Η μικρή πόλη του Κιλκίς απηύθυνε ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στην Κική της «Τέχνης»

Ενεργοποιήθηκε στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου από τα μαθητικά της ακόμη χρόνια.

Το 1980 ανταποκρίθηκε στο προσκλητήριο γιά την ίδρυση του πολιτιστικού φορέα, που έμελε να αναχθεί σε «κινητήριο μοχλό» της πολιτιστικής δραστηριότητας στο Κιλκίς, πόλη και νομό.

Σ’ αυτόν τον φορέα, «έδωσε και την ψυχή της» και στα 38 χρόνια της λειτουργίας του, ως διοικητικό στέλεχος τα πρώτα ένδεκα και κυρίως ως πρόεδρος τα επόμενα 26, αναδειχθείσα σε μία εκ των κορυφαίων προσωπικοτήτων του νομού στον τομέα του πολιτισμού, όντας ήδη προ πολλού καταξιωμένη λειτουργός του Ιπποκράτους, χαρακτηριζόμενη από ανιδιοτέλεια, ανυστεροβουλία, δοτικότητα και προσήλωση σε αρχές, αξίες και ιδανικά, που προάγουν την ποιότητα ζωής κάθε τόπου και των ανθρώπων του.

Η όλη θητεία της στα πολιτιστικά πράγματα συνοδεύτηκε από μία τεράστια, πολύπλευρη και ανεκτίμητη προσφορά στον γενέθλιο τόπο της.

Και λίγους μήνες μετά την απόσυρσή της από την προεδρεία της «Τέχνης» και τα πολιτιστικά δρώμενα, η μικρή πόλη του Κιλκίς, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της τοπικής κοινωνίας, απέδωσε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στην Κυριακή Παπαδοπούλου-Πάγκου, την Κική των …απανταχού Κιλκισιωτών γενικώς, την Κική της «Τέχνης» ειδικότερα, απευθύνοντάς της ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, με μιάν ανάλογη εκδήλωση προς τιμήν της.

ΜΙΑ «ΓΕΜΑΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ»
Η εκδήλωση, την οποία συνδιοργάνωσαν ο δήμος Κιλκίς και η «Τέχνη» πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 11.4.18 στο συνεδριακό κέντρο, και ξεκίνησε με παρουσίαση του περιεχομένου της από την φιλόλογο Αντιγόνη Γιαννακού, που είχε και τον συντονισμό του προγράμματος.

Ακολούθησε χαιρετισμός του αντιδημάρχου πολιτισμού Δημήτρη Τσαντάκη, που έπλεξε το εγκώμιο της τιμωμένης, υπογραμμίζοντας την δημιουργική συμβολή της στην υπόθεση της πολιτιστικής ανάπτυξης του τόπου.

Στον βίο, την προσωπικότητα και την πολιτιστική «διαδρομή» της Κικής, αναφέρθηκε, κάνοντας «επί μέρους στάσεις» σε ξεχωριστά κεφάλαια της θητείας της, η διάδοχός της στην προεδρεία της «Τέχνης» Σοφία Κεσίδου, με μία περιεκτική ομιλία σε έντονη συναισθηματική φόρτιση.

Εν συνεχεία, αναγνώσθηκαν από την κ. Γιαννακού χαιρετιστήριες δηλώσεις του δημάρχου Δημήτρη Σισμανίδη, της πρώην βουλευτού Κιλκίς Ειρήνης-Ελένης Αγαθοπούλου και του επί μακρόν συνεργάτη της Κικής στην διοίκηση της «Τέχνης» και πρώην διευθυντή Κιλκίς της ΔΕΗ Χρήστου Σπίγκου.

ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ
Κατόπιν προβλήθηκε μικρό ντοκυμανταίρ του σκηνοθέτη της θεατρικής σκηνής της «Τέχνης» Παύλου Δανελάτου, με απεικονίσεις και «ζωντανά» στιγμιότυπα από την πορεία της Κικής στην «Τέχνη» και δηλώσεις προσωπικοτήτων της κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής του τόπου γιά την ίδια, το έργο και την προσφορά της, με κοινό παρονομαστή την βαθειά εκτίμηση, σεβασμό και αγάπη γι’ αυτήν.

Το ντοκυμανταίρ προλόγισε καταφανέστατα συγκινημένος ο ίδιος ο κ. Δανελάτος, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του γιά την Κική και τον αφανή «στυλοβάτη» σύζυγό της Θανάση και μνημονεύοντας την συμβολή της στην ίδρυση και λειτουργία της θεατρικής σκηνής της «Τέχνης», αποτίοντας συγχρόνως φόρο τιμής στην μνήμη του πρώτου υπευθύνου της, αείμνηστου Κιλκισιώτη σκηνοθέτη Δημήτρη Καρέλλη.

Ξεχωριστή στιγμή της εκδήλωσης υπήρξε η σύντομη παρέμβαση της βιολόγου Ευσταθίας (Θούλας) Πάγκου, θυγατέρας της Κικής, που προέβη σε μία «εκ των ένδον ακτινογράφηση» της προσωπικότητας της μητέρας της, μνημονεύοντας περιστατικά που αναδεικνύουν τόσο την προσήλωσή της στον όρκο του Ιπποκράτους όσο και τον άρρηκτο «δεσμό» της με την «μεγάλη αγάπη» της, την «Τέχνη», και παραπέμποντας σε ανθρώπινες στιγμές της που έδωσαν πρόσθετο «τόνο» στο κλίμα συγκινησιακής φόρτισης.

ΤΙΜΗΤΙΚΑ ΕΠΑΘΛΑ
Μετά το πέρας του χαιρετισμού της, ο αντιδήμαρχος Δημήτρης Τσαντάκης και η πρόεδρος της «Τέχνης» Σοφία Κεσίδου απένειμαν στην Ευσταθία Πάγκου και στην αδελφή της Αναστασία (Τέσα) τα τιμητικά έπαθλα του δήμου και του συλλόγου αντιστοίχως γιά την Κική της «Τέχνης».

Έπειτα, έκανε παρέμβαση η συνταξιούχος μαία Φερονίκη Κουλασιώτου-Μήτσιου αναφερθείσα σε χαρακτηριστικά περιστατικά και βιώματα, ενδεικτικά του βάθους που χαρακτήρισαν και χαρακτηρίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις της Κικής, με όλους όσους την γνώρισαν και συνδέθηκαν μαζί της.

Η τελευταία «πινελλιά» της εκδήλωσης ήταν μουσική με το δίδυμο Δέσποινας Ασλανίδου (τραγούδι) και Αγγελικής Βιμιάδου (ακκορντεόν) να ερμηνεύει το θρυλικό τραγούδι «Το γελεκάκι» και ολιγομελές συγκρότημα της χορωδίας του πολιτιστικού μουσικού συλλόγου Κιλκίς να αποδίδει με ανάλογη εκφραστικότητα το εξ ίσου λαοφιλές «Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία», και τα δύο …κατά παραγγελίαν της Κικής, στην οποία και απένειμε εύσημα και η πρόεδρος του συλλόγου Σταυρούλα Γιοβανούδη.

«ΦΩΤΕΙΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ»
Στον χαιρετισμό του ο αντιδήμαρχος πολιτισμού Δημήτρης Τσαντάκης, είπε μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Η ευγνωμοσύνη μας προς έναν άνθρωπο, όταν εκφράζεται, αποτελεί μία πανανθρώπινη ενέργεια για ολόκληρη την κοινωνία και μια ενέργεια διπλής χαράς,ανθρώπων και θεού.

Η ευγνωμοσύνη μας προς έναν κορυφαίο άνθρωπο για το σημαντικό του έργο αξιών, πολιτισμού και τέχνης με μια εκδήλωση τιμητικής διάκρισης, είναι μια ανταμοιβή, που βέβαια δεν μπορεί να ξεπεράσει την προσωπική αξία και προσφορά του συγκεκριμένου ανθρώπου.

Έτσι, η δικιά μας Κική της τέχνης, ως άνθρωπος πολίτης, σφυρηλατήθηκε μέσα σε ένα συνεχές πήγαινε έλα από τον εαυτό της στους άλλους.

Και Ανάμεσα στην ομορφιά της τέχνης που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί και στην κοινότητα του Κιλκίς και του κόσμου από όπου κανείς δεν μπορεί να ξεριζώσει εξαιτίας του έργου της.
Έλαβε μια υψηλή θέση στην κοινωνία ως δημιουργός, ως ευεργέτης, ως διανοούμενος και ως εργάτης. Όχι ως κριτής!

Κάθε γενιά θεωρεί τον εαυτό της προορισμένο ν’ αλλάξει και να ξαναφτιάξει τον κόσμο. Η δική μου γνωρίζει πως δεν θα τον ξαναφτιάξει. Είμαστε κληρονόμοι μιας μεγάλης ιστορίας, πολλές φορές διεφθαρμένης ιστορίας, όπου υπάρχουν ανάμεικτα ξεπεσμένες επαναστάσεις, παράφρονες τεχνολογίες, πεθαμένοι θεοί και αποδυναμωμένες ιδεολογίες, όπου ακόμη και μέτριες δυνάμεις μπορούν να καταστρέψουν τα πάντα, αλλά δεν μπορούν πια να πείσουν.

Η γενιά αυτή οφείλει τόσο στον εαυτό της όσο και στους άλλους, ν’ αποκτήσει με τις αρνήσεις και τους αγώνες της κάτι απ’ αυτό που δίνει αξιοπρέπεια στην ζωή και στον θάνατο, την ελευθερία.

Φωτεινό παράδειγμα ανθρώπου της γενιάς αυτής η Κική Παπαδοπούλου-Πάγκου.

Η Κική, αρνείται το άδικο, αρνείται το άσχημο, αρνείται το στείρο το αναχρονιστικό, το στάσιμο. Υπομένει τις δυσκολίες, επιμένει στους ευγενείς στόχους πιστεύει στις αξίες και στα αξιώματα της δημοκρατίας, σέβεται τις απόψεις και ιδέες κάθε ανθρώπου, αναδεικνύει την τοπική ιστορία και παράδοση και αναγνωρίζει και την ελάχιστη βοήθεια προς τον πολιτισμό και την τέχνη.

Πιστεύει ότι αποτελεί υποχρέωση και καθήκον κάθε πολίτη και δημότη να προσφέρει ανιδιοτελώς στον τόπο του από όποιο μετερίζι αυτός υπηρετεί και σαφώς επιθυμεί την αναγνώριση. Ποια αναγνώριση όμως επιθυμεί;Του μικρού μας Κιλκίς, και της κοινωνίας μας. Και αυτό το κατάφερε μονάχη της, αλλά και σε μεγάλο βαθμό με τον αξιόλογο σύζυγο της, την οικογένεια της και τους σημαντικούς συνεργάτες της που την πλαισίωναν. Ανύστακτη, ασυμβίβαστη και ασίγητη έσωσε πολλά στην αστραπή της καταιγίδας και τα παρέδωσε σε εμάς χωρίς ανταλλάγματα, για να διαρκέσουν στους αιώνες.

Ως δημοτική αρχή, είναι σημαντικό,και θα’λεγα υποχρέωση, να τιμούμε δικούς μας κορυφαίους ανθρώπους που προσφέρουν αφιλοκερδώς και μακροχρόνια στην πόλη ,σαν να είναι καθήκον και υποχρέωσή τους.

Ευχαριστούμε Κική… θα προσπαθήσουμε να είμαστε δίπλα σου, να σεβαστούμε και να εξελίξουμε το έργο σου, γιατί αυτό ήθελες πάντα.

Εξ άλλου, στην δική της ομιλία η πρόεδρος της “Τέχνης” Σοφία Κεσίδου τόνισε, μεταξύ άλλων και τα εξής:
“… Για την τοπική κοινωνία η Κική δεν χρειάζεται συστάσεις.
Άοκνη, διαχρονική, αέναη, μαστόρισσα των πολιτιστικών πραγμάτων τα τελευταία 40 χρόνια, σηματοδότησε τη δική της εποχή στην ΤΕΧΝΗ, στην πόλη, στο νομό.

Τι να θυμηθω και τι να πω για οσα επι των ημερών της αξιωθηκε η Τέχνη και οι κάτοικοι του Κιλκίς να ζήσουν.

Τη δυνατότητα που έδωσε σε εκατονταδες παιδιά και ενήλικες να γνωρίσουν τη μουσική, τη ζωγραφική, το χορό, το θέατρο, την αγιογραφία ?

Τη φιλοξενία ατομικών εκθέσεων καταξιωμένων καλλιτεχνών (ενδεικτικά τη Θάλεια Φλωρά Καραβία, τον Κ. Λαχά, τον Κ. Λούστα, τον Μ. Γιανναδάκη, τον Απ. Κιλεσσόπουλο, τον Γ. Μαβίδη, τον Φ. Ζογλοπίτη, τον Ν. Μπλιάτκα, την Κ. Σταυρούδη, τον Γ. Κόρδη, τον Ζ. Κουμπλή, τον Μαυρομάτη, ).

Τη φιλοξενία εικαστικών εκθέσεων συλλόγωνν φορέων και ιδρυμάτων ‘όπως το Ίδρυμα Κεραμέως, Τελλόγλειο, Ινστιτούτο Goethe, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης.

Τα υπέροχα μουσικά αφιερώματα σε ποιητές και συνθέτες όπως το αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι, στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Φ. Γκ. Λόρκα, στο Μάνο Ελευθερίου, στον Τάσο Λειβαδίτη, στον Ν. Καββαδία, στον Νίκο Γκάτσο.

Τις προσωπικότητες που περασαν από το φιλόξενο βήμα όπως ο Χρήστος Γιανναράς, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο Μανόλης Γλέζος, η Άννα Συνοδινού, ο πατήρ Γ. Μεταλληνός, ο Δημήτρης Παντερμαλής, ο Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης, τις παρουσιάσεις βιβλίων καταξιωμένων λογοτεχνών (π.χ. του Κιλκισιώτη συγγραφέα Λ. Παυλίδη, του Μ. Γλέζου «Συνείδηση Πετραίας Γης», της Ιωάννας Καρυστιάνη του Γ. Ξανθούλη, τις εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές εκδρομές-επισκέψεις σε Μουσεία, Γκαλερί και θέατρα.

Να θυμηθώ ότι πρωτοστάτησε και στήριξε με νύχια και δόντια το 1993 τη δημιουργία της Θεατρικής Σκηνής της «ΤΕΧΝΗΣ», με την καθοδήγηση του ηθοποιού του Κ.Θ.Β.Ε. Δημήτρη Καρέλλη.

Ότι πρωτοστάτησε και υλοποίησε για 22 συνεχείς χρονιές τον Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Κούρος Ευρωπού» με ανταπόκριση από όλη την Ελλάδα αλλά και από Έλληνες του εξωτερικού,
Ή το γεγονός ότι αν η πόλη και ο νομός διαθέτουν σήμερα εικαστικό σημείο αναφοράς και Πινακοθήκη, το χρωστάμε στην Κική;

Η Πινακοθήκη της Τέχνης στον οικισμό Μεταλλικού του Δήμου Κιλκίς η οποία στεγάζεται σε ιδιόκτητο κτίριο το οποίο κατασκευάστηκε με ίδιες δαπάνες του συλλόγου και δωρητών, με έργα που συλλέχθηκαν μέσα στα χρόνια από προσφορές καλλιτεχνών ειναι αποτέλεσμα του όραματος, της επιμονής, του πείσματος και της απίστευτης δουλειάς της Κικής.

Χάρη στην Κική η Πινακοθήκη της Τέχνης συμπεριλήφθηκε στις 17 πιο ενδιαφέρουσες Πινακοθήκες της περιφέρειας.
Να θυμηθώ τη συνεργασία της με τον καθηγητή του ΑΠΘ κ.Βασίλη Μέλφο και τη δημιουργία της μόνιμης έκθεσης συλλογής πετρωμάτων από τον Ελλαδικό χώρο αλλά και από όλο τον κόσμο?

Το πλήθος εκδρομών ψυχαγωγικού και μορφωτικού χαρακτήρα όπως π.χ. «Από το Θεοτοκόπουλο στο Σεζάν» στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών, «Γκουέρνικα» του Π. Πικάσο στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης Αθηνών.

Τις διακρίσεις και βραβεύσεις της Τέχνης επί των ημερών της ή την έκδοση Βιβλιοκατάλογου με έργα της συλλογής της «ΤΕΧΝΗΣ», σε κείμενα και επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Κάτιας Κιλεσοπούλου.

Πώς να χωρέσω μέσα σε 40 χρόνια παρουσίας της όσα ονειρευτηκε και πραγματοποιησε…αλλά εσείς που ζήσατε, απολαύσατε και γινατε αποδέκτες της προσφοράς της, ξερετε καλυτερα, από την όποια επιχειρούμενη καταγραφή, ποια είναι η Κική της Τέχνης.

Άνθρωπος χαρισματικός, με πάθος για όλα, για την ιατρική, την τέχνη, τα γράμματα, τον πολιτισμό…., από τότε ακόμη που , κορίτσι, χτυπούσε το πόδι και έλεγε πως ότι και να γίνει ..θα σπουδάσει

Και το έκανε… και συνεχώς έψαχνε διάβαζε και μάθαινε … η αγάπη της για τα γράμματα και τις τέχνες υπήρξε τόσο έντονη που οδήγησε πολλούς να εμπνευσθούν από αυτή και να «αγκαλιάσουν» την τέχνη, μόνο και μόνο γιατί θαύμασαν το πάθος της.

Βεβαίως παρέμενε πάντα Ποντία, όχι μόνο φέροντας με περηφάνεια την ιστορική καταγωγή της αλλά και τα χαρακτηριστικά της φυλής, όπερ σημαίνει ότι για την Κική η γροθιά κοιτούσε πάντα το μαχαίρι. Μεγαλώσαμε με την Κική, είναι η περπατόπιτα μας στα πολιτιστικά μονοπάτια της πόλης.

Αλλά Και η Κική μεγάλωσε με την Τέχνη, την έζησε από τη γέννησή της, την ανάθρεψε μαζί με τα παιδιά της, τη βύζαξε με τη δουλειά, την πίστη και το μεράκι της, την είδε να ενηλικιώνεται και να καταξιώνεται στη συνείδηση του κόσμου, να αγκαλιάζεται και να καρπίζει μέρα με τη μέρα.

Για την Κική η τέχνη ήταν και είναι ο δεύτερος ισάξιος σύντροφος της ζωής της, μια αγάπη χωρίς όρια και απαγορεύσεις, μια αγάπη σχεδόν μυθιστορηματική. Την αγαπά και την πονά μαζί, μάνα και γυναίκα και ερωμένη και κυρά και δούλα, πιστή στην Τέχνη της, η Κική της Τέχνης.. Εκ μέρους όλων των μελών της Τέχνης, της θεατρικής ομάδας, των συνεργατών σου, των φίλων σου, των συμμαθητών σου, σου μεταφέρω ένα πολύτιμο μήνυμα.

Μας προσέφερες μνήμες και πράγματα ανεκτίμητα.
Εχεις μια θέση στις καρδιές μας. Είσαι κομμάτι της ζωής μας.
Σε ευχαριστούμε πολύ. Για όλα. Σε αγαπάμε πολύ!».