Την μνήμη του πρόωρα χαμένου άσσου Γ.Τηλκερίδη τίμησε ο ΠΟ Ξηρόβρυσης
Για δεύτερη συνεχή χρονιά, πραγματοποιήθηκε φιλική ποδοσφαιρική συνάντηση, στο γήπεδο Ξυρόβρυσης, που έγινε πλέον θεσμός, εις μνήμην του επιθετικού άσσου της τοπικής ομάδος Γιώργου Τηλκερίδη, ο οποίος έφυγε πάρα πολύ νωρίς τόσο από την αγκαλιά των γονιών και των αγαπημένων του προσώπων, όσο και από την αγαπημένη του ομάδα και τους συμπαίκτες του.
Έτσι λοιπόν και φέτος το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου ως μνημόσυνο για το αγαπητό και χαμογελαστό παιδί Γεώργιο, διεξήχθηκε φιλικός αγώνας, μεταξύ ομάδων, που συγκροτήθηκαν από τους συλλόγους Π.Ο Ξυρόβρυσης, Ηρακλή Κοιλαδίου, Αλεξάνδρου Κιλκίς και Δόξας Γερακαριού.
Όμως ένα τρίτο πρόσωπο, όσο και να επιθυμεί να καλύψει το δυνατόν καλύτερα, μια τέτοια εκδήλωση, δεν μπορεί να μεταφέρει τα λόγια και την ατμόσφαιρα ενός τέτοιου γεγονότος, όσο οι γονείς του Γιώρου, εις μνήμην του οποίου πραγματοποιήθηκε αυτή η εκδήλωση.
Ας διαβάσουμε, λοιπόν, τον συγκινητικό χαιρετισμό του πατέρα του Γιώργου, τον οποίο σας παραθέτω αυτούσιο και ένα ποίημα της μητέρας του.
«Αγαπητοί φίλοι γεια σας.
Δύο χρόνια χωρίς τον Γιώργο.
Δύο χρόνια γεμάτα θλίψη και νοσταλγία για τους φίλους του και αφόρητο πόνο για μας τους γονείς του και την αδελφή του.
Το κενό που άφησε είναι απέραντο και δυστυχώς, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ζωντανεύουμε τις μνήμες, μέσα από τέτοιες εκδηλώσεις.
Θέλω γι΄ αυτό να ευχαριστήσω εκ μέρους του Π.Ο. Ξηρόβρυσης και της οικογένειας μου τον γενικό γραμματέα της Ε.Π.Σ. ΚΙΛΚΙΣ κ. Κ. Πάταρα, που μας τίμησε με την παρουσία του, τους διαιτητές Ν. Καζακίδη, Δ.Σιδηρόπουλο και Κ.Κελεκίδη, καθώς και τις ομάδες Ηρακλή Κοιλαδίου, Αλέξανδρου Κιλκίς και Δόξας Γερακαριού, που με τόση προθυμία αποδέχτηκαν την πρόσκλησή μας και βρίσκονται σήμερα εδώ.
Αφού ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά, όλους όσους μας συμπαραστάθηκαν με κάθε τρόπο, κατά τα δύο δύσκολα χρόνια της ασθενείας του Γιώργου, επιτρέψτε μου να σας διαβάσω ένα ποίημα αφιερωμένο στον Γιώργο από την μητέρα του.”
“Γιέ μου σπλάχνο των σπλάχνων μου
Καρδούλα της καρδιάς μου
Πουλάκι της φτωχιάς αυλής
Ανθέ της ερημιάς μου
Πως κλείσαν τα ματάκια σου
Και δεν θαρρείς που κλαίω
Και δεν σαλεύεις δεν γροικάς
Τα που πικρά σου λέω;
Βασίλεψε κι η πλάση
Κι ο ήλιος κουφάρι ολόμαυρο
Το φέγγος του έχει χάσει.
Γιόκα μου εσύ που γιάτρευες
Κάθε παράπονό μου
που μάντευες τι πέρναγα
κάτω από το τσιγάρο μου,
τώρα δεν με παρηγοράς
και δεν μου βγάζεις άχνα
και δεν μαντεύεις τις πληγές
που τρώνε μου τα σπλάχνα.
Πουλί μου εσύ που μούφερνες
νεράκι στην παλάμη
Πως δεν θωρείς που δέρνουμαι
και τρέμω σαν καλάμι;
Φιλώ το παγωμένο σου
χειλάκι που σωπαίνει
κι είναι σαν αν μου θύμωσε
και σφαλιγμένο μένει.
Πως μ΄ άφησες να σέρνουμαι
και να πονώ μονάχη,
χωρίς γουλιά σταλιά νερό,
και φως κι ανθό κι στάχυ;
Νιότη απ΄ τη νιότη σου έπαιρνα
κι ακόμη αχνογελούσα
τα γηρατειά δεν τρόμαζα
τον θάνατο αψηφούσα.
Και τώρα που θα κρατηθώ
που θα σταθώ που νάμπω;
Που απόμεινα ξερό δεντρί
σε χιονισμένο κάμπο;
Γιέ μου αν δεν σούναι βολετό
να ρθείς ξανά σιμά μου
πάρε μαζί σου εμένανε
γλυκεία μου συντροφιά μου
κι αν ειν΄ τα πόδια μου λιγνά
μπορώ να περπατήσω
κι αν κουραστείς στον κόρφο μου
γλυκά θα σε κρατήσω.
Σήκω γλυκέ μου αργήσαμε
ψηλώνει ο ήλιος έλα
και το φαγάκι σου έρημο
κρυώνει στην πιατέλα.
Αχ γιέ μου πια δεν μούμεινε
καμμιά χαρά και πίστη
και το φτωχό και το χλωμό
καντήλι μας εσβήστη
και τώρα επά σε πια φωτιά
τα χέρια μου θ΄ ανοίγω
τα παγωμένα χέρια μου
να τα ζεστάνω λίγο; ”
Προσωπικώς εγώ, αλλά και το συγκρότημα του «Μαχητή», ευχόμαστε η εκδήλωση να συνεχιστεί στο διηνεκές, μιας και στο γήπεδο της Ξηρόβρυσης Κιλκίς, έχει δοθεί το όνομά του Γιώργου.
Στους δε γονείς και την αδελφή του ευχόμαστε, ο Μεγάλος Θεός, να τους δίνει δύναμη ψυχική και σωματική για να τον θυμούνται και να τελούν τρισάγια και μνημόσυνα, απαραίτητα για τους κοιμηθέντας.
Γιώργο, να είναι ελαφρύ το χώμα του χωριού σου, που σε σκεπάζει και που τόσο πολύ αγάπησες.