Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου πρέπει να ενώνει όλους τους απανταχού Έλληνες
Γράφει ο Παναγιώτης Σιδερίδης
Την μνήμη των θυμάτων της γενοκτονίας, την οποία υπέστη ο Ελληνισμός του Πόντου από τους Νεότουρκους τίμησαν οι φίλοι του πρώην φυλακίου Ταβουλάρη Μ.Στέρνας.
Η σχετική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18.5.24, στον χώρο του μνημείου του Ακρίτα, με τρισάγιο και απόδοση του Ακαθίστου Ύμνου και του Εθνικού Ύμνου.
Οι κάτοικοι της περιοχής ανταποκρίθηκαν στην πρωτοβουλία των φίλων του πρώην φυλακίου Ταβουλάρη και παρέστησαν στην εκδήλωση. Ανάμεσά τους ο… «αειθαλής» Γιώργος Καλπακίδης, ο οποίος πάντοτε τιμά με την παρουσία του τις εκδηλώσεις τους.
Ήταν άλλη μία ευκαιρία «φρεσκαρίσματος» της ιστορικής μνήμης, σε ό, τι αφορά στον «ξεριζωμό» των Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές εστίες, στις οποίες άκμασε ένας ξεχωριστός πολιτισμός επί πάνω από τρεις χιλιετίες.
Έναν «ξεριζωμό», ο οποίος συντελέσθηκε με σφαγές ή εξόντωση των Ποντίων μέσω της καταναγκαστικής εργασίας, των βασανιστηρίων, των εκτοπίσεων υπό ιδιαιτέρως αντίξοες συνθήκες, κακουχίες και ασθένειες, όλα με την ανοχή των τότε Μεγάλων Δυνάμεων, όταν καθεμία από αυτές ενεργούσε ή αδιαφορούσε εξυπηρετώντας τα δικά της συμφέροντα.
Μέθοδοι, με τις οποίες ο Μουσταφά Κεμάλ, με τους Γερμανούς συμβούλους του, κατάφερε μέσα σε πέντε χρόνια ό, τι δεν κατάφεραν οι Σουλτάνοι σε πέντε αιώνες.
Βεβαίως, ο «ξεριζωμός» από τις πατρογονικές εστίες δεν σήμανε και το τέλος του ποντιακού Ελληνισμού. Όσοι επέζησαν ήλθαν στην μεγάλη πλειοψηφία τους στην ελεύθερη Ελλάδα, και μέσα σε λίγες δεκαετίες έγιναν ένα από τα πιό «ζωντανά» και δημιουργικά πληθυσμιακά στοιχεία της, συμβάλοντας τα μέγιστα στην ορθοπόδηση και ανάπτυξή της ύστερα από κάθε δύσκολη περίοδο.
Ωστόσο, το γεγονός της Γενοκτονίας δεν ήταν δυνατόν να «παραγραφεί» από την ιστορική μνήμη, και γενιές Ποντίων έδωσαν ποικίλους αγώνες για την επίσημη αναγνώριση αυτού του οικουμενικού εγκλήματος.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια, αρχής γενομένης από το 1994, με την ιστορική απόφαση της Βουλής των Ελλήνων για την 19η Μαΐου, η Γενοκτονία εις βάρος του Ελληνισμού του Πόντου εισήλθε σε «τροχιά» επίσημης αναγνώρισης, με την υπόθεση αυτή να ενώνει το σύνολο του Ελληνισμού, και αυτό είναι το πλέον ενθαρρυντικό σημείο.
Αυτό ήταν και το κυριότερο μήνυμα της εκδήλωσης των φίλων του πρώην φυλακίου Ταβουλάρη Μ.Στέρνας, ότι, δηλαδή, ενωμένοι οι Έλληνες μπορούμε να επιτύχουμε τα πάντα σε κάθε τομέα αλλά και υπόθεση.
Ενωμένοι διακηρύσσουμε γιά την Γενοκτονία το «Δεν ξεχνώ», ζητώντας επίσημη αναγνώρισή της από παντού, ενωμένοι τείνουμε χείρα ειρήνης και συνεργασίας με όλους τους λαούς, ακόμη και τους σημερινούς απογόνους των θυτών, χωρίς ποτέ να απεμπολούμε τη ιστορική πραγματικότητα και μνήμη.
Γι΄ αυτό ακριβώς ζητούμε, αυτό το «μαύρο» κεφάλαιο της Ιστορίας να συμπεριληφθεί στα σχολικά βιβλία, στην πανεπιστημιακή βιβλιογραφία και στις παραγωγές όλων των μέσων ενημέρωσης, αφού η γνώση του «σκοτεινού» χθες οδηγεί εκ του ασφαλούς σε ένα «φωτεινό» και καλύτερο σήμερα.
Είναι το χρέος όλων μας στην μνήμη των 353.000 θυμάτων της γενοκτονίας εις βάρος του ποντιακού Ελληνισμού αλλά και των εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων ανάλογων γενοκτονιών σε άλλες κοιτίδες του Ελληνισμού.
*Συντονιστής των φίλων πρώην φυλακίου Ταβουλάρη Μ.Στέρνας
