Να σταματήσει το «παραμύθι» ότι «βγήκαμε» από τα «μνημόνια» από τους «σωτήρες» και τα φερέφωνά τους

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος

«Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου»

Η παροιμιώδης αυτή έκφραση, οφείλεται σε έναν Κρητικό, που ονομάζονταν Παντελής Αστραπογιαννάκης.

Όταν οι Ενετοί κυρίευσαν τη Μεγαλόνησο, αυτός πήρε τα βουνά μαζί με μερικούς τολμηρούς συμπατριώτες του.

Από εκεί κατέβαιναν τις νύχτες και χτυπούσαν τους κατακτητές μέσα στα κάστρα τους.

Για να δίνει, ωστόσο, κουράγιο στους νησιώτες, τους υποσχόταν ότι θα ελευθέρωναν γρήγορα την Κρήτη.
Με το σήμερα, όμως, και με το αύριο, ο καιρός περνούσε και η κατάσταση του νησιού αντί να καλυτερεύει, χειροτέρευε.

Οι Κρητικοί άρχισαν ν’ απελπίζονται. Μα ο Αστραπογιαννάκης δεν έχανε το θάρρος του, εξακολουθούσε να τους δίνει ελπίδες για σύντομη απελευθέρωση. Οι συμπατριώτες του, όμως, δεν τα πίστευαν πια. Όταν, λοιπόν, το ασύγκριτο εκείνο παλικάρι πήγαινε να τους μιλήσει, όλοι μαζί του έλεγαν: «Ξέρουμε τι θα πεις. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μoυ!».

Έτσι προέκυψε και η αντίστοιχη παροιμιώδης φράση, η οποία υποδηλώνει μια κατάσταση, συνήθως ανεπιθύμητη, η οποία παραμένει αμετάβλητη.

Εύλογα θα αναρωτηθείτε, μα με παροιμιώδεις εκφράσεις θα ασχολούμαστε τώρα;

Κι΄ όμως, έχουν και αυτές την σημασία τους και την διαχρονικότητά τους σκιαγραφούν την ελληνική πραγματικότητα, καθώς και την νοοτροπία μας, την οποία ενώ όλοι μας κατακρίνουμε, δεν είμαστε όμως διατεθειμένοι να την αλλάξουμε.

Μεσούντος λοιπόν του Σεπτεμβρίου, αρχή του φθινοπώρου, έπιασαν πάλι «στασίδι» στα τηλεπαράθυρα οι ευκαιριακοί παντογνώστες – δημοσιογράφοι, οι οποίοι συνεπικουρούμενοι από τους γνωστούς μαϊντανούς – φωστήρες πολιτικούς των καναλιών, προσπαθούν να μας πείσουν ότι βγήκαμε από τα μνημόνια.

Κάθε μέρα θα μας γανώνουν το κεφάλι, θα μας μαυρίζουν τη ψυχή και πάλι οι καλοπληρωμένοι των Μ.Μ.Ε. (Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης), οι οποίοι επέστρεψαν μαυρισμένοι από τις διακοπές τους.

Όμως πώς να πιστέψει κανείς τον αγνό Κρητικό «Παντελή», όταν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας είναι σε ισχύ, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, ήταν και είναι ένα όνειρο, χαράτσια, φόροι παντός είδους και εμπνεύσεως, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Πατρίδα μας είναι σε τροχιά ανάπτυξης με τη κατάργηση των μνημονίων (λέμε τώρα) θα έρθουν καλύτερες ημέρες, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με το όνομα της Μακεδονίας και ότι η συμφωνία των Πρεσπών ήταν επίτευγμα εξωτερικής πολιτικής κ.π.ά φαιδρότητες.

Η πολιτική είναι ένα πολύ σοβαρό πράγμα για να το αφήνει κανείς σε ερασιτέχνες και ανθρώπους μωρών φιλοδοξιών (νυν και εν δυνάμει) που δεν μπορούν να διαχειριστούν τα πιο απλά θέματα που ενδιαφέρουν την κοινωνία. Απαιτεί πρόσωπα που οι φιλοδοξίες τους δεν αρχίζουν και τελειώνουν στον εαυτούλη τους, αλλά στο πώς θα υπηρετήσουν την κοινωνία, την πατρίδα. Που υποτάσσουν το είναι τους σε αυτή την απαίτηση.

Διαφορετικά ας πάνε σπίτι τους (εύκολο είναι), ιδιαίτερα σε μια τόσο δύσκολη περίοδο. Και δεν μπορεί παρά να ανησυχεί κανείς να βλέπει όλους αυτούς που λοιδορούσαν σε βάρος συγκεκριμένων πολιτικών και πολιτικών επιλογών να παριστάνουν σήμερα τους «Ηρακλείς» του στέμματος και να εξαρτάται η εικόνα της πολιτικής από τον σε πιο βαθμό οι χθεσινοί υβριστές είναι οι σημερινοί αυλοκόλακες κ.ο.κ.

Η πολιτική απαιτεί από τους πολιτικούς να διασφαλίζουν την αυτονομία τους, ακόμα και την ψυχική, έναντι επιμέρους συμφερόντων. Να επιθυμούν να κάνουν μεγάλα και σπουδαία και όχι να αποκτούν σπουδαίες δημόσιες θέσεις για το θεαθήναι. Να νιώθουν ότι ανήκουν σε μια ομάδα που σκοπό έχει να καλυτερεύσει τη ζωή των πολιτών. Να εξασφαλίσει την αναβάθμιση της χώρας και να επιτρέψει στους πολίτες να συμμετάσχουν στην πολιτική ζωή του τόπου με χαμόγελα φωτεινά, αισιοδοξία και προγραμματισμό της ζωής τους. Να νιώσουν ότι αξίζει τον κόπο να ζει κανείς για υποθέσεις που ξεπερνούν τα νεοφιλελεύθερης υφής «εγώ».

Όμως όλα αυτά κινούνται στη σφαίρα του ιδεατού, μιας αρθρογραφίας, δεν έχουν καμιά σχέση με τη σκληρή πραγματικότητα της πολιτικής και των πολιτικών στην Πατρίδα μας, ειδικώς τα χρόνια της οκταετούς οικονομικής τυρρανίας, καλυπτόμενη από το πέπλο της κατακρεουργημένης Δημοκρατίας. Και όπως μας λέει και ο Πλάτωνας « Πλατωνικός Ηγέτης». ”Εξ αιτίας της αχαλίνωτης ελευθερίας, η πόλη μετατρέπεται σ΄ ένα πραγματικό «παντοπωλείο» συμπεριφορών των πολιτών, με κίνδυνο εγκατάσταση της τυραννίας”.

Εμείς, ως πολίτες αυτής της χώρας με σκυμμένο το κεφάλι περιοριζόμαστε σε σποραδικές εκδηλώσεις οργής στο Σύνταγμα και στην παραλία της Θεσσαλονίκης, στο καφενείο ή όπου αλλού μπορούμε εκ του ασφαλούς να το παίξουμε «αγανακτισμένοι πολίτες».

Όμως αν μας τάξουν, ενόψει εκλογών (ήδη άρχισαν τα ταξίματα), ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες, σαν αυτές του άκρατου ευδαιμονισμού και της επιλεκτικής εργασίας, τότε δυστυχώς ξεχνάμε εύκολα και θα δώσουμε και πάλι την εξουσία σε αυτούς που μας οδήγησαν στην εξαθλίωση, είτε αριστερόστροφοι είναι αυτοί, είτε δεξιόστροφοι. Συμπέρασμα, δεν υπάρχουν ιδεολογίες, από κυβερνόντες και κυβερνούμενους, παρά μόνο συμφέροντα. Το ΕΓΩ είναι υπεράνω του ΕΜΕΙΣ.

Μα θα μου πει κάποιος ρομαντικός ιδεολόγος (είναι η μειοψηφία σήμερα) και εύλογα: «Τι μπορούμε να κάνουμε περισσότερο;». Αυτό είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Δυστυχώς όλα είναι δρομολογημένα ακόμη και η εναλλαγή των κομματικών κυβερνήσεων – προσώπων, προκειμένου να θολώνουν τα νερά, οι βόρειοι εμπνευστές της οικονομικής κρίσης.

Μιας και λέμε για νερά, ας υποθέσουμε ότι μένετε σε ένα διαμέρισμα στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας με 10 ορόφους. Αν μια μέρα σπάσουν οι σωλήνες του καλοριφέρ του διαμερίσματος, τότε το πρόβλημα είναι δικό σας. Αν όμως σπάσουν οι σωλήνες του καλοριφέρ σε πέντε ορόφους, τότε ευθύνεται ο κατασκευαστής της οικοδομής.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με την Ευρώπη. Αν η Ελλάδα ήταν το μοναδικό πρόβλημα στο οικοδόμημα της Ευρώπης τότε ναι, θα είχαμε ευθύνες. Θα ήμασταν τεμπέληδες, ανεπρόκοποι, διεφθαρμένοι και διάφορα άλλα που μας προσάπτουν, επειδή ζούμε με δανεικά και καλά να πάθουμε με τα μνημόνια. Όμως γιατί έχουν μνημόνιο και άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου και η Κύπρος; Μήπως η Ευρωπαϊκή Ένωση «μπάζει» από παντού;

Μήπως το πρόβλημα δεν το έχει το διαμέρισμα Ελλάς, αλλά οι αρχιτέκτονες και οι μηχανικοί του οικοδομήματος της οικονομικής και νομισματικής ένωσης της Ευρώπης;;; Μήπως με τα ντόπια συμφέροντα (βλέπε μίζες παντού) μας πούλησαν υλικά κακής ποιότητος και δεν άντεξαν στο χρόνο;

Νομίζω ότι δεν θέλει πολύ μυαλό για να απαντήσει κάποιος στο ερώτημα.

Ας σταματήσουν λοιπόν οι σωτήρες και τα φερέφωνά τους, να μας λένε καθημερινώς ότι βγήκαμε από τα μνημόνια, τη στιγμή που τίποτα δεν άλλαξε στη καθημερινότητά μας και οι έλεγχοι των θεσμών θα εξακολουθούν να γίνονται και να μπαινοβγαίνουν στα τσιφλίκια τους… συγγνώμη στα υπουργεία ήθελα να πω.

Βαρεθήκαμε πια και δεν τους πιστεύουμε, αλλά ούτε και τους εμπιστευόμαστε, αφού θα έχουμε μια ακόμη δύσκολη μνημονιακή χρονιά και χειμώνα.