Το ΠΚΕΕΥΕ δείχνει στους πολεμικούς ανταποκριτές τις «κακοτοπιές» στις εμπόλεμες «ζώνες»

Εδώ και δεκατέσσερα χρόνια το εδρεύον στο στρατόπεδο Παπαθεοφίλου της Κρηστώνης πολυεθνικό κέντρο εκπαίδευσης επιχειρήσεων υποστήριξης ειρήνης (ΠΚΕΕΥΕ) αποτελεί ένα στρατιωτικό φορέα με ιδιαίτερη σχέση με την κοινωνική ζωή του Κιλκίς και την τοπική οικονομία του.

Και τούτο διότι σ’ αυτό εκπαιδεύεται κατά διαστήματα κατά βάσιν ανά τρίμηνο, σημαντικός αριθμός αξιωματικών από πλήθος χωρών από όλο τον κόσμο στο πλαίσιο των απαιτήσεων της σύγχρονης εκπαίδευσης στις σύγχρονες ειδικές αποστολές.

Κατά το διάστημα της εδώ παρουσίας τους οι ξένοι αξιωματούχοι χρησιμοποιούν τις υποδομές διαμονής, εστίασης, αναψυχής και ψυχαγωγίας του Κιλκίς δίνοντας τον δικό τους «τόνο» στην καθημερινή ζωή της πόλης και τονώνοντας την τοπική πραγματική οικονομία.

Η κοινωνία του Κιλκίς χρωστά χάρη γι’ αυτό στον τότε διοικητή του Β ΣΣ και μετέπειτα Αρχηγό ΓΕΣ (Α/ΓΕΣ) αντιστράτηγο Δημήτριο Ντούβα, που πρότεινε ευθύς εξαρχής την συγκεκριμένη περιοχή γιά την εγκατάσταση και ανακαίνιση του στρατοπέδου Παπαθεοφίλου με νέες κατασκευές και υποδομές και υποστήριξε με σθένος μέχρι …υλοποιήσεως την πρότασή του.

Έκτοτε το κέντρο λειτουργεί ανελλιπώς βάσει του λόγου γιά τον οποίο ιδρύθηκε και το μόνο που διαφέρει απο περίοδο σε περίοδο είναι ο αριθμός των εκπαιδευομένων αξιωματικών, ο οποίος σε κάποιο βαθμό εξαρτάται από τα εκάστοτε διεθνή δεδομένα και εξελίξεις.

Εκπαίδευση πολεμικών ανταποκριτών
Τα σημερινά, ιδίως στον ευρύτερο περιγυρο της Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής δημιούργησαν άλλη μιάν ανάγκη, που τις προηγούμενες δεκαετίες δεν υφίστατατο σε τόσο μεγαλο βαθμό.

Είναι η ανάγκη της εκπαίδευσης δημοσιογράφων, και δη πολεμικών ανταποκριτών, σε θέματα επιβίωσης και ασφάλειας στις εμπόλεμες «ζώνες».

Το έργο αυτό ανατέθηκε στο ΠΚΕΕΥΕ χάρη ακριβώς στην πληρότητα των υποδομών του και την τεράστια κτηθείσα εκπαιδευτική πείρα που καθιστά το προσωπικό του επίλεκτο σ’ αυτόν τον τομέα.

Ετσι εδώ και λίγο καιρό στους δρόμους του Κιλκίς κυκλοφορεί κατά διαστήματα αξιοσημείωτος αριθμός εκπαιδευομένων στο ΠΚΕΕΥΕ, που δεν είναι πλέον μόνον αξιωματικοί αλλά και πολεμικοι ανταποκριτές η παρουσία των οποίων επιβεβαιώνει την σημασία, που έχει γιά το Κιλκίς η λειτουργία του εν λόγω στρατιωτικού συγκροτήματος.

Φυσικά πέρα από την διαφορετική «νότα», που προσδίδει στην ατμόσφαιρα της κοινωνικής ζωής της πόλης από μονη της η παρουσία των αλλοδαπών πολεμικών ανταποκριτών μαζί με Ελληνες συναδέλφους τους, προκαλει το ενδιαφέρον το πώς «βλέπουν» οι ίδιοι την διαδικασία εκπαίδευσής του στις εγκαταστάσεις του ΠΚΕΕΥΕ.

Χαρακτηριστική είναι η ακόλουθη αναφορά σε ημερολόγιο:

« Έξι το πρωί και το βανάκι είναι έτοιμο να μας παραλάβει από το Γ’ Σώμα Στρατού
Αφορμή, μία έρευνα της ΟΥΝΕΣΚΟ, που έδειξε ότι την χρονιά που πέρασε έχασαν τη ζωή τους 115 δημοσιογράφοι σε εμπόλεμες ζώνες, όπως η Συρία, το Ιράκ, η Υεμένη και η Λιβύη.

Μετά από αίτημα του ΟΗΕ και πρωτοβουλία της Ελλάδας, για τέσσερες μέρες δημοσιογράφοι από την Νιγηρία, την Κίνα αλλά και Έλληνες λάβαμε βασική εκπαίδευση για την προστασία μας σε περιοχές συγκρούσεων.

Το να ξυπνάς ‘στρατιωτικά’ και να πηγαίνεις σε ένα μάθημα που σου λένε τι θα κάνεις σε περίπτωση ομηρίας, σε περίπτωση βομβαρδισμού, πυροβολισμού, έκρηξη νάρκης, ακόμη και στην περίπτωση που πρέπει να μεταφέρεις στα χέρια σου κάποιον με ένα μέλος σώματος λιγότερο, είναι μια διαδικασία που μάλλον μόνο όσοι έχουν το ‘μικρόβιο’ να πηγαίνουν σε μέρη τα οποία όλοι οι άλλοι εγκαταλείπουν, έχουν διάθεση να εμπλακούν.

Αν και το ξεκίνημα ήταν λίγο θεωρητικό με στόχο την κατάρτιση επί νομικών ζητημάτων από τον εμπειρογνώμονα των Ηνωμένων Εθνών Αντρέα Χμιλίνσκι-Μπιγκάτσι αλλά και τον επίκουρο καθηγητή του ΑΠΘ Νίκο Παναγιώτου, γρήγορα μπήκαμε σε πρακτικά ζητήματα.

Η αυτοάμυνα (κραβ μάγκα) αλλά και η αναγνώριση ναρκοπεδίων και αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών ήταν δυο τομείς στους οποίους δόθηκε μεγάλη έμφαση.

«Μας έδειξαν κακοτοπιές»
Η εκπαίδευση ήταν βαθμηδόν όλο και πιο έντονη. Την τρίτη μέρα είχαμε τηλεδιάσκεψη με την πολεμική ανταποκρίτρια Σόνια Μαντσίνι, η οποία μας μετέφερε τις εμπειρίες της από τα πεδία μαχών που βρέθηκε και μοιράστηκε μαζί μας χρήσιμες πληροφορίες.

Η Σόνια με την ‘ανυπακοή’ της σε αυτή τη δημοσιογραφική «ομερτά» που θέλει τους δημσιογράφους να κρατούν επτασφράγιστο μυστικό τις πληροφορίες τους ήταν από τους ομιλητές που όλοι κρέμονταν από τα χείλη τους. “…δεν είναι εύκολο να βρεις ένα τίμιο φίξερ και αν τον βρείς θα τον ακριβοπληρώσεις…” έλεγε συνέχεια η Σόνια. Αν όχι μπορεί να καταλήξεις σε ένα βανάκι με μία κουκούλα στο κεφάλι και τους απαγωγείς σου να διαπραγματεύονται για τη ζωή σου ή να πρωταγωνιστήσεις σε βίντεο αποκεφαλισμού.

Οι περιπτώσεις ομηρίας είναι δυστυχώς ρουτίνα σε περιοχές όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Συρία, η Υεμένη. Εκτενής ήταν η αναφορά επ’ αυτού από τον ειδικευμένο αξιωματικό της ΕΛΑΣ Αχιλλέα Μπασιούκα.

Ηταν μία εμπειρία που αδιαμφισβήτητα για κάποιους από εμάς σηματοδοτεί μια αρχή, για άλλους μια θωρακισμένη συνέχεια. Η συναναστροφή, δε, για μιάν εβδομάδα με Νιγηριανούς δημοσιογράφους ήταν από μόνη της σχολείο. Οι συνάδελφοι που παρακολουθούσαν δίπλα μας έχουν υπάρξει αυτόπτες μάρτυρες σε επιθέσεις αυτοκτονίας και σε επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών της Μπόκο Χαράμ.

Το να πας να καταγράψεις τα γεγονότα σε μια μάχη, διότι περί αυτού πρόκειται, έχει μια βασική προϋπόθεση: Να παραμείνεις αρτιμελής και να ολοκληρώσεις το ρεπορτάζ σου. Να μεταδώσεις ό,τι συμβαίνει. Ακριβώς πάνω σε αυτό «πάτησε» το σχολείο στο Κιλκίς.

Μας έδειξαν τις κακοτοπιές που πρέπει να αποφεύγουμε αλλά και πώς να διαχειριζόμαστε τον εαυτό μας σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις».