Ονούφριος Τσαβδαρίδης: Ένα όνειρο, ένα πανεπιστήμιο γιά την αναγέννηση του τόπου μας

Έλεγε ο Μαχάτμα Γκάντι,  το τι δεν πρέπει να έχεις: Πλούτο χωρίς μόχθο, γνώση χωρίς χαρακτήρα, πολιτική χωρίς αρχές, απόλαυση χωρίς συναίσθημα, εμπόριο χωρίς ήθος, επιστήμη χωρίς ανθρωπιά, αγάπη χωρίς θυσία.

Είναι αρχές που πλήρως  με εκφράζουν.

Σήμερα θα αναφερθώ στην πολιτική με αρχές.

Για ‘μένα, η πολιτική πρέπει να στηρίζεται κατ’ αρχάς  στην συνύπαρξη βασικών ηθικών αρχών και αξιών και, βεβαίως, στον σεβασμό των θεσμών.

Με θεμέλιο  αυτές τις απλές αρχές, τις οποίες ανάφεραν σχεδόν  όλοι οι Έλληνες αρχαίοι φιλόσοφοι αλλά αργότερα και ο Μαχάτμα Γκάντι, ο κάθε πολιτικός  πρέπει να θέτει στόχους, γιά να επιτύχει την υλοποίηση των ονείρων του,  τόσο για την ιδιαίτερα πατρίδα του όσο και για ολόκληρη την χώρα.  Νομίζω, ότι ο κάθε πολιτικός πρέπει, με τις πράξεις του, να δίνει αξία στην καρέκλα, όπου κάθεται, και όχι απλά να παίρνει δύναμη από την καρέκλα. Με απλά λόγια , πρέπει να είναι αυτόφωτος με ιδέες , θέσεις , στόχους , όραμα,  και όχι ετερόφωτος.

Άλλωστε όλοι κρινόμαστε , όχι αποκλειστικά από την ψήφο των πολιτών  στις εκλογές, διότι εκεί υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες, που, βεβαίως δεν θα έπρεπε, αλλά από την ιστορία.

Η ιστορία του κάθε δημάρχου, του κάθε νομάρχη, του κάθε βουλευτή η υπουργού,  είναι καταγεγραμμένη στο μυαλό του κάθε πολίτη. Πολλές φορές ακούμε σε συζητήσεις πολιτών γιά το τι πρόσφερε, η το τι δεν πρόσφερε ο α΄ η ο β΄  δήμαρχος ή νομάρχης ή βουλευτής  ή υπουργός.

Πρέπει να τονίσουμε, επίσης, ότι η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, αλλά  λειτούργημα προσφοράς προς τον πολίτη.  Άρα, ένας πολιτικός, αυτό που θα μπορούσε να προσφέρει,  νομίζω το πολύ σε δύο-τρεις  τετραετίες το πρόσφερε. Πρέπει να δοθεί δυνατότητα και σε άλλους ανθρώπους, να προσφέρουν, δείχνοντας το ταλέντο τους αλλά και την αποτελεσματικότητα τους.

Σκεφτείτε, ότι η Ελλάδα χρεωκόπησε. Αναρωτηθήκατε το γιατί;

Σκεφτείτε ότι ο πληθυσμός στον νομό  Κιλκίς  μειώθηκε. Αναρωτηθήκατε το γιατί;

Φίλοι μου, και εγώ, ως  Κιλκισιώτης που αγαπώ τον τόπο μου, με πολλή υπομονή, με σεβασμό και κατανόηση σας λέω :  «Είχα  ένα όνειρο».
Το έλεγα και το επαναλαμβάνω σ’ εσάς σήμερα, ότι, παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις της στιγμής, παρά τις δυσκολίες που συνάντησα κατά την διάρκεια των νομαρχιακών και βουλευτικών εκλογών ( εσωκομματικοί αντίπαλοι, αδιαφανείς διαδικασίες κλπ), έχω ακόμη μέσα μου ένα όνειρο. Έχω ένα όνειρο βαθιά ριζωμένο  στην καρδιά, στην ψυχή μου.

Έχω ένα όνειρο, ότι κάποια ημέρα στους καταπράσινους  λόφους – πεδιάδες  των Κρουσίων, των Μουριών, της Παιονίας,  της Πικρολίμνης,  και γενικότερα  όλου του νομού μας, θα υπάρχουν παιδιά, που θα μπορούν να γελούν, να τραγουδούν  και να χαίρονται την φύση, να χαίρονται με τους γονείς τους την ζωή,  και οι γονείς με τους  παππούδες   να χαίρονται τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Πρέπει, επί τέλους, να ηχήσει και στον νομό μας,  στον νομό Κιλκίς η λέξη ανάπτυξη και να παύσει πλέον η  μιζέρια και  η μείωση του πληθυσμού μας. Γνωρίζετε, ότι πάνω από δέκα χιλιάδες,  κυρίως νέοι, εγκατέλειψαν τον νομό μας. Πρέπει το καρκίνωμα της ξενιτιάς των νέων μας,  από τον νομό μας προς στην Σουηδία, Γερμανία,  Αγγλία, Αμερική, Αυστραλία, να το σταματήσουμε, θέτοντας ταυτοχρόνως  τα «θεμέλια» της επιστροφής.  «Άπιαστο» όνειρο, θα πει κάποιος.  Ναι θα συμφωνήσω,  αλλά «μπορεί να μην ξέρεις ποτέ τα αποτελέσματα, όπου σε  οδηγούν οι πράξεις σου, οι στόχοι σου,  και τα όνειρα σου, αλλά αν δεν κάνεις και τίποτε, δεν πρόκειται να υπάρχει κανένα αποτέλεσμα».

Σας λέω, λοιπόν, φίλοι μου, ότι είχα και έχω ένα όνειρο,  όπου όλα τα παιδιά  των ορεινών περιοχών του νομού μας   θα έχουν ίσες ευκαιρίες στην ζωή με εκείνα τα παιδιά της υπόλοιπης  Ελλάδας, τα οποία  σήμερα έχουν εργασία έστω και λόγω  τουρισμού και βιομηχανίας,  και θα κρίνονται αποκλειστικώς και μόνον από τον χαρακτήρα τους, τις επαγγελματικές  και επιστημονικές τους γνώσεις

Έχω ένα όνειρο, ότι κάποια ημέρα ο νομός μας  θα πρέπει να μετατραπεί σε όαση ανάπτυξης και δημιουργίας. Αλλά γιά να γίνει αυτό,  πρέπει εμείς πρωτίστως να κινηθούμε όλοι μαζί  δυναμικά και αποφασιστικά. Πρέπει να ξαναθυμίσουμε σε όλους, ότι είμαστε υπέρ της αποκέντρωσης στην χώρα μας.  Πρέπει να τους ξαναθυμίσουμε, ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα.

Έχω ένα όνειρο φίλοι μου,  «με αυτή την ελπίδα ζω και αναπνέω,  με αυτή την πίστη, ότι τελικώς θα καταφέρουμε να λαξεύσουμε από το βουνό της απελπισίας ένα βράχο ελπίδας».

Φίλοι μου, η ελευθερία δεν δίνεται ποτέ εθελοντικά από τον καταπιεστή,  πρέπει δηλαδή  να κατακτηθεί από τον καταπιεζόμενο. Έτσι και εμείς, την ανάπτυξη του τόπου μας θα την κερδίσουμε με τους δίκαιους  αγώνες μας.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι πρωταρχικός μας  στόχος είναι να πιέσουμε αλλά και να πείσουμε  την κυβέρνηση, τον κ. πρωθυπουργό, τον  περιφερειάρχη,  τον αντιπεριφερειάρχη του νομού μας, τους  υπουργούς, τους βουλευτές, τους  πολιτευτές,  τους δημάρχους,  αντιδημάρχους, δημοτικούς συμβούλους,  ενωμένοι όλοι οι πολίτες του  νομού Κιλκίς,  ανεξαρτήτως κόμματος και χρώματος,  για την αναγκαιότητα δημιουργίας στο Κιλκίς ενός διεθνούς πανεπιστημίου.

Η υποδομή υπάρχει στον νομό μας, και αυτό έγινε από τους φόρους που πλήρωσε ο ελληνικός λαός. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, όλοι μαζί αυτήν την προσπάθεια.

Εάν ο νομός μας γεμίσει νεολαία, η ζωή και η ελπίδα θα γεννηθούν ξανά.  Αποτέλεσμα αυτής της ίδρυσης του πανεπιστημίου θα είναι η κατασκευή  δρόμων οι οποίοι  θα γίνουν αναγκαστικά, ο προαστιακός  που θα γίνει αναγκαστικά, οι νέες  οικοδομές που  θα γίνουν  αναγκαστικά για να δοθεί στέγη στους φοιτητές ( σήμερα στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα κλπ ένα δωμάτιο με ένα w-c, στοιχίζουν 500-700 ευρώ στον κάθε φοιτητή), θα δώσει  δουλειά σε χιλιάδες εργαζόμενους και καταστηματάρχες.

Επίσης, δουλειά θα δώσουν οι φοιτητές  στο κάθε είδος εμπορικό κατάστημα, που υπάρχει στην πόλη μας και τον νομό μας,  θα αρχίσουν να λειτουργούν  τα καταστήματα υποδημάτων,  καφετέριες, εστιατόρια κλπ,  όλοι θα έχουν εργασία.

Το πανεπιστήμιο θα συνδεθεί με τις μικρές βιομηχανικές ζώνες που έχουμε στο νομό μας. Αυτή η συνεργασία μεταξύ τους θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, θα γίνεται  έρευνα στο πανεπιστήμιο, θα γίνουν νέες βιοτεχνίες και βιομηχανίες  στον νομό μας. Θα υπάρξει συνεργασία ξένων πανεπιστημίων με το δικό μας, θα γίνονται συνέδρια σε ξενοδοχεία του νομού μας κλπ.

Δεν σας λέω ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν σε μία πενταετία,  αλλά ελπίζω με την  βοήθεια  του λαού και του θεού, ότι θα πετύχουμε τον στόχο μας, το όνειρο μας, έστω  θέτοντας αρχικά το μεγάλο  θεμέλιο  αυτού του μεγάλου στόχου μας.

Πρέπει, φίλοι μου, να διαλέξουμε ανάμεσα στον ήλιο και την μπόρα, ανάμεσα στον ήλιο και το δάκρυ, ανάμεσα στο  γέλιο και το κλάμα.

Πρέπει να φέρουμε με τις πράξεις μας το φως στον νομό μας και όχι το σκοτάδι.

Γι’ αυτό, προτρέπω τους Κιλκισιώτες και τις Κιλκισιώτισσες, όλοι μαζί να βαδίσουμε αυτόν τον «δρόμο» της ελπίδας γιά την σωτηρία των πολιτών του νομού μας.

Να είστε σίγουροι, ότι και αυτός ο δρόμος θα έχει την δική του ιστορία.

Υστερόγραφο : Εμένα δεν μου δόθηκε η δυνατότητα να δείξω την αποτελεσματικότητα μου ως νομάρχης ή ως βουλευτής Κιλκίς.

Ελπίζω, όμως η άποψη μου, ελπίζω  αυτό  το όνειρο μου,  να το υιοθετήσουν κάποιος η κάποιοι άλλοι πολιτικοί του νομού μας, έτσι ώστε κάποια μέρα να υλοποιηθεί. Άλλωστε τα όνειρα δεν έχουν ημερομηνία λήξεως, δεν «φυλακίζονται», δεν περιορίζονται, δεν δεσμεύονται, δεν έχουν τόπο και χρόνο.  Όπως λέει ο λαός, οι ονειροπόλοι είναι ευεργέτες της προόδου.-

*Πολιτικού μηχανικού, πρώην στελέχους της τοπικής διοίκησης και των δύο βαθμών