Πάμε και όπου βγει…. στην πολιτική προστασία του δήμου Παιονίας“

Ως Λαϊκή Συσπείρωση, ως ΚΚΕ επανειλημμένα έχουμε εκφράσει την ανησυχία μας για την ετοιμότητα του κράτους απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή εκτάκτου ανάγκης. Κάθε χρόνο τόσο η κυβέρνηση, όσο οι τοπικές διοικήσεις ισχυρίζονται ότι είναι έτοιμες, πλην όμως διαψεύδονται κάθε χρόνο από τις τεράστιες καταστροφές.

Πρόσφατο παράδειγμα οι πρώτες φωτιές που ξέσπασαν και φέτος στη χώρα μας, οι οποίες είναι εκατοντάδες και δείχνουν πως σε ό,τι αφορά στην πρόληψή για μια ακόμα χρονιά έχουν γίνει ελάχιστα πράγματα, που δεν αρκούν σε καμία περίπτωση. Θυμίζουμε ότι κατά την περσινή αντιπυρική περίοδο, οι συνολικές καμένες εκτάσεις στη χώρα ξεπέρασαν τα 1.740.000 στρέμματα.

Ο Δήμος Παιονίας σίγουρα δεν αποτελεί εξαίρεση της γενικής κατάστασης. Απαντώντας η δημοτική αρχή σε ερώτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης Παιονίας για την κατάσταση στον τομέα της πολιτικής προστασίας αποκαλύφθηκε για άλλη μια φορά το μέγεθος του προβλήματος.

Για την αντιπυρική προστασία του Δήμου Παιονίας το κεντρικό κράτος διέθεσε μόλις 71.000 € όταν ο Δήμος έχει στην εποπτεία του 94.000 στρέμματα δασικής έκτασης, διαθέτει στις υπηρεσίες του μόλις έναν μόνιμο υπάλληλο δασολόγο και εποχιακά 3 χειριστές μηχανημάτων έργου και 3 εργάτες πρασίνου. Σύμφωνα με τη δημοτική αρχή η χρηματοδότηση αυτή καλύπτει μόλις το 30% των αναγκών …

Για την αντιπλημμυρική προστασία του Δήμου το μόνο σοβαρό έργο αντιπλημμυρικής προστασίας που πραγματοποιήθηκε τα τελευταία 5 χρόνια, με χρηματοδότηση του κεντρικού κράτους, είναι αυτό του Αγ. Πέτρου ενώ εδώ και χρόνια ολόκληρες αστικές περιοχές, σε Πολύκαστρο, Αξιούπολη, Ευρωπό και Γουμένισσα υποφέρουν εδώ και χρόνια από πλημμυρικά φαινόμενα. Ο καθαρισμός των ρεμάτων αρμοδιότητας της ΠΕ προχωράει με πολύ αργούς ρυθμούς και δεν καλύπτει ούτε στοιχειωδώς τις ανάγκες καθαρισμού τους, τουλάχιστον μία φορά το χρόνο.

Για την αντισεισμική θωράκιση του Δήμου μόλις πρόσφατα το κράτος ολοκλήρωσε τη διαδικασία καταγραφής των 210 δημοτικών κτιρίων που χρήζουν ελέγχου αντισεισμικής επάρκειας, όταν η υλοποίηση αυτών των ελέγχων εκκρεμεί εδώ και πάνω από 2 δεκαετίες από τότε που εξαγγέλθηκαν ενώ η μόνη ενίσχυση κτιρίου που έχει πραγματοποιηθεί είναι αυτή του δημοτικού σχολείου Ποντοηράκλειας.

Μπορούν τελικά μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι δημότες να νιώθουν απόλυτα ασφαλείς; Σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα ο Δήμαρχος αρνήθηκε να απαντήσει. Όσο για το τι διεκδικεί ο Δήμος Παιονίας παραδέχτηκε για άλλη μια φορά ότι το κράτος επιλέγει το ύψος της χρηματοδότησης, που συνήθως υπολείπεται των αναγκών και ο Δήμος απλά περιορίζεται στον άχαρο ρόλο να εκπονεί μελέτες και έργα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, ουσιαστικά κατά παραγγελία του κράτους.

Αν αυτό δεν είναι θυσία των αναγκών των πολλών, για να εξοικονομηθούν πόροι από το αστικό κράτος για να διοχετευτούν στη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, των λίγων δηλαδή, τότε τι είναι;

Μπουχτίσαμε από διάλογο, συναίνεση και ευχές για καλύτερες μέρες για τον τόπο μας, χωρίς το κράτος να αναγκάζεται να βάλει το χέρι στην τσέπη και να σκύβει πάνω από τις ανάγκες του λαού μας. Μπροστά ο δικές μας ανάγκες. Εμείς γεμίζουμε τα σεντούκια του κράτους, εμείς δικαιούμαστε να απολαμβάνουμε ασφάλεια και προστασία της ζωής μας και των περιουσιών μας.

Ενώνουμε τις φωνές μας με όσους αγωνίζονται για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Και εμείς διεκδικούμε από το κράτος αλλά χωρίς αυταπάτες για το ρόλο του αστικού κράτους, της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων που πάνω από όλα βάζουν τα κέρδη των λίγων και όχι τις ανάγκες των πολλών. Το δραματικό αφήγημα “Σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω” ή το “Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι” έχει καταντήσει μονότονο.

Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά μεταξύ μας. Αυτοί με το κεφάλαιο, εμείς με το λαό, αμφισβητώντας τα ιερά και τα όσια του σημερινού σάπιου συστήματος, που εκμεταλλεύεται κάθε μας ανάγκη.