Πένθος στην κοινωνία της Γουμένισσας για την πρόωρη απώλεια του Δημήτρη Αϊδαρίνη
Από το πρωί του Σαββάτου 26.1.19 ο κλάδος της οινοποιΐας στον νομό, ο χώρος του κιλκισιώτικου καλαθοσφαιρου, και η κοινωνία της Γουμένισσας αισθάνονται ένα πελώριο κενό.
Το δημιούργησε η πρόωρη απώλεια του οινοποιού και παράγοντα του κιλκισιώτικου καλαθοσφαίρου Δημήτρη Αϊδαρίνη, που, σε ηλικία 65 ετών, άφησε την τελευταία πνοή του στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκης, όπου νοσηλευόταν από την Δευτέρα 21.1.19 ύστερα από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο.
Γόνος της και πολύ πέραν των ορίων του νομού γνωστής οικογένειας οινοπαραγωγών με την φημισμένη οικοτεχνία, που χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα, ο Δημήτρης Αϊδαρίνης όχι μόνον συνέχισε την λαμπρή οικογενειακή παράδοση, αλλά, από κοινού με τα αδέλφια του Χρήστο και Κώστα, έδωσε νέα ώθηση στην οργάνωση και τεχνική τόσο της αμπελοκαλλιέργειας όσο και της οινοποιΐας.
Και χάρη στον Δημήτρη και τα αδέλφια του η πατρική οικία της οικογένειας Αϊδαρίνη ανακηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο οινοποιΐας, επισκέψιμο για εκπαιδευτικούς λόγους αλλά και ως αξιοθέατο, και ανεγέρθηκε το νέο οινοποιείο Αϊδαρίνη, ένα αληθινό “κόσμημα” του κλάδου αντάξιο του επιπέδου ποιότητας του παραγομένου κρασιού, κυρίως από τις περίφημες ποικιλίες Ξινόμαυρο και Νεγκάσκα, ακριβώς μια μονάδα που αρμόζει σε σήματα κατατεθέντα σαν το “Γουμένισσα-Αϊδαρίνης”.
Εκτός, όμως, από την αμπελουργία και οινοποιΐα, που σχετίζονταν με την επαγγελματική δραστηριότητά του, στα ενδιαφέροντα του Δημήτρη Αϊδαρίνη συγκαταλεγόταν ο αθλητισμός.
Έδωσε από πολύ νεαρή ηλικία ψυχή, σώμα και χρήμα για την υλοποίηση ενός αθλητικού ονείρου της περιοχής, που ήταν η ίδρυση, συγκρότηση και λειτουργία καλαθοσφαιρικής ομάδας, με σκοπό την διάκριση σε επίπεδα πέραν των ορίων της Γουμένισσας και του νομού. Υπήρξε το “δεξί χέρι” του συναγωνιστή του σ΄αυτήν την προσπάθεια και “στυλοβάτη” του αθλήματος του καλαθοσφαίρου Αλέκου Κουσισδώνη.
Ένα πραγματικά δυναμικό, δημιουργικό και παραγωγικό δίδυμο, στο οποίο το καλαθόσφαιρο οφείλει την ύπαρξη, εδραίωση και “άνθισή” του στην Γουμένισσα, με την πρωτοβουλία τους να ιδρύσουν τον Αθλητικό Όμιλο “Κάλαθος”, ο οποίος έμελε να αποτελέσει ένα από τα πλέον λαμπρά “φυτώρια”, όχι μόνο της ευρύτερης περιοχής της ΚΔ Μακεδονίας αλλά όλης της χώρας, και να αναδειχθεί στον κορυφαίο καλαθοσφαιρικό σύλλογο του νομού με δύο παρουσίες, στην β΄εθνική κατηγορία και ένδεκα στην γ΄συν την ανάδειξη αξιόλογων προπονητών, μεταξύ των οποίων και ο ομοσπονδιακός Θάνος Σόφτσης, αλλά και της κορυφαίας των κορυφαίων καλαθοσφαιριστριών Ευανθίας (Εβίνας) Μάλτση.
Ως παράγοντας του ΑΟΤ ο Δημήτρης Αϊδαρίνης ήταν αγαπητός σε όλο τον ευρύτερο χώρο Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας αλλά και πρόσωπο κοινής αποδοχής, αναδειχθείς σε ένα εκ των κορυφαίων κριτών (σημειωτών, χρονομετρών, χρονομετρών και πάλαι ποτέ τριάντα και τώρα εικοσιτεσσάρων δευτερολέπτων).
Μάλιστα στα “πέτρινα χρόνια”, που δεν υπήρχαν σε περιφερειακό επίπεδο κριτές αφ΄ενός μεν… “χρεώθηκε” αυτό το καθήκον σε όλους τους εντός έδρας αγώνες του ΑΟΓ, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που προσέφερε υπηρεσίες και σε αγώνες σε γήπεδα άλλων νομών, ακριβώς επειδή δεν υπήρχε μέρος, όπου να μην τον εμπιστευόνταν. Και όλα αυτά, ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ, κάτι που εκείνες τις εποχές προσελάμβανε ιδιαίτερη αξία, καθώς οι κριτές προσέφεραν υπηρεσίες για αγώνες, που διεξάγονταν σε υπαίθρια ασφάλτινα ή και … πέτρινα γήπεδα ακόμη και υπό δυσμενέστατες καιρικές και γηπεδικές συνθήκες. Το ίδιο και στα κλειστά γυμναστήρια, με τον σκληρό ελαστικό τάπητα και τα …. χρόνια προβλήματα θέρμανσης, υγρασίας αλλά και ανεπαρκούς στεγάνωσης.
Η διάθεση του Δημήτρη Αϊδαρίνη να προσφέρει στην αθλουμένη νεολαία του τόπου του ήταν αστείρευτη, ακριβώς επειδή ο Τάκης, όπως ήταν το συνηθέστερο υποκοριστικό του ήταν συνειδητοποιημένος στην ιδέα του εθελοντισμού και ορμώμενος από την γενικότερα διάθεση προσφοράς στον τόπο που τον χαρακτήριζε.
Αυτή η διάθεση “καθρεφτιζόταν” και στις προσωπικές και κοινωνικές σχέσεις του, που τον κατέστησαν δια βίου αγαπητό και δημοφιλή όχι μόνο στην κοινωνία της Γουμένσισας αλλά σε κάθε σημείο εντός και πέραν του νομού, όπου είχε φίλους και γνωστούς.
Γι΄αυτό ακριβώς, το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του “βύθισε” στο πένθος την κοινωνία της Γουμένισσας και τους απανταχού συναδέλφους, συνεργάτες, φίλους και γνωστούς, με πολλούς από τους οποίους είχε κοινή πορεία.
Όμως, όλοι αποχωρίζονται απλώς την υλική υπόσταση του Δημήτρη Αϊδαρίνη, πιο απλά το σώμα και την φυσική παρουσία του.
Η ψυχή και η μορφή του έμειναν και θα μείνουν για πάντα εδώ, και η μνήμη του θα είναι αιωνία.
Καλό Παράδεισο και Καλή Ανάσταση φίλε Τάκη.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα γίνει την Κυριακή 27.1.19 στις 1 το μεσημέρι από τον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου Γουμένισσας.
