Όταν λείπει η αίσθηση του μέτρου
Οδηγός αγροτικού οχήματος έκρινε, ότι «δεν έτρεχε τίποτε», αν «παρατούσε» το όχημα ακριβώς πάνω στην γωνία των οδών 21ης Ιουνίου και Καμπάνη, «ακυρώνοντας» την δυνατότητα εισόδου λεωφορείων και άλλων βαρέων οχημάτων από την δεύτερη στην πρώτη.
Οδηγός λεωφορείου του ΚΤΕΛ, που …«κόλλησε» σ’ αυτό το σημείο επί ένα τέταρτο μετά την αναχώρησή του, είδε και απόειδε, ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να συνεχίσει το δρομολόγιό του, και ενώ όργανα της τροχαίας «έγραφαν» το αγροτικό και αφαιρούσαν τις πινακίδες από αυτό, έκρινε ότι «δεν έτρεχε τίποτε» αν ακολουθούσε κατεύθυνση αντίθετη σε μονόδρομο, μέχρι να βρει διέξοδο στην 21ης Ιουνίου.
Κάποια ή κάποια από τα όργανα της τροχαίας, ενώ έβλεπαν ότι μέχρι να εμφανισθεί το αγροτικό ή κάποιος …γερανός γιά να το «σηκώσει» από εκεί, το δρομολόγιο του λεωφορείου ήταν πιθανόν να καθυστερήσει ακόμη και …πάνω από ώρα, έκριναν ότι «δεν έτρεχε τίποτε» αν «κολλούσαν» στο γράμμα του νόμου, εξ ου και το ότι ειδοποίησαν συναδέλφους τους στον χώρο προ του δημοτικού σταδίου να σταματήσει εκ νέου το λεωφορείο και να το «γράψουν» γιά την προαναφερθείσα παράβαση.
Κανείς, όμως, από όλους αυτούς δεν έκρινε, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χρωστούν κανένα και τίποτε, ώστε να «πληρώνουν τα σπασμένα» οι μόνοι αμέτοχι σ’ αυτήν την ιστορία του παραλόγου επιβάτες του λεωφορείου, που σε κάθε τέτοιο περιστατικό και ταλαιπωρούνται και χάνουν ενίοτε πολύτιμο ίσως και σημαντικό χρόνο και κάποιες φορές ενδέχεται να υφίστανται και οικονομική ζημιά από την καθυστέρηση.
Είπαμε η κρίση, κρίση.
Αλλά τα εξ αυτής προβλήματα αφορούν σε όλους, άρα επιβάλλεται η επίδειξη κατανόησης και σωφροσύνης από όλους.
Και ο οδηγός του αγροτικού οχήματος με την «καραμπινάτη» όσο και επιχήμια γιά κάποιους παρανομία του στην στάθμευση, και ο οδηγός του λεωφορείου του ΚΤΕΛ, με την, έστω και στηριζομένης επί βασίμων ελαφρυντικών, «εξώφθαλμη» παράβαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, και τα αστυνομικά όργανα με τον υπερβάλλοντα και «παρακάμπτοντα» αντικειμενικά δεδομένα ζήλ, οφείλουν άπαντες να γνωρίζουν, ότι, ακόμη και στις χειρότερες συγκυρίες, κανείς δεν είναι …«πιό ίσος» από τους ίσους, ώστε να λειτουργεί …όπως του «καπνίσει» ή υπεράνω γράμματος και πνεύματος του νόμου.
Ας σκεφθούν ότι στην θέση των με υπαιτιότητά τους ταλαιπωρουμένων ή ζημιούντων συμπολιτών μπορούν ανά πάσαν στιγμήν να βρεθούν ή οι ίδιοι και ας επιδεικνύουν την δέουσα αίσθηση του μέτρου, σύνεση, λογική και ψυχραιμία ώστε να μην οδηγούνται σε συμπεριφορές δηλωτικές εγωκεντρισμού, αυταρχισμού και αλαζονείας.
Ό,τι δηλαδή μπορεί να «χύσει λάδι στην φωτιά» μιάς ούτως ή άλλως εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης γιά όλους ανεξαιρέτως.
