Ολέθριες φιλίες και ξενίες

Απρίλιος του 1993, στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης, συνεδριάζει η γνωστή «Λέσχη Μπίλντεμπεργκ», μασωνικό παρακλάδι, εκκολαπτήριο πρωθυπουργών και αρχηγών κρατών. Μεταξύ άλλων συμμετέχουν και οι ανατέλλοντες τότε αστέρες της πολιτικής μας ζωής, Θεόδωρος Πάγκαλος και Αντώνης Σαμαράς.
Τις ΗΠΑ εκπροσωπεί ο υπουργός εξωτερικών Κρίστοφερ, ο οποίος ανήγγειλε στους εμβρόντητους Έλληνες δημοσιογράφους ότι εντός των προσεχών έξι μηνών θα διεξαχθούν βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Κατόπιν, λόγω του σάλου που προκλήθηκε, προσπάθησε να τα συμμαζέψει, αναμασώντας κάτι σαλιαρίσματα περί λάθους, παρανόησης των δηλώσεών του και λοιπές χαυνολογίες. Τον Ιούνιο του 1993 ο κ. Σαμαράς ανακοίνωσε την ίδρυση νέου κόμματος, της Πολιτικής Άνοιξης (ΠΟΛΑΝ). Το νέο κόμμα παρουσιάστηκε ως ανανεωτική και εκσυγχρονιστική δύναμη στο χώρο της κεντροδεξιάς και έθεσε στόχο την «υπέρβαση» της κατεστημένης πολιτικής. Τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους ορισμένοι βουλευτές της ΝΔ, προσχώρησαν στην ΠΟΛΑΝ, είτε παραιτούμενοι της βουλευτικής τους ιδιότητας είτε αποσύροντας την εμπιστοσύνη τους από την κυβέρνηση, η οποία έτσι απώλεσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Τον Οκτώβριο του 1995, έξι ακριβώς μήνες μετά τις δηλώσεις της «Λέσχης Μπίλντεμπεργκ» διεξήχθησαν οι εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ, του ετοιμόρροπου και σοβαρά ασθενή Ανδρέα Παπανδρέου, κατήγαγε εύκολη νίκη με 46,8%. Ο Ανδρέας, αν και περίμεναν ενωρίτερα τα κοράκια του δήθεν εκσυγχρονισμού να αποσυρθεί λόγω υγείας ή να εκμετρήσει το ζην, τελικά τον Ιανουάριο του 1996 παραιτείται. Και αναλαμβάνει ο νεκροθάφτης Σημίτης, ο «ευρωπαϊκός» εφιάλτης, τον επίλογο του οποίου τώρα ζούμε…
Το κρίσιμο σημείο απ’ όσα παρατέθηκαν είναι οι δηλώσεις του Αμερικανού ΥΠΕΞ για εκλογές και ο άνθρωπος που ανέλαβε την αποστολή, την «βρόμικη» δουλειά… ο νυν πρωθυπουργός της Ελλάδας. Η μασωνική «Λέσχη» έχει υπομονή, περιμένει καρτερικώς και ανταμείβει, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες, τους εντολοδόχους και τους πειθήνιους… εκτελεστές της.
Τώρα, γιατί τα γράφω αυτά; Για να τα διαβάζουν κάποιοι ιερείς και πνευματικοί, ακόμη και Αγιορείτες, οι οποίοι εξυμνούν την κυβέρνηση και καλούν τα πνευματικοπαίδια τους να στηρίζουν τους «ανύστακτους και άγρυπνους» φύλακες της πατρίδας μας. Δεν κατανοούν ότι οι… σαμαρικές τους θωπείες και κολακείες είναι φτιαριές στο ημιθανές σώμα της χώρας; Ότι τον ανταμείβουν για την μνημονιακή φρίκη; Πώς είναι δυνατόν ένας ιερωμένος να εγκωμιάζει κυβέρνηση που, για παράδειγμα, καταργεί την αργία της Κυριακής ή προωθεί ασελγείς συμβιώσεις και «γάμους» διαστροφής ή εθνοκτόνους αντιρατσισμούς και ισλαμολαγνείες;
Τι διαβάζουμε στην Ιερά Ιστορία; Ο Μέγας Βασίλειος αποστόμωσε με την ανδρεία και την ορθόδοξη αρχοντιά του τον ιταμό ύπαρχο Μόδεστο και τις απειλές του: «Την δε βασιλέως φιλίαν μέγα μεν ηγούμαι μετ’ ευσεβείας, άνευ δε ταύτης ολεθρίαν αποκαλώ». (Αναφερόταν στον αυτοκράτορα Ουάλη, ο οποίος ταχθείς υπέρ των αιρετικών Αρειανών, ήθελε να καταβάλει πάσα αντίσταση). Τώρα που ο «βασιλεύς»-πρωθυπουργός και ο… πασοκοαντιβασιλεύς υιοθετούν και προωθούν ολέθρια μέτρα, σαφώς αντιχριστιανικά, προς τι η ευμένεια;
Ο άγιος Αμβρόσιος ο επίσκοπος Μεδιολάνων ήλεγξε δριμύτατα και απαγόρευσε στον Μέγα Θεοδόσιο την είσοδο στον ναό, λέγοντάς του ότι επιβάλλεται,όπως μιμήθηκε τον Δαυίδ στο έγκλημά του, να τον μιμηθεί και στην αυστηρή μετάνοια. Και ο αυτοκράτορας αναγκάστηκε, μετά της συνοδείας του, να αποχωρήσει συντετριμμένος και να υποβληθεί σε οκτάμηνο μετάνοια για την σφαγή των αθώων στον ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης.
Ο στύλος και πρόμαχος της Ορθοδοξίας άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, όταν σχεδόν όλη η αντιπροσωπεία, που συνόδευε τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η’ τον Παλαιολόγο, στην ψευτοσύνοδο Φερράρας-Φλορεντίας, φώναζε «στέργομεν, καλόν εστιν» η «ένωσις», αρνήθηκε να υπακούσει στις οργισμένες προτροπές του Ιωάννη. Επιτίμησε μάλιστα και τον θλιβερό λατινόφρονα Βησσαρίωνα, το παπικό «κοπέλι». Η υπερήφανη και αγέρωχη στάση του αγίου προκάλεσε τον σεβασμό του αυτοκράτορα, που τον διαβεβαίωσε ότι θα του εξασφαλίσει ανενόχλητη παλιννόστηση. (Και η επηρμένη και αταπείνωτη παπική οφρύς ομολόγησε το περίφημο «ουδέν εποιήσαμεν», θρίαμβος της Ορθοδοξίας και του Γένους μας. Φοβάμαι ότι αυτό το μεγαλοπρεπές «ουδέν» της παπικής αποτυχίας, κινδυνεύει σήμερα να διαγραφεί και να παραμείνει μόνο του το κακοφοβερόν «εποιήσαμεν»).
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ένα τελευταίο παράδειγμα, με υπέροχη παρρησία και ακατάβλητη τόλμη στηλίτευσε την αυτοκράτειρα Ευδοξία, για την ανέγερση, επί πορφυρού κίονος, ανδριάντα της, έξω από τον ναό της του Θεού Σοφίας. Αντηχεί εις τους αιώνας η ανδροκάρδιος φράση του: «Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράσσεται, πάλιν ορχείται, πάλιν επί πίνακι την κεφαλήν του Ιωάννου ζητεί λαβείν». Για ένα άγαλμα έξωθι του ναού αντέδρασε έτσι ο άγιος, σήμερα που οι ποικιλώνυμοι εκκλησιομάχοι διασύρουν την πίστη, τους επαινούμε και τους υποδεχόμαστε μετά βαϊων και κλάδων. (Πόσοι από τους σημερινούς «άρχοντες» του λαού, ανταποκρίνονται στις… προδιαγραφές που θέτει ο άγιος Χρυσόστομος: «Τον γαρ άρχοντα παντός λαμπτήρος λαμπρότερον είναι δει και βίον έχειν ακηλίδωτον, ώστε πάντας προς εκείνον οράν και προς τον αυτού βίον τον οικείον χαρακτηρίζει». Ποιός από τους σημερινούς μνημονιακούς λακέδες έχει «βίον ακηλίδωτο» και αποτελεί παράδειγμα- «οικείον»- προς μίμηση; Η μόνη μας παρηγοριά και καταφυγή είναι οι ελάχιστοι Μητροπολίτες, οι γνωστοί ατρόμητοι και γενναιόκαρδοι, που αντιστέκονται στον επελαύνοντα αντιχριστιανισμό και αφελληνισμό).
Εν κατακλείδι και ως απόρροια όσων προηγήθηκαν θα αναφερθώ στις… ιεροαποδημίες κάποιων «αρχόντων» στο Άγιο Όρος. Κατά την Τουρκοκρατία ήταν αδιανόητο να γίνεται επίσημη υποδοχή του Οθωμανού Καϊμακάμη, τότε διοικητή, θα λέγαμε του Αγίου Όρους. Προσπαθούσαν οι Αγιορείτες Γέροντες με τα «άσπρα» και τα δοσίματα να εξημερώνουν το θηρίο, για να προστατεύσουν τις ιερές μονές από το διαγούμισμα και την λεηλασία. Στις μέρες μας στρώνουν χαλιά και υποδέχονται με κωδωνοκρουσίες ανθρώπους που καταργούν την Κυριακή ημέρα ή ετοιμάζονται να λογοκρίνουν και το Ευαγγέλιο ή διαφημίζουν την αθεϊα τους. (Ζήτησε ο Τσίπρας να μείνει επί δεκάλεπτο μόνος ενώπιον της εικόνος της Παναγίας. Όπως είπε και κελλιώτης Αγιορείτης μοναχός αστειευόμενος «την παρακαλούσε να τον βοηθήσει να καταστρέψει το Άγιο Όρος»). Οι άγιοι της Εκκλησίας μας έκλειναν πόρτες και κατακεραύνωναν τους θεομπαίχτες. Αυτό το παράδειγμα μας άφησαν.
Κι ας μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι όλοι αυτοί δεν επισκέπτονται το Άγιο Όρος από ευλάβεια και πίστη. Στο θόλωμα των νερών αποσκοπούν, την αλίευση ψήφων αφελών επιζητούν. Τις σίγουρα αγαθοπροαίρετες και ευγενικές υποδοχές των Αγιορειτών τις χρησιμοποιούν για διαφήμιση της ψευτοευσέβειάς τους. Τέτοιες φιλίες και ξενίες αποβαίνουν ολέθριες, κατά τον Μέγα Βασίλειο, και το βιώνουμε καθημερινώς…