Νέες λέξεις, παλιά και ίδια..ουσία
Πηγή εικόνας : http://bit.ly/paratiritirio
Ήρθε η ώρα λοιπόν που τα όργανα άρχισαν να παίζουν επίσημα. Τα νταούλια δίνουν τον ρυθμό και ακολουθούν οι ζουρνάδες. Μόνο που την ορχήστρα δεν τη διευθύνει η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα αλλά η Ευρώπη. Πριν προχωρήσω στο κείμενο πρέπει να παραθέσω μερικές καινούργιες λέξεις και την αντιστοιχία αυτών με μερικές που είχαμε συνηθίσει να χρησιμοποιούμε έως σήμερα.
Κατ’αρχάς το «μνημόνιο» μετονομάζεται σε «συμφωνία». Τον Ιούνιο μετά το τέλος της επέκτασης θα συναφθεί μια συμφωνία Ελλάδας και Εταίρων για το τρίτο μνημόνιο που ελπίζουμε η κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να υπογράψει με πιο ευνοϊκούς όρους. Προσωπική πρόβλεψη που τολμώ να κάνω είναι ότι θα είναι πιο ευνοϊκό καθώς η κυβέρνηση θα καταφέρει να πάρει μια παράταση αποπληρωμής. Δηλαδή αν τώρα για παράδειγμα έπρεπε να ξεπληρώσουμε το χρέος το 2050, μετά τη καινούργια συμφωνία θα μπορούμε να το ξεπληρώσουμε έως το 2080. Επέκταση είναι η «παράταση» στο λεξικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Βαρουφάκης κατάφερε να πάρει μια παράταση της προηγούμενης συμφωνίας που αφορά το χρέος της Ελλάδας με σκοπό να συζητηθούν οι όροι για την υπογραφή της καινούργιας συμφωνίας με τους θεσμούς. Ως θεσμοί από τούδε και στο εξής θα αποκαλείται η «Τριμερής». Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καθώς και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναβαθμίζονται από «Τριημερής» σε θεσμούς.
Και μετά από τις παραπάνω διευκρινίσεις μπορούμε εύλογως να κατανοήσουμε την «Συγγνώμη» που ζήτησε ο Μανόλης Γλέζος από το λαό επειδή πίστεψε και αυτός τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και συνιστώσες άρχισαν να αντιδρούν μιλώντας για συνέδριο και αντίσταση στη συμφωνία με τους θεσμούς. Ακόμη και στο θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας εκτέθηκε ο πρωθυπουργός προτείνοντας για τη θέση αυτή τον Προκόπη Παυλόπουλο ενώ η παράταξη του καθώς και οι Ψεκασμένοι Έλληνες δεν είχαν στηρίξει την υποψηφιότητα του πιο ήπιου Σταύρου Δήμα.
Το «νέο» που πρέσβευε ο Αλέξης ήταν πιο «σάπιο» και από αυτό του Γιώργου Παπανδρέου το 2009. Στην ερώτηση αν ο λαός είναι τόσο αφελής δεν μπορεί κανείς να δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση. Καθώς όταν του δίνεις ελπίδα μπορεί και να εθελοτυφλεί συνειδητοποιημένα. Το μόνο που απέμεινε στον κ. Τσίπρα για να τον κρατήσει στα πράγματα μετά από τις «στροφές» 180 μοιρών και τις «κωλοτούμπες» για χρυσό μετάλλιο, είναι η αριστερή αποδοχή. Ένας αριστερός πιο εύκολα θα περάσει πράγματα που αν γινόταν από κάποιο δεξιό αρχηγό θα ήταν κακά. Διότι δυστυχώς ένα ακόμη κατάλοιπό που υπάρχει στην μεταπολίτευση είναι ότι η Δεξιά είναι κακία σε αντίθεση με την Αριστερά που είναι «καλή». Εγώ δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν στη φράση αριστερός με δεξιά τσέπη. Διότι πολλές φορές έχει αποδειχτεί ότι η αριστερή τσέπη ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη δεξιά καθώς γέμιζε με δημόσιο χρήμα.
Και όλα τα παραπάνω δεν τα γράφω για να δηλώσω την απέχθεια μου σε αυτά που έκανε η κυβέρνηση συνεργασίας. Θέλω με τα παραπάνω να εκφράσω την αηδία που αισθάνομαι όταν σκέφτομαι όσα έλεγε ο κ. Τσίπρας πριν τις εκλογές και όσα συμβαίνουν τώρα. Νομίζω ότι το «Θα καταργήσουμε το μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο» είναι το καινούργιο «Λεφτά υπάρχουν». Και δεν φοβάμαι ότι η κυβέρνηση θα οδηγήσει τη χώρα σε άγνωστα μονοπάτια. Φοβάμαι ότι για ακόμη μια φορά δεν έχω απέναντι μου κάποιον ειλικρινή πολιτικό, διαφορετικό από όλους αυτούς με την «ξύλινη» γλώσσα και την «καθώσπρέπει», για τα μάτια του κόσμου, συμπεριφορά που μπορώ να εμπιστευτώ, έτσι όπως θα ήθελα να κάνω με έναν νέο άνθρωπο. Το μόνο που μπορώ να ελπίζω είναι ότι μετά από αυτές τις κινήσεις ο κ. Τσίπρας θα είναι πιο ειλικρινης με τους συμπολίτες του και θα δουλέψει σκληρά για το καλό της χώρας. Ας κάνει όσες «κωλοτούμπες» θέλει, αρκεί να πάρει η χώρα το «χρυσό μετάλλιο».
