ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ… ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΑΙ

Γράφει ο Γεώργιος Παντελίδης*

…Και μετά την επίσκεψη του κ.Μητσοτάκη, στο πλαίσιο του εορτασμού για την συμπλήρωση 105 χρόνων από την Μάχη του Κιλκίς, τον Ιούνιο του 1913, και την σαφή θέση του, ότι δεν πρόκειται να συναινέσει στην επικύρωση της συμφωνίας που υπεγράφη την Κυριακή 17.6.18, καθησυχάζουμε;

Απορώ πώς εμείς απαιτούμε από την γείτονα χώρα, να αλλάξει άρθρα του Συντάγματός της, για όλα αυτά τα οποία προσβάλλουν την ιστορία μας και δεν μπορούμε να αλλάξουμε ή να διορθώσουμε, άρθρα του δικού μας συντάγματος, όταν αυτοί παραβιάζουν κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Γιατί νομιμοποιούμε το λάθος και στην συνέχεια δεν μπορούμε να διορθώσουμε το λάθος;

Διάβαζα, ότι «την ιστορία την γράφουν οι δυνατοί».

Ποιοί είναι αυτοί, που αισθάνονται τόσο δυνατοί;

Ποιά είναι αυτή η δύναμή τους;

Ποιός τους την έδωσε, ώστε να αλλάζουν τον «ρούν» της ιστορίας, να αλλάζουν σύνορα και εμείς ως θεατές σε ένα παραλογισμό, να είμαστε απαθείς, να κάνουμε συζητήσεις στα καφενεία ανάμεσα σε ποδοσφαιρικές συζητήσεις, να δίνουμε βαρύτητα σε δευτερεύοντα θέματα και να διυλίζουμε τον κώνωπα;

Ουαί υμίν: Υπουργοί και βουλευτές, που ο λαός πίστεψε «στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και γκρεμίστηκε η εμπιστοσύνη τους.

Ουαί υμίν: Υπουργοί και βουλευτές που έχετε την βουλευτική σας ασυλία και κρύβεστε πίσω από αυτήν.

Ουαί υμίν: Υπουργοί και βουλευτές που πήρατε την πρωτοκαθεδρεία και ξεπουλάτε λίγο-λίγο την ιστορία.

Ουαί υμίν: Υπουργοί και βουλευτές, που η ιστορία μας βροντοφωνάζει «Μολών λαβέ» και εσείς δίνεται «γήν και ύδωρ».

Ουαί υμίν: Υπουργοί και βουλευτές, που η ιστορία μας βροντοφωνάζει «ή ταν ή επί τας» και εσείς φανήκατε «ριψάσπιδες».

Ουαί υμίν: Υπουργοί και βουλευτές, που το τρίπτυχο «ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» το χαρακτηρίσατε ως… ναζιστικό, ακροδεξιό ή φασιστικό!

Ουαί υμίν: Υπουργοί και βουλευτές, που κάνατε σημαία την «ανεπαίσχυντη ελευθερία» με την ανοχή σας και υποβιβάζετε την σημαία της γενοκτονίας των ποντίων.

Ουαί, ουαί, ουαί…. αμέτρητα, και μελάνι σε χαρτί με αναφορά σ΄αυτό που μας καίει και πονά θα μείνει, ή θα γίνει προσάναμα και στάχτη;

Διαβάζοντας την ιστορία ο αρχαίος Έλληνας συγγραφέας Μένανδρος έλεγε: «Πας ερυθριών χρηστός είναι μοι δοκεί», δηλαδή αυτός που κοκκινίζει από ντροπή, για κάτι κακό που έκανε είναι χρηστός, χρήσιμος.Το αίσθημα της «αιδούς», τον υποχρεώνει να κινείται μέσα στο πλαίσιο μιας καθιερωμένης ηθικής τάξης, να συμμορφώνεται με τις διατάξεις των νόμων, (οι δικοί μας φτιάχνουν νόμους και καταπατούν τους ηθικούς), να σέβεται τα δικαιώματα των συνανθρώπων του (αντιλαμβάνεστε εσείς να έχετε δικαιώματα υποστήριξης της ιστορίας;) και να εκπληρώνει τίμια και ευσυνείδητα τις υποχρεώσεις του προς το σύνολο.

Απογοητεύομαι, λυπάμαι, θυμώνω, όχι επειδή νιώθω προδομένος, αλλά είμαι: μου λιγόστεψαν τον ουρανό, έδωσαν την γή μου, μόλυναν με ξένα στοιχεία τον αέρα που αναπνέω, χωρίς να ερωτηθώ και για όλα αυτά, που εκφράζω γραφόμενος, μου λένε ότι πρέπει να περιορίζομαι στα περί των ιερατικών μου καθηκόντων. Μα δεν είναι διακονία η υπεράσπιση της πίστης μας;

Δεν είναι διακονία η υπενθύμιση κάποιων ιστορικών γεγονότων, από ιερείς και δεσποτάδες, που έλαμψαν με τις αποφάσεις τους ή τα έργα τους;

Δεν είναι διακονία να φυλάς Θερμοπύλες στην γή των Μακεδόνων; Όσο μου δίνει ο θεός διαύγεια νου, πάντοτε θα είμαι επί των επάλξεων, θα γράφω, θα αντιτάσσομαι και δεν θα επιπλέω ως φελλός, αλλά στη μικρή ακτίνα διακονίας μου, θα λάμπω ως φάρος.

Ο σωστός άνθρωπος αποφεύγει την διάπραξη αδικημάτων όχι επειδή φοβάται, αλλά επειδή συναισθάνεται την ηθική επιταγή να απέχει από αυτόν. Με άλλα λόγια, η αρετή δεν οικοδομείται πάνω στο φόβο και στον εξαναγκασμό, αλλά πάνω στη συναίσθηση της ευθύνης και του καθήκοντος. Προσωπικώς έτσι πορεύομαι: Με ευθύνη και καθήκον… οι άλλοι;
*Εφημέριος Σταυροχωρίου