Η παρακαταθήκη του κυρ-Βασίλη

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος
Έως τώρα η 4η Ιουλίου θύμιζε στην πλειονότητα των Κιλκισιωτών, όπως και όλων των απανταχού Ελλήνων, τουλάχιστον των φίλων του ποδοσφαίρου και αθλητισμού, την μέχρι στιγμής ενδοξότερη σελίδα της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, την οποία «έγραψε» η εθνική ομάδα, με την κατάκτηση του κυπέλλου Ευρώπης («Γιούρο» ή «Ευρώ»), την λαμπρή εκείνη Κυριακή της 4ης Ιουλίου 2004.

Από φέτος η 4η Ιουλίου θα είναι «χαραγμένη» γιά πάντα στην συλλογική μνήμη των Κιλκισιωτών, τουλάχιστον των φίλων του ποδοσφαίρου και αθλητισμού, ως μία από τις πλέον πένθιμες ημέρες αυτών των δύο τομέων, που αποτελούν αντικείμενα αναφορών της στήλης.

Διότι, εκείνη την «μαύρη» Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016 «έφυγε» γιά το δίχως γυρισμό ταξίδι ένας από τους κορυφαίους οικονομικούς και διοικητικούς «στυλοβάτες», αν όχι ο κορυφαίος, του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου και αθλητισμού και ευεργέτης τους.

Είναι –και όχι ήταν, διότι τουλάχιστον γιά τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται σ’ αυτούς τους δύο τομείς ή είναι φίλοι τους παραμένει και θα παραμείνει γιά πάντα ζωντανός ανάμεσά τους- ο Βασίλης Σεργιαννίδης, που «έγραψε» την δική του ιστορία σε τούτο τον ακριτικό τόπο, με την πληθωρική παρουσία του και την τεράστια προσφορά του σε ουκ ολίγους τομείς, δίνοντας ένα διαρκές λαμπρό παράδειγμα προς μίμησιν.

Ο επιστήμων και επιχειρηματίας, που ήξερε να συνδυάζει τους κανόνες της οικονομίας με την ανθρωπιστική προσέγγιση όλων των θεμάτων.

Το ανήσυχο πνεύμα, που γνώριζε να διεκδικεί, χωρίς να υπερβαίνει ποτέ τα όρια της δεοντολογίας, ακριβώς επειδή «κινητήριοι μοχλοί» του ήταν αφ’ ενός μεν η γνώση του επαγγελματικού και επιχειρηματικού αντικειμένου του, αφ’ ετέρου δε η προσήλωση σε αρχές και αξίες που χαρακτηρίζουν κάθε καλλιεργημένο και πραγματικά μορφωμένο άνθρωπο.

Ο ασυμβίβαστος τόσο ως υποστηρικτής των νομίμων και θεμιτών συμφερόντων της επιχείρησής του όσο και ως υπερασπιστής του κοινού συμφέροντος σ’ αυτόν τον τόπο.

Ο «σκληρός μαχητής» στο πεδίο του οικονομικού ανταγωνισμού με τις κοινωνικές, πολιτιστικές και αθλητικές ευαισθησίες, που «σφυρηλάτησαν» μιάν ισχυρή πολυσχιδή προσωπικότητα, η οποία κατέλαβε δικαίως περίοπτη και εξέχουσα θέση στην οικονομική και κοινωνική ζωή του νομού.

Ήταν αυτοί οι συνδυασμοί, οι οποίοι καθόρισαν την πορεία του Βασίλη Σεργαννίδη στο ακριτικό Κιλκίς από το 1982, σε ένα «δρόμο» δημιουργίας και επιτυχίας αλλά και μιάς πολύπλευρης προσφοράς, που, αν και γνωστή τοις πάσι, θα χρειαστεί πολύς καιρός να αποτιμηθεί λόγω του μεγέθους της.

Το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός είναι από τους τομείς, τους κατ’ εξοχήν ευεργετηθέντες από την δραστηριοποίηση του Βασίλη Σεργιαννίδη στα κοινά του νομού.
Περιβαλλόμενος από την διαρκή λάμψη της σπουδαίας διοικητικής θητείας του στον ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης, τόσο της «χρυσής» εποχής 1970-1976 όσο και άλλων περιόδων «αναλαμπών» στην δεκαετία του ’80, ο αείμνηστος αθλητικός παράγων, μεταλαμπάδευσε αυτό το «φως» στο κιλκισιώτικο αθλητικό στερέωμα, δείχνοντας τον «δρόμο» αγωνιστικών επιτυχιών και διακρίσεων σε Κιλκισιακό και ΓΑΣ Κιλκίς, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους των δεκαετιών ’80, ’90 και ’00, της προώθησης έργων υλικοτεχνικής υποδομής (αγωνιστική χώροι, και λοιπές γηπεδικές εγκαταστάσεις αποτελούσαν από την πρώτη στιγμή της ενασχόλησής του με τα αθλητικά κοινά την ΠΡΩΤΗ και ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ του, σε ένα διαρκές μάθημα αθλητικών προτεραιοτήτων προς όλους τους παράγοντες και φορείς του χώρου), της οργάνωσης των συλλόγων σε όλα τα επίπεδα πριν το κάθε αγωνιστικό εγχείρημα και της ορθολογικής διαχείρισης των οικονομικών θεμάτων χωρίς αναμονή του «μάννα εξ ουρανού».

Πιστός δε σε αυτές ακριβώς τις αρχές, ανταποκρίθηκε ουκ ολίγες φορές σε αιτήματα ποδοσφαιρικών και αθλητικών συλλόγων γιά βοήθεια με την μορφή έργων γηπεδικής υποδομής (από απλές περιφράξεις μέχρι κατασκευή αποδυτηρίων, από βελτιώσεις αγωνιστικών χώρων μέχρι φωτισμούς κ.α.).

Με όλα αυτά ο Βασίλης Σεργιαννίδης έβαλε ανεξίτηλες την «υπογραφή και σφραγίδα» του στο «βιβλίο» της ιστορίας του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου και αθλητισμού τουλάχιστον ως ευεργέτης τους (διότι και ο επιθετικός προσδιορισμός «μέγας» δεν είναι καθόλου αβάσιμος ή υπερβολικός στην συγκεκριμένη περίπτωση).

Το δυστύχημα είναι, ότι κάποιοι από τους προβληθέντες χάρη στο δικό του «φως» παράγοντες, δηλαδή κάποιοι …ετερόφωτοι παράγοντες, «αναγνώρισαν» αυτήν την ευεργεσία… διά της «εκκωφαντικής» σιγής τους, την στιγμή που όλα τα μέσα ενημέρωσης «πλημμύρισαν» από ανακοινώσεις γι’ αυτόν τον καθ’ όλα ευπατρίδη, που ήλθε στην ζωή Θεσσαλονικιός και «έφυγε» Κιλκισιώτης! Αρκετοί δε «έλαμψαν» …διά της απουσίας των από «περιττή» την «σπατάλη» λίγου χρόνου, τουλάχιστον όσο γιά να ανάψουν ένα κεράκι γιά τον άνθρωπο, χάρη στον οποίο απέκτησαν και αυτοί οντότητα και πρόσβαση στα κοινά, εν προκειμένω στα αθλητικά (η επισήμανση αφορά σε αθλητικούς παράγοντες).

«Φρόντισαν» οι συγκεκριμένοι, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να «ανταποδώσουν» στον ευεργέτη την «ευγνωμοσύνη» τους με την… έμπρακτη υπενθύμιση του διαχρονικού ρητού «ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος»!
Ωστόσο, η μικροπρέπεια, όσο και να «τεντωθεί», δεν μπορεί να υπερβεί αναστήματα σαν του Βασίλη Σεργιαννίδη.

Αυτό καλείται να αποδείξει και το σύνολο των παραγόντων, που συγκροτούν την υγιή αθλητική κοινότητα του Κιλκίς, πόλης και νομού, αφ’ ενός μεν με την καθιέρωση αγωνιστικών εκδηλώσεων εις μνήμην του, αφ’ ετέρου δε με επιλογές ως προς τις γηπεδικές υποδομές και την συγκρότηση αξιόμαχων ομάδων ή ανάδειξη αξιόλογων μονάδων, που να αποτελούν εφαρμογή της διαρκούς παρακαταθήκης του Βασίλη Σεργιαννίδη ως προς τον τρόπο λειτουργίας των αθλητικών φορέων, που εγγυάται την πραγματική ανάπτυξη και πρόοδο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου και αθλητισμού.

Όσο γιά την δημοτική αρχή, η στήλη θεωρεί… αυτονόητη μιάν απόφασή της γιά την απόδοση του ονόματος του Βασίλη Σεργιαννίδη σε οδό του Κιλκίς.

Συγχρόνως, μιάς και το έφερε έτσι η περίσταση, της προσφέρεται η ευκαιρία να αποδείξει εμπράκτως τον προσήκοντα σεβασμό της στην μνήμη «μεγάλων» του τομέα του αθλητισμού, αποδίδοντας την οφειλόμενη τιμή με πολύ μεγάλη καθυστέρηση στον «γενάρχη» και «πατριάρχη» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου Κωνσταντίνο Πεταλωτή, τον θρυλικό Γκουντίνο, με απόδοση του ονόματός του στο ποδοσφαιρικό γήπεδο και την τοποθέτηση προτομής του στον χώρο μπροστά από τα αποδυτήρια, και αμέσως στον μεγάλο ευεργέτη του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου και αθλητισμού Βασίλη Σεργιαννίδη, με την τοποθέτηση προτομής του στην πλατεία μπροστά από τα δύο κλειστά γυμναστήρια.

Υπό το πρίσμα αυτό ο Βασίλης Σεργιαννίδης προσέφερε άλλη μία υπηρεσία στον τόπο με την «μετακόμισή» του «εν σκηναίς δικαίων», καθώς υπενθυμίζει σε κάθε αρχή και φορέα να μην παραδίδουν στην συλλογική λήθη σημαίνουσες προσωπικότητες της ζωής του τόπου, είτε με το να αποδίδουν με μεγάλο… ετεροχρονισμό, σ’ αυτές την οφειλόμενη τιμή είτε με το να …παραλείπουν εντελώς (χωρίς εισαγωγικά) να την αποδώσουν!
Γιά την στήλη ο Βασίλης Σεργιαννίδης συνεχίζει και από εκεί όπου βρίσκεται, μαζί με πλήθος άλλων μορφών του αθλητισμού (και όχι μόνο) τούτου του τόπου, να δείχνει τον σωστό «δρόμο» γιά τα πάντα.