλητοι οι έμμισθοι υπεύθυνοι για την ποιότητα ζωής μας με την αδιαφορία, την μεροληψία και την υποκρισία που τους διακρίνει (όχι όλοι) είναι στην ουσία αυτοί που προκαλούν τη μεγάλη ζημιά. Μου ’ρθε στο νου ο μύθος του Αισώπου «έβαλαν το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα». Σε μια …κανονική χώρα, μήπως αυτοί θα έπρεπε να λογοδοτήσουν;

Το φωτογραφικό ρεπορτάζ που παραθέτω είναι αποκαλυπτικό, και δεν αφήνει περιθώρια καμιάς αμφισβήτησης των λεγομένων μου. Πως γίνεται αγαπητοί συγχωριανοί μου οι αρμόδιοι να «κλείνουν τα μάτια» σε αυτές τις εικόνες της ντροπής που υφιστάμεθα καθημερινά ακόμα και όταν τους ενημερώνουμε αλλά να βλέπουν με αετίσια ματιά τα «πετραδάκια» του μπαξέ του Πολυκράτη; Θα ήταν πραγματικά χρήσιμη η γνώμη σας αν την καταθέτατε δημόσια, είμαι βέβαιος ότι θα βοηθούσε να δοθεί ένα τέλος στις παραπάνω αυθαιρεσίες αλλά και στους καταχραστές της εξουσίας.

Διότι ένα είναι σίγουρο. Πρόκειται για στοχοποίησή μου και με το «αστείο» κατηγορητήριο που μου προσάπτουν, το μόνο που επέτυχαν ήταν να αποκαλύψουν το πραγματικό τους χαρακτήρα και ότι την εξουσία που κατέχουν δεν την αξίζουν!

Και επειδή η ελπίδα «πεθαίνει» τελευταία και από τη φύση μου είμαι άτομο αισιόδοξο και καλόπιστο. Παρά το ότι έχω διαψευστεί επανειλημμένως – εναποθέτω την αισιοδοξία μου στη νέα κοινοτική και δημοτική αρχή, που σύντομα αναλαμβάνουν τα καθήκοντα τους ότι, θα δείξουν τη στοιχειώδη απαραίτητη ευαισθησία και βασιζόμενοι σε νέες δημοκρατικές αντιλήψεις και αρχές θα συνεργαστούν μαζί μας για την βελτίωση της ποιότητας ζωής στο Πολύπετρο και στο δήμο μας γενικότερα.

Τα προεκλογικά τους μηνύματα όπως, «θέλουμε τον δημότη ενεργό, συμμέτοχο και κοινωνό στην πρόοδο και ανάπτυξη του δήμου μας» ή «ενθαρρύνουμε και επιδιώκουμε με κάθε τρόπο την ενεργή συμμετοχή του δημότη στις τοπικές υποθέσεις» και ακόμα «η ανάπτυξη και η οικοδόμηση μιας ισχυρής Παιονίας αρχίζει και τελειώνει από το δημότη» ήρθε η ώρα λοιπόν να τα δούμε στην πράξη. Αναμένομαι τα καλύτερα! Το χωριό μας και οι άνθρωποί του αξίζουν περισσότερα!