Οι Μ.Κ.Ο. και στα σχολικά βιβλία

Κάθε τόσο ραγίζει κι ένας οχετός και εισπνέουμε τις αναθυμιάσεις, πιάνουμε τις μύτες μας. Τώρα έχουμε τις Μ.Κ.Ο., το νεοταξικό αυτό πονήρευμα διαρπαγής χρήματος. Το καρύκευμα; αγαθοεργίες, φιλανθρωπίες, οικτιρμοί και ευσπλαχνίες-«το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος»- και κάτω από το κέλυφος, καθάρματα και φιλάργυροι απατεώνες. «Έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας». (Ματθ. Κγ’ 25). Έκλεβαν, με τις ευλογίες της καταδιαφθαρμένης εξουσίας, και παρουσιάζονταν και ως ευεργέτες. Να τους δώσουν και επαίνους να τους στήσουν και ανδριάντες…
(Στους «Βίους Παραλλήλους» του Πλουτάρχου, όπου σκιαγραφείται ένας Έλληνας και ένας Ρωμαίος, στο «Αριστείδης και Κάτων» αναφέρεται κάτι «νόστιμο». Ρώτησαν τον Κάτωνα τον Πρεσβύτερο, γιατί δεν τον τίμησε η πολιτεία με ανδριάντες, όπως τόσους και τόσους άλλους Ρωμαίους και εκείνος απάντησε: «Προτιμώ να ρωτούν οι άνθρωποι γιατί δεν μου έστησαν ανδριάντα, παρά γιατί μου έστησαν». «Μάλλον γαρ βούλομαι ζητείσθαι διά τι μου ανδριάς ου κείται ή διά τι κείται». Σήμερα «ευεργετούν» πολλοί για ιδιοτελείς σκοπούς-φοροαπαλλαγές, ρουσφέτια, επωνυματοφορία-και καλούν και τα κανάλια να καλύψουν και να προβάλλουν την «φιλάνθρωπη» ψυχή τους. Εκτός θέματος, παρενθετικά, να αναφέρω ότι ο Πλούταρχος στους «Παράλληλους Βίους», Ελλήνων και Ρωμαίων, συμπεριέλαβε και έναν με τίτλο «Αλέξανδρος και Καίσαρ». Τον Αλέξανδρο, τον Μέγα, τον θεωρεί Έλληνα).
Και βέβαια, για να επανέλθω στο θέμα, κατά το κρανιοκενές σύνθημα του Νέου Σχολείου, «Σχολείο ανοικτό στη ζωή» -ποιά «ζωή» άραγε; Τι να δουν τα παιδιά και τι «να θαυμάσουν» απ’ αυτήν την ζωή; την διαφθορά και τον εκφυλισμό;- δεν μπορούσε να μείνει πίσω η Εκπαίδευση από το περιρρέον κλίμα. Στα νέα βιβλία «Γλώσσας» φιλοξενείται κείμενο στο οποίο εκθειάζονται οι Μη Κυβερνητικές…Συμμωρίες. (Με ωμέγα, εκ του συν+μωρία. Ειπώθηκε ότι υπάρχουν και λαμπρές εξαιρέσεις. Δεν αμφιβάλλω. Να δημοσιευτούν τα ονόματα αυτών, για να μην καίγονται μαζί με τα ξερά και τα χλωρά). Στο βιβλίο «Νεοελληνική Γλώσσα» της Γ’ Γυμνασίου, σελίδα 116 «κείται»… κείμενο με τίτλο «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις». Το παραθέτω ολόκληρο:
«Κείμενο 8 [Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις]
Κατηγορούμε συχνά την ανθρωπότητα πως, ενώ τον τελευταίο αιώνα έχει επιτελέσει τεράστια επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, στον τομέα της ηθικής έχει μείνει πίσω. Υπάρχει κάτι που αντικρούει αυτή την άποψη: η δημιουργία και παρουσία, στο δεύτερο του αιώνα μας, των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (NGOs-Non Government Organizations). Πίσω από αυτά τα αρχικά κρύβονται πασίγνωστες κινήσεις όπως η Γκρην Πις, η Διεθνής Αμνηστία, οι Γιατροί χωρίς Σύνορα και οι Γιατροί του Κόσμου, το Παρατηρητήριο των Συμφωνιών της Ελσίνκι, η Ομάδα για την Προστασία των Μειονοτήτων κ.ά. […]
Οι οργανώσεις αυτές λέγονται μη κυβερνητικές, γιατί δεν εξαρτώνται από κυβερνήσεις (ευτυχώς-η ανεξαρτησία είναι προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία τους). Οι πόροι είναι από εισφορές μελών, δωρεές, ιδρύματα και διεθνείς οργανώσεις. Η συνολική προσφορά τους είναι εντυπωσιακή: έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές, έχουν προστατέψει πολλές χιλιάδες ανθρώπων από βασανιστήρια και καταπίεση, έχουν βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής.
Εδώ στην Ελλάδα τις αντιμετωπίζουμε περίεργα: Όταν η Διεθνής Αμνηστία και το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι καταγγέλουν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, γράφουμε την είδηση στην πρώτη σελίδα. Όταν οι ίδιες οργανώσεις διαμαρτύρονται για καταπίεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, των Σλαβόφωνων ή των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα, είναι ανθελληνικές και πληρωμένες από ξένα κέντρα. Ουσιαστικά μας ενοχλεί η ανεξαρτησία τους: θα τις θέλαμε με το μέρος μας (όπως και όλες τις άλλες εξουσίες) και ξεχνάμε ότι αυτό θα καταργούσε αυτόματα το διεθνές τους κύρος.
Είμαι υπερήφανος που ανήκω στις περισσότερες από αυτές τις οργανώσεις. Πιστεύω πως ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, ενιαία και αδιαπραγμάτευτα, είναι η μόνη ιδεολογία που μας απέμεινε-αλλά και η μόνη που μας χρειάζεται».
Ποιός το υπογράφει αυτό το «παιδαγωγικό» και λίαν επωφελές για τους ανώριμους ακόμη Ελληνόπαιδες κουρελούργημα; Ο Νίκος Δήμου, ο άνθρωπος που, κατά τον τίτλο ενός βιβλίου του, αισθάνεται δυστυχής που είναι Έλληνας. (Ο τίτλος είναι «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας»). Επειδή κάθε κείμενο, το οποίο περιέχεται ιδίως στα βιβλία «Γλώσσας» υπηρετεί αμιγώς και μόνον διδακτικούς στόχους, σε ποιον στόχο… στοχεύει το προαναφερθέν απόσπασμα; (Τα αποσπάσματα ενίοτε είναι και …εκτελεστικά).
Παρένθεση και πάλι, συναφής με το θέμα. Σύλλογος, εξαίρετος και δραστήριος, με έδρα την Καβάλα, απέστειλε στο υπουργείο Παιδείας επιστολή «εξώδικη δήλωση-διαμαρτυρία», για το περιεχόμενο των βιβλίων «Γλώσσας». Έλαβε απάντηση από το υπουργείο. (Που τα βρίσκει όλα καλά). Μου την κοινοποίησαν. Στον επίλογο του απαντητικού εγγράφου σημειώνεται:
«Τα βιβλία που με τόση αυστηρότητα κρίνετε στην επιστολή σας έχουν γραφεί και αξιολογηθεί από ειδικούς επιστήμονες και παιδαγωγούς με αυξημένα προσόντα, πανεπιστημιακούς δασκάλους, σχολικούς συμβούλους, εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και συμβούλους του πρώην Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, πράγμα το οποίο εγγυάται την επιστημονική εγκυρότητά τους αλλά και την παιδαγωγική και διδακτική καταλληλότητά τους. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι στο ΥΠΑΙΘ φτάνουν συχνά επιστολές από πολλούς ιδιώτες και φορείς, όπου διατυπώνονται κριτικές, συχνά αυστηρές, ανάλογα με την ιδεολογία του καθενός, ως προς το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων. Όπως είναι φυσικό, δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν μέσω των σχολικών βιβλίων όλες οι επιθυμίες και ιδεολογικές προτιμήσεις και απαιτήσεις του κάθε πολίτη. Οι απόψεις όλων είναι σεβαστές, ωστόσο τα σχολικά βιβλία υπηρετούν αμιγώς εκπαιδευτικές ανάγκες, και δεν πρέπει να εξυπηρετούν στόχους που απηχούν απόψεις προερχόμενες από διαφόρους ιδεολογικούς χώρους».
Λαμπρά! Το ερώτημα παραμένει: Ποιές αμιγώς εκπαιδευτικές ανάγκες υπηρετεί το κείμενο του κ. Νίκου Δήμου;
Ένας μαθητής Γ’ Γυμνασίου διαβάζει στο βιβλίο του ότι «οι πόροι των ΜΚΟ είναι από εισφορές μελών, δωρεές, ιδρύματα και διεθνείς οργανώσεις». Τώρα μαθαίνει ότι «οι πόροι» είναι από τον ιδρώτα και τα χαράτσια της οικογενείας του και του κοροϊδοπιασμένου λαού μας. Τι θα σκεφτεί; Ότι το υπουργείο του λέει ψέματα, καλύπτει και εξωραϊζει βρωμοδουλειές και εγκλήματα.
Δεύτερον. Όταν οι αυξημένων προσόντων, ειδικοί επιστήμονες, παιδαγωγοί, πανεπιστημιακοί, σύμβουλοι και παρασύμβουλοι, «αξιολογώντας» το κείμενο, διάβασαν (αν το διάβασαν!) την φράση «όταν οι ίδιες οργανώσεις διαμαρτύρονται για καταπίεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, των Σλαβόφωνων ή των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα», τι άξιο λόγου και χρήσιμο εντόπισαν στην φράση, ώστε να το περάσουν στα βιβλία; Συμφωνούν με την διαπίστωση του δυστυχισμένου… Γραικύλου; Καταπιέζονται οι «Γιαχωβάδες» στην πατρίδα μας; Όταν επιτρέπουν την παρείσφρηση της λέξης «Σλαβόφωνοι», ποιους εννοούν;
Συμφωνούν τα αυξημένα προσόντα και… όντα με την «επιστημονικής εγκυρότητας και διδακτικής καταλληλότητας» γνώμη του συγγραφέα περί καταπίεσης των Μουσουλμάνων στην πατρίδα μας;
Εφ’ όσον αξιολογήθηκε το κείμενο από έγκυρες επιστημονικές επιτροπές και περιελήφθη στο σχολικό βιβλίο, συνεπάγεται ότι συμφωνούν και επιβραβεύουν τον συντάκτη του και, εν ολίγοις, παιδαγωγεί ορθά τους μαθητές.
Οπότε, απευθυνόμενος στους γονείς, τι διδάσκονται τα παιδιά σας; Τι φαρμάκια καταπίνουν; Ότι ζουν σε μία χώρα-τέρας, στην οποία, μια αντίχριστη και ανθελληνική αίρεση, καταπιέζεται. Ότι έχουμε Σλαβόφωνους, δηλαδή σκοπιανούς γενίτσαρους, που και αυτοί υποφέρουν, όπως και οι Μουσουλμάνοι. Έξοχοι διδακτικοί στόχοι!! Δηλητήρια, αφιλοπατρία και εκκλησιομαχία, εξ απαλών ονύχων! Αναπαυθείτε στους καναπέδες σας!
Η Ιεραρχία, το επίσημο όργανό της, συμφωνεί με τα περί καταπίεσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά; Αυτός ο σκυβαλοειδής υπαινιγμός ποιον θίγει; Είναι γνωστό ότι οι αιρετικοί και προβατόσχημοι λύκοι Ιεχωβάδες, τα τσιράκια της Μασονίας, προσηλυτίζουν και αιχμαλωτίζουν στις νοσηρές δοξασίες τους, δεκάδες Έλληνες λόγω οικονομικής κρίσης. Πώς επιτρέπει η Εκκλησία, να διδάσκονται τα παιδιά της, το πιο ευάλωτο τμήμα του λαού μας, τέτοιες παραλυσίες και παλιανθρωπιές; Ο κ. πρωθυπουργός, που πρόσφατα σταυροκοπιόταν στο Άγιον Όρος, συνοδευόμενος από τον υπουργό Παιδείας, τι γνώμη έχει γι’ αυτά; Πώς θα μείνουν οι νέοι στην Ελλάδα, την πατρίδα τους, και θα εργαστούν σ’ αυτήν και γι’ αυτήν, όταν διδάσκονται και ανδρώνονται με το μίσος γιά την γενέτειρά τους;
Και, τέλος, ο κ. Νίκος Δήμου, επαίρεται και καυχάται για την συμμετοχή του σε πολλές, «στις περισσότερες», ΜΚΟ. Σε ποιές ανήκε;