«Μετακόμισε» στην «ουράνια πολιτεία» ο παιδίατρος Ν.Ξανθόπουλος
Επί σχεδόν μισόν αιώνα προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες σε τούτο τον τόπο, ως λειτουργός του ευαίσθητου τομέα της υγείας.
Εδώ και λίγες ημέρες δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας, καθώς ο διακεκριμένος παιδίατρος του Κιλκίς Νικόλαος Ξανθόπουλος, καθώς «μετακόμισε» στην «ουράνια πολιτεία», με τον βιολογικό «κύκλο» του να «κλείνει» στα 75.
Ο Νικόλαος Ξανθόπουλος, ο Νίκος οικείων, συγγενών, φίλων και γνωστών συγκαταλέγεται σε μια γενιά ιατρών του Κιλκίς, οι οποίοι όχι μόνο κράτησαν ψηλά την «σημαία» της αξίας εκείνων, που υπηρέτησαν την υγεία στα «πέτρινα» χρόνια του Μεσοπολέμου, του Πολέμου, της Κατοχής και των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών, αλλά και έδωσαν νέα πνοή και ώθηση στον εν λόγω τομέα, ενισχύοντας και αναδεικνύοντας ακόμη περισσότερο την ήδη δημιουργηθείσα λαμπρή παράδοση του Κιλκίς και μεταλαμπαδεύοντάς την με ευλάβεια στις νεώτερες γενιές και «φουρνιές» συναδέλφων τους. Και που, ακριβώς γι΄αυτόν τον λόγο, η κοινωνία του Κιλκίς τους περιβάλλει με απέραντη εκτίμηση και ευγνωμοσύνη.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο Νίκος Ξανθόπουλος συνέχισε και μιαν εξ ίσου αξιοσημείωτη οικογενειακή παράδοση, ακολουθώντας τα «ίχνη» του θείου του, του εκ Καλύμνου αειμνήστου σπουδαίου παθολόγου ιατρού του Κιλκίς Αθανασίου Τηλιακού, η αδελφή του οποίου Γεωργία ήταν σύζυγος του πασίγνωστου τότε ποτοποιού Θουκυδίδη (Δούκα) Ξανθόπουλου εξ Ανατολικής Θράκης, πατέρα του Νίκου.
Εκτός του Αθανασίου Τηλιακού, στην επιλογή του Νίκου Ξανθόπουλου να υπηρετήσει την επιστήμη της ιατρικής συνέβαλε και η επίδραση του ετέρου των Καλυμνίων ιατρών του Κιλκίς, επίσης σπουδαίου παθολόγου και χειρουργού Ιωάννου Ορφανού.
Θα έλεγε, μάλιστα, κανείς ότι η μοίρα το «έφερε» έτσι, ώστε τα τελευταία… πολλά χρόνια της σταδιοδρομίας του το ιατρείο του Νίκου Ξανθόπουλου να στεγάζεται στο κτίριο της γωνίας Σόλωνος-αρχής Αγίου Γεωργίου, που επί μακρόν ήταν η κλινική του Ορφανού, ενώ για κάμποσα χρόνια στεγάσθηκε εκεί και το ιατρείο του Τηλιακού.
Μετά την αποφοίτησή του από την ιατρική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο Νίκος Ξανθόπουλος έκανε το «αγροτικό» του στην Βάθη, ενώ την ειδικότητα του παιδίατρου την έλαβε στο νοσοκομείο Κιλκίς, όπου κόσμησε την παιδιατρική κλινική θητεύοντας δίπλα στον ιδρυτή της αείμνηστο κορυφαίο τότε παιδίατρο Χρήστο Μήτσιου.
Αργότερα, ως καταξιωμένος παιδίατρος συνεργάσθηκε επί αρκετές περιόδους με το πρώην ΙΚΑ (σήμερα ΕΟΠΥΥ), εισπράττοντας, όπως και ως ιδιώτης ιατρός «περγαμηνές» για το επίπεδο και την ποιότητα, που χαρακτήριζαν τις υπηρεσίες, τις οποίες παρείχε.
Καθ΄όλη την σταδιοδρομία του το δραστικό «όπλο» του, που του επέτρεπε να δίνει με επιτυχία κάθε «μάχη», ήταν… η επικοινωνία του με τα παιδιά. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι απέναντί τους πρώτα λειτουργούσε ως φίλος και… ψυχολόγος, «θεραπεύοντας»… τον φόβο τους για τον γιατρό, και μετά ως… κανονικός ιατρός με τις συστάσεις και συμβουλές, τις επιστημονικώς ενδεδειγμένες αλλά και κοινωνικώς ιδιαιτέρως χρήσιμες.
Κατ΄αυτόν τον τρόπο «κέρδισε» την επιστημονική αναγνώριση, την επαγγελματική καταξίωση και, το κυριότερο, την αγάπη ουκ ολίγων συνανθρώπων, συμπολιτών και μη, που κατά την παιδική ηλικία τους έτυχαν της δικής του ιατρικής ευεργεσίας και πατρικής στοργής, με την οποία τους περιέβαλλε.
Πέραν τούτων υπήρξε και ως άνθρωπος ιδιαιτέρως προσιτός, ευπροσήγορος, πράος και κοινωνικός, διακρινόμενος για το ήθος και την ευγένειά του, χωρίς ποτέ να «επενδύσει» την καταξίωσή του ως προσώπου κοινής αποδοχής σε οποινδήποτε άλλο τομέα, πλην αυτού της επιστήμης του.
Γι΄αυτό και υπήρξε ένας από τους πλέον αγαπητούς λειτουργούς τους Ιπποκράτη, περιβαλλόμενος από την γενική εκτίμηση και εμπιστοσύνη των συμπολιτών του, και γι΄αυτό η κοινωνία του Κιλκίς αισθάνθηκε «φτωχότερη» αμέσως με το θλιβερό άγγελμα της «αναχώρησής» του για το «δίχως γυρισμό ταξίδι».
Τέλος, γι΄αυτό και ισχύει στην περίπτωσή του ό,τι με κάθε καλό συμπολίτη: Αυτή η κοινωνία, την οποία αγάπησε και η οποία τον αγάπησε, στερείται του λοιπού μόνο της φυσικής παρουσίας του, όχι όμως της μορφής του, που «χαράχθηκε» ανεξίτηλα στην συλλογική συνείδηση και θα διατηρεί αιωνία την μνήμη του.
Καλό κατευόδιο, λοιπόν, αξιομακάριστε αδελφέ ημών Νίκο Ξανθόπουλε για την «ουράνια πολιτεία».
Και καλή Ανάσταση.
