Την λύση δεν μπορούν να την δώσουν τα άκρα
Παρακολουθώντας την συνεδρίαση της Βουλής, με αφορμή την μεταρρύθμιση ασφαλιστικού και φορολογικού το απόγευμα της Κυριακής, έγινα μάρτυρας ενός ακόμη ντροπιαστικού περιστατικού ανάμεσα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής. Άσχημο λεξιλόγιο και συμπεριφορά κακόφημης γειτονιάς – γκέτο με ανταλλαγή κατηγοριών για δολοφονίες, εξαπολύθηκαν και από τις δύο πλευρές.
Και η αντίδραση μου ήταν κάπως αμήχανη. Γιατί; Διότι η αλήθεια βρίσκεται στη μέση. Και είναι πολύ αμήχανο όταν δύο άκρα αντιμάχονται και έχουν και τα δύο δίκιο σε πολλά πράγματα, που λένε το ένα για το άλλο, η αλήθεια να βρίσκεται στην μέση. Ίσως να είναι κάτι μαθηματικό, για να υπάρχει ισορροπία στο σύμπαν, το ότι, ακόμη και όταν μιλάμε για άκρα, υπάρχει αλήθεια, και αυτή βρίσκεται στην μέση.
Κατηγορίες για δολοφονίες και προστασίες σε μαγαζιά από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εξαπολύονταν εναντίον αυτών της Χρυσής Αυγής. Κατηγορίες για δολοφονίες και συνεργεία με την μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση των τελευταίων ετών, την 17 Νοέμβρη, από τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει πολλά από αυτά, γιά τα οποία κατηγόρησε η μία πλευρά την άλλη; Ίσως κανείς. Αλλά και πάλι δεν θέλω να είμαι απόλυτος. Ούτε θέλω να βγάλω …«δολοφονιόμετρο», γιά να μετρήσω ποια από τις δύο πλευρές είναι πιό… ακραία!
Και το παραπάνω αποδεικνύει περίτρανα το ότι τα δύο άκρα στην ελληνική Βουλή είναι η Χρυσή Αυγή από τα δεξιά και ο ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά. Όταν είσαι στο 0.5 % ή ακόμη και ελάχιστα εντός Βουλής, στο 3%, μπορείς να δείχνεις και να καμαρώνεις τις ιδέες σου. Να υποκινείς επεισόδια και μπάχαλα, καταλήψεις και απεργίες με σκοπό να σηκώσεις σκόνη και με τον τσαμπουκά να επιβάλεις τα ακραία πιστεύω σου.
Αυτό ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, και ελπίζω να μην δω τη Χρυσή Αυγή να ακολουθεί τη μεταμόρφωση του απέναντι άκρου της, διότι αυτό θα σημαίνει, ότι θα πρέπει να μαζέψω τα μπογαλάκια μου και να μεταναστεύσω, μέχρι ο Έλληνας ψηφοφόρος να σταματήσει να αναζητεί την λύτρωση των δικών του λαθών στα άκρα και να σταματήσει να ψηφίζει τιμωρητέα τους άλλους, τιμωρώντας ουσιαστικώς τον εαυτό του με το χειρότερο τρόπο: Υποθηκεύοντας όχι των μέλλον των παιδιών του αλλά των παιδιών των παιδιών του.
Η λύση, λοιπόν, δεν βρίσκεται στα άκρα, που δυστυχώς για λόγους δοκιμής μας κυβερνούν τώρα. Η λύση βρίσκεται σε συγκροτημένο σχέδιο και σε συνεργασίες υγιών και ικανών ανθρώπων.
