Κακό το αποτέλεσμα της ανάπλασης «Κήπου» πάρκου όμως και εδώ ισχύει το «ουδέν κακόν αμιγές καλού»

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος

Στις δεκαετίες του ‘ 70 και ΄80 το Κιλκίς, ήταν μια μικρή επαρχιακή πόλη με μέτρια ανοικοδόμηση με χαμηλά ή διώροφα σπίτια και λιγοστές πολυκατοικίες.

Την δεκαετία του ΄90 και μετά, τα πράγματα από πολεοδομικής άποψης άλλαξαν, το σχέδιο πόλης επεκτάθηκε, οι Τράπεζες άρχισαν να χορηγούν στεγαστικά δάνεια με χαμηλά επιτόκια και να δελεάζουν τους πολίτες για την αγορά διαμερισμάτων.

Μέσα σε αυτή την κατάσταση, τα παλαιά σπίτια άρχισαν ένα – ένα να γκρεμίζονται με την μέθοδο της αντιπαροχής, η οποία εξασφάλισε σε πολλά επαγγέλματα και καταστήματα εισοδήματα, στους δε ιδιοκτήτες κάποια διαμερίσματα.

Αυτή η προσφυγόπολη άρχισε να αποκτά άλλη όψη, χάθηκαν τα χαμηλά σπίτια και οι γειτονιές και τη θέση τους πήραν τα διαμερίσματα εξασφαλίζοντας υποτίθεται μια ποιο ανθρώπινη διαβίωση, έναντι των παλαιών κατοικιών. Είναι όμως έτσι;

Το τσιμέντο είχε την τιμητική του. Χιλιάδες κυβικών μέτρων κάλυψαν την πόλη μετατρέποντάς την στην κυριολεξία σε μια “τσιμεντούπολη”.

Την όλη εικόνα ήρθε και συμπλήρωσε η καταστροφή του τελευταίου εναπομείναντος, χωρίς γκρο μπετό χώρου, αυτού του πάλαι ποτέ «Κήπου»-πάρκου.

Δεν κατέχομαι από εμμονές για την ανάπλαση αυτού του χώρου, αλλά τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και το αποτέλεσμα είναι αποκαρδιωτικό.

Η δικαιολογία αυτών που το εμπνεύστηκαν είναι, ότι δεν έγινε ως χώρος αναψυχής ή περιπάτου αλλά είναι “πλατεία αστικής μορφής, δηλαδή μόνο για εκδηλώσεις , για οπτική χρήση, άντε και για καμμία φωτογραφία το βράδυ, όταν είναι φωτισμένος ο χώρος.

Με την χρήση του όμως στις φετινές εκδηλώσεις απεδείχθη, ότι ούτε και για αυτές είναι λειτουργικό, αφού το κατασκευασθέν θεατράκι τοποθετημένο σε μία γωνία του πάρκου είναι μικρής δυνατότητας καθημένων με αποτέλεσμα αρκετοί να ίστανται όρθιοι, προκειμένου να παρακολουθήσουν ωρισμένες εκδηλώσεις, οι οποίες ομολογουμένως δεν είχαν την προσέλευση αυτών που γίνονταν στο θέατρο λόφου Αγίου Γεωργίου, χώρο κατάλληλο.
Επίσης αυτός που σχεδίασε τούτο το “επίτευγμα αρχιτεκτονικής”, δεν έλαβε υπ’ όψιν του την πρόσβαση οχημάτων για φόρτωση ή εκφόρτωση υλικών, μέσων αναψυχής κλπ στον χώρο, αφού τοποθέτησε σταθερά κολωνάκια αντί για μπάρες, με αποτέλεσμα προσφάτως όχημα το οποίο εισήλθε στον χώρο για φόρτο εκφόρτωση υλικών εκδήλωσης , μη έχοντας άλλο τρόπο για να εισέλθει αναγκάστηκε, να περάσει το φορτηγό από το παραπλεύρως παρτέρι με γκαζόν, το οποίο κατάστρεψε και οι λάσπες μεταφέρθηκαν και μέσα στο χώρο των εκδηλώσεων.

Αγαπητοί συμπολίτες Κιλκισιώτες, αυτά είναι τα αποτελέσματα της «περίφημης» ανάπλασης, για την οποία ωρισμένοι εξ αυτών που συνηγόρησαν ή την ενέκριναν, την θεωρούν «μέγα επίτευγμα». Και μάλιστα αν θελήσεις να τους ασκήσεις κάποια καλοπροαίρετη κριτική, είτε μέσο του τοπικού Τύπου ή δια ζώσης, δεν την δέχονται. Αντιθέτως δε εισπράττεις κάποια απρεπή χειρονομία ή κάποιο κοσμητικό επίθετο.
Η ανάπλαση του πρώην «Κήπου»-πάρκου όπως σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε είναι δεδομένη, και δεν θα ξανά επανέλθω επ ΄αυτού. Ομως είχε και κάποια θετικά αποτελέσματα, για την πόλη μας.

Οι πεζόδρομοι οι οποίοι είναι κάθετοι ένθεν και ένθεν, της 21ης Ιουνίου, ευτυχώς που έγιναν και αυτοί, άρχισαν να αλλάζουν μορφή, αφού οι ιδιοκτήτες των εκεί καφετηριών, ταχυφαγείων ή ταβερνών αφυπνίστηκαν και με δικές τους πρωτοβουλίες άρχισαν να συντηρούν τους κοινόχρηστους χώρους (παρτέρια, δένδρα κλπ) τοποθετώντας τραπέζια, σε αυτούς, χαρίζοντας στους Κιλκισιώτες, αυτό που στερήθηκαν από την ανάπλαση του πρώην «Κήπου” και νυν “Τσιμεντόκηπου”.

Αν οι χώροι αυτοί, με πρωτοβουλία όλων των εκεί ιδιοκτήτων (μην τα περιμένουμε όλα από τον δήμο) και σε συνεργασία με την δημοτική αρχή καθαριστούν επιμελώς, υποχρεωθούν οι ιδιοκτήτες των κλειστών καταστημάτων να τα ευπρεπίσουν εξωτερικώς και να απομακρύνουν ότι άχρηστο υπάρχει εκτός αυτών, θα εξελιχτούν σε μια μικρή όαση για τους μεγαλύτερους σε ηλικία και τους οικογενειάρχες, αφού θα έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν τον καφέ, το ποτό ή το φαγητό τους, μακριά από την ηχορρύπανση των χώρων, όπου συναθροίζονται οι νεότεροι, έχοντας παραλλήλως τον έλεγχο των παιδιών τους , χωρίς να κινδυνεύουν αυτά από ατυχήματα.

Προκειμένου να έχουμε μια καλύτερη και καθαρότερη πόλη, πρέπει να συμβάλλουμε όλοι μας προς αυτή την κατεύθυνση, να μην καταστρέφουμε, τις υπάρχουσες υποδομές κοινής χρήσης , θεωρώντας ότι δεν είναι δικές μας, να μην ρυπαίνουμε τους χώρους αναψυχής, τα πάρκα ή ακόμη και τους δρόμους, περιμένοντας από τον δήμο, ο οποίος αντιμετωπίζει πρόβλημα με το προσωπικό καθαριότητας, να τους καθαρίσει ασκώντας μάλιστα και δυσμενή κριτική.

Για να έχουμε μια καθαρή και νοικοκυρεμένη πόλη, είναι υπόθεση όλων μας και όχι μόνο του δήμου.
Κύριε δήμαρχε καλή δύναμη.