Μάνια (Μαρία) Παναγιωτίδου: Εργασιακά

Το θέμα των εργασιακών είναι ψηλά στην ατζέντα της Αριστεράς.

Γιατί όμως;

Δεν ζούμε σε μιά ευνομούμενη κοινωνία που προστατεύει τα συμφέροντα των εργαζομένων;

Δυστυχώς όχι.

Σήμερα φτάσαμε στο σημείο εργασιακά δικαιώματα χρόνων-τα οποία κατακτήθηκαν με κόπο και αγώνες- να αμφισβητούνται.

Από ποιούς;

Από τους νεοφιλελεύθερους της σημερινής ΝΔ η οποία ουδόλως-όπως έχει αποδείξει – ενδιαφέρεται για την ευημερία των πολιτών αυτής της χώρας.

Το νεοφιλελεύθερο -θατσερικού τύπου- μοντέλο που πιστεύουν και ακολουθούν επιτάσσει τον πρώτο λόγο να τον έχει η αγορά.

Δεν χρειάζεται προστασία ο εργαζόμενος -λένε- γιατί μπορεί να τα βρίσκει μόνος του με τον εργοδότη του.

Κάθε μετρίας νοημοσύνης άνθρωπος θα σκεφτόταν οτι αυτό δεν μπορεί να γίνει γιατί το 98% των εργοδοτών αυτό που θέλουν είναι να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους.

Το αν είναι εις βάρος των εργαζομένων τους είναι κάτι που δεν τους απασχολεί.

Άρα αυτοί δεν το ξέρουν;

Το ξέρουν, αλλά το θλιβερό είναι οτι το επιδιώκουν κιόλας.

Διότι θεωρούν οτι οι μεγαλοεπιχειρηματίες και το δεξιό πολιτικό σύστημα είναι μιά κλειστή κάστα που δεν χωράει πολλούς.

Χωράει μόνο αυτούς που τα συμφέροντά τους είναι αλληλένδετα.

Δεν νοιάζονται για τον λαό και το έχουν αποδείξει καταργώντας όλες τις προστασίες που το κράτος είχε -ως όφειλε-θεσπίσει απέναντι στους πολίτες του.

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, που τεχνιέντως οι πολιτικοί του αντίπαλοι προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα οτι είναι εναντίον της επιχειρηματικότητας;

Λέει οτι ειναι υπέρ της επιχειρηματικότητας και οτι οι επιχειρηματίες πρέπει να στηριχτούν.

Όμως υπερ της υγιούς επιχειρηματικότητας που θα σέβεται τους εργαζόμενους της, θα τηρεί τους όρους της αγοράς, δεν θα περιμένει σε μυστικές συνομιλίες να παίρνει δουλειές από το δημόσιο χωρίς διαγωνισμούς.

Ο κατώτατος μισθός είναι απαραίτητο να καθορίζεται από το κράτος.

Και πρέπει να είναι τόσος ωστε ο εργαζόμενος να έχει ένα επίπεδο οικονομικό που να του επιτρέπει να έχει τα αναγκαία για να ζήσει.

Να μπορεί να ζήσει την οικογένειά του.

Να κάνει οικογένεια, εφόσον το θέλει, μη έχοντας την δαμόκλειο σπάθη της ανέχειας να κρέμεται από πάνω του.

Η αναφορά μου στον εργαζόμενο είναι κυρίως για τους εργάτες και τους χαμηλομισθωτούς.

Υπάρχει κατηγορία εργαζομένων με επιστημονική εξειδίκευση η οποία απολαμβάνει τους μισθούς που πρέπει.

Η μεγάλη μερίδα όμως όχι.

Και μέσα σε αυτούς είναι και πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι των οποίων ο κακός εργοδότης είναι το Δημόσιο.

Γιατροί, νοσηλευτές,νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί κλπ είναι κακοπληρωμένοι σε σχέση με το μεγάλο έργο που προσφέρουν στην κοινωνία.

Το Σύνταγμα λέει οτι η εργασία είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα και η ευημερία των πολιτών επίσης.

Αυτό πιστεύουμε και στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το δικαίωμα της ευημερίας δεν είναι προνόμιο των λίγων αλλά όλων.Και δεν νοείται ευημερία χωρίς εισόδημα που να σου επιτρέπει να ζήσεις, χωρίς δωρεάν περίθαλψη, χωρίς κοινωνικό κράτος.

*Υποψήφια Βουλεύτρια ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κιλκίς