«Έφυγε» ο αγωνιστής δημοσιογράφος Νίκος Μακρίδης

Ένα από τα πιό διακεκριμένα στον τομέα τους τέκνα του της διασποράς αποχαιρέτησε γιά πάντα το Κιλκίς.
Πρόκειται γιά τον παλαίμαχο αγωνιστή δημοσιογράφο και διαπρεπή αρθρογράφο Νίκο Μακρίδη, που «έφυγε» το Σάββατο 15.3.14 σε ηλικία 87 ετών.
Ο εκλιπών υπήρξε ένα από τα πλέον ανήσυχα πνεύματα της γενιάς του, που, παρά το γεγονός ότι λόγοι επιβίωσης και επαγγελματικοί τον οδήγησαν μακριά από το Κιλκίς, ήταν άρρηκτα «δεμένος» με τον τόπο του, και κατά την μακρά δημοσιογραφική σταδιοδρομία του δεν έπαυσε ποτέ να τον μνημονεύει και να προβάλλει ανά το πανελλήνιο τα θέματά του, χρησιμοποιώντας τον επαινετικό λόγο γιά τα επιτεύγματά του και «σκληρή γλώσσα» γιά τα κακώς κείμενά του, θέτοντας πάντοτε Πολιτεία και αυτοδιοίκηση ενώπιον των ευθυνών τους.
Στήριζε παντί τρόπω κάθε δραστηριότητα, που αναδείκνυε το Κιλκίς, βοηθούσε τους συμπατριώτες του και έγινε η φωνή του τόπου στο κέντρο της χώρας.
Συνδέθηκε με προσωπική φιλία με τον αείμνηστο ιδρυτή και εκδότη του «Μαχητή του Κιλκίς» Σταύρο Ορφανίδη, ενώ υπήρξε ευθύς εξαρχής ένθερμος υποστηρικτής του εγχειρήματός του.
Όποτε βρισκόταν στο Κιλκίς ανταποκρινόταν σε κάθε πρόσκληση και έδινε το παρών σε διάφορες πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες, διατηρώντας έτσι πλήρη «εικόνα» των τεκταινομένων στην γενέτειρα και ισχυρούς τους δεσμούς με τους Κιλκισιώτες.

Η «πορεία» της ζωής του
Ο Νίκος Μακρίδης γεννήθηκε το 1927 στο Κιλκίς. Είναι το δεύτερο παιδί της οικογένειας του δάσκαλου Ανδρέα Μακρίδη. Μεγαλώντας στα χρόνια της Κατοχής οργανώνεται στην ΕΠΟΝ του γυμνασίου Κιλκίς.
Το 1946 γράφεται στην φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Την Ανοιξη του 1947 συλλαμβάνεται από την ασφάλεια ως διευθυντής τυπογραφείου της εφημερίδας «Ενότητα», οργάνου της επιτροπής περιοχής Μακεδονίας-Θράκης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος και εκτοπίζεται αρχικώς γιά τριάντα μηνες στον Αη Στράτη και στην συνέχεια γιά άλλους τριάντα μήνες στην Μακρόνησο, όπου υπηρετεί και την στρατιωτική θητεία του.
Μετά την απόλυσή του το 1952 έρχεται στην Αθήνα με σκοπό να εργασθεί ως δημοσιογράφος σε κάποια από τις αθηναϊκές εφημερίδες. Συναντά τεράστιες δυσκολίες και ασκεί όλων των ειδών τα επαγγέλματα, ως την στιγμή που προσλαμβάνεται ως συνεργάτης στο Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας από τον τότε διευθυντή Διονύσιο Ρώμα με το ψευδώνυμο Μάριος Σταθάκης. Το ψευδώνυμο αυτό χρησιμοποιεί και αργότερα παράλληλα με το πραγματικό όνομά του μέχρι την συνταξιοδότησή του. Με το τέλος αυτής της συνεργασίας τέσσερα χρόνια μετά, εργάζεται στις εφημερίδες «Μεσημβρινή», «Νίκη», «Αθηναϊκή» και «Νέος Ανένδοτος» και εξειδικεύεται στο πολιτικό χρονογράφημα.
Τον Αύγουστο του 1967 τον συνέλαβε η ασφάλεια της χούντας, διότι παρείχε φιλοξενία στον Μίκη Θεοδωράκη και μαζί με άλλα 31 άτομα τα οποία θεωρήθηκαν κλιμάκιο του «Πατριωτικού Μετώπου» παραπέμφθηκε στον «έκτακτο στρατοδικείο».
Καταδικάσθηκε σε φυλάκιση τριώνμισυ ετών μΩς το τέλος της θητείας του εργάσθηκε ως χρονογράφος στις εφημερίδες «Ακρόπολη», «Ελευθεροτυπία», «Νίκη», «Δημοκρατικός Λόγος», στο περιοδικό «Πολιτικά θέματα» καθώς και στην ΕΡΤ γράφωντας καθημερινώς ένα ραδιοχρονογράφημα, το οποίο διάβαζε ο ίδιος. Ηταν μέλος της ένωσης συντακτών ημερησίων εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).
Η εξόδιος ακολουθία γιά τον Νίκο Μακρίδη τελέσθηκε στην ενορία του τόπου διαμονής του, στην Αθήνα, ενώ η σορός του θα ενταφιασθεί αύριο στο παλαιό κοιμητήριο του Κιλκίς.