Οι νηπιαγωγοί δεν είναι «φύλακες» παιδιών αλλά εκπαιδευτικοί με σοβαρό έργο
Επιμέλεια Ευάγγελου Μαυρογόνατου
Μπορεί η κοινωνία μας να μαστίζεται από την οικονομική κρίση, μπορεί η εκπαίδευση και το εκπαιδευτικό σύστημα γενικότερα να «πνέει τα Λοίσθια», όμως υπάρχουν ακόμη εκπαιδευτικοί της προσχολικής ηλικίας που ανθίστανται στην κατρακύλα αυτή και επιτελούν το λειτούργημα τους πιστοί στον όρκο που έδωσαν.
Ίσως και ευλόγως διερωτηθείτε γιατί κάνω αυτόν τον πρόλογο και την αναφορά στους νηπιαγωγούς. Δυστυχώς η αντίληψη που υπάρχει στην κοινωνία είναι ότι το έργο τους είναι περιορισμένο και το μόνο που κάνουν είναι να φροντίζουν τα νήπια ή μάλλον τα νηπιαγωγεία είναι χώροι για την «φύλαξη» των νηπίων.
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Όσοι γονείς, παππούδες και γιαγιάδες μεταβαίνουν στα νηπιαγωγεία, συνοδεύοντας τα παιδιά προς και από αυτά ή παρακολουθούν τις εκδηλώσεις, που διοργανώνονται σε αυτά, θα διαπιστώσουν τι έργο επιτελούν οι εκπαιδευτικοί αυτοί, οι οποίοι παίρνουν τα παιδιά από την αγκαλιά των γονιών των και τα εκπαιδεύουν, να συνεργάζονται μεταξύ τους, να εντριφθούν στην ομαδικότητα και να δημιουργούν. Στοιχεία καθοριστικά για την μετάβασή τους στο δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο.
Προς επίρρωσιν αυτών θα αναφερθώ σε μια προσωπική πρωτόγνωρη εμπειρία, με την επαφή μου με τα παιδιά νηπιαγωγείου.
Στο 7ο νηπιαγωγείο της πόλης μας είναι η εγγονή μου. Κάποια στιγμή η διευθύντρια του κλασικού τμήματος κ. Ευτυχία Θεοδωρίδου, εξέφρασε την επιθυμία, ως πρώην στρατιωτικός, να πω λίγα λόγια στα παιδιά για το Επος του ΄40 επικειμένης της εορτής.
Ειλικρινώς αγχώθηκα, παρ’ όλη την πείρα μου σε ακροατήριο και σε ομιλίες, γιατί θα απευθυνόμουν σε παιδιά προσχολικής ηλικίας τεσσάρων και πέντε ετών.
Συνέταξα μια μικρή ομιλία με φωτογραφικό – ηχητικό υλικό και βίντεο της εποχής. Όντως την 21 Οκτωβρίου μετέβην στο νηπιαγωγείο για να ομιλήσω.
Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη με το γεγονός ότι, τα παιδιά επέδειξαν πειθαρχία, σιώπησαν και παρακολούθησαν με μεγάλη προσοχή την παρουσίαση. Επίσης θα ήταν παράλειψη να μην το αναφέρΤω ότι σχεδόν όλα, ήσαν ενημερωμένα για τους πρωταγωνιστές του Επους του Σαράντα και ήξεραν και τραγουδούσαν τα τραγούδια της Σοφίας Βέμπο με ενθουσιασμό, τα οποία είχα συμπεριλάβει στην παρουσίαση.
Αυτό αποδεικνύει και επιβεβαιώνει τα προαναφερθέντα ότι, οι νηπιαγωγοί δεν είναι μόνο «φύλακες» παιδιών αλλά εκπαιδευτικοί με σοβαρό έργο το οποίο επιτελούν στο ακέραιο.
Στο τέλος με την απόδοση του Εθνικού Ύμνου, στάθηκαν σε στάση προσοχής μέσα σε άκρα ησυχία.
Τελειώνοντας θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς την διευθύντρια του κλασικού τμήματος του 7ου νηπιαγωγείου κ. Ευτυχία Θεοδωρίδου η οποία είχε αυτή την ιδέα για να δείξουμε στα παιδιά κάτι το διαφορετικό συμπληρώνοντας επί πλέον την εκπαίδευσή τους, καθώς επίσης και τις νηπιαγωγούς κ. Καλλιόπη Λυμπέρη του κλασικού τμήματος, την κ. Σοφία Δερμετζόγλου και κ. Πασχαλίνα Ακαντζιλιώτη του ολοήμερου τμήματος, οι οποίες όλες μαζί μοχθούν καθημερινώς για τα παιδιά και τα εγγόνια μας, δίδοντας τον καλύτερο εαυτό τους.
Αν δεν είχα αυτή την επαφή με τα νήπια, λόγω της εγγονής μου, ίσως και εγώ να ήμουν ένας από αυτούς που θεωρούν το λειτούργημα του νηπιαγωγού ότι, είναι ένα παιχνίδι με μικρά παιδιά και ότι, ο χώρος του νηπιαγωγείου είναι μια παιδική χαρά. Όμως δεν είναι έτσι.
Κλείνοντας καλώ όλους τους εκπαιδευτικούς, όλων των βαθμίδων εκπαιδεύσεως, να μιμηθούν αυτή την πρωτοβουλία του 7ου νηπιαγωγείου της πόλης μας και να εντάξουν στα προγράμματά τους τέτοιου είδους παρουσιάσεις – ομιλίες, προκειμένου τα παιδιά μας να έχουν μια διαφορετική προσέγγιση των γεγονότων της Ιστορίας μας.
Ευχαριστώ και πάλι όλες τις νηπιαγωγούς του 7ου νηπιαγωγείου Κιλκίς, για την τιμή που μου έκαναν να μοιραστώ μαζί τους αυτή την πρωτόγνωρη για μένα εμπειρία, υποσχόμενος μελλοντική συνεργασία.
Υ.Γ Το εν λόγω νηπιαγωγείο διαθέτει και Blog: WWW.7-nip-kilkis.blogspot.gr
