Ένας αιώνας (1923-2023) απαξίωσης και αδιαφορίας γιά τον ακριτικό τόπο μας

Γράφει ο Κώστας Στεφανίδης

Ένας αιώνας απαξίωσης, ένας αιώνας αδιαφορίας.

Συνθήκη της Λωζάννης 24 Ιουλίου 1923.

Υποχρεωτική μετεγκατάσταση πληθυσμών Ρωμιών και Τούρκων παρά την θέλησή τους, γιατί έτσι ήθελαν Νεοέλληνες, οι Τούρκοι και ισχυροί της εποχής. Ανάλογα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός υψηλό τίμημα γιά τους Ρωμιούς (ξεριζωμός, οικονομική καταστροφή, εξαθλίωση), γιά να μην αναφέρω τις απώλειες ανθρωπίνων ψυχών, γιατί δεν αποτιμώνται.

Όσοι εγκαταστάθηκαν, γνωστές οι κακουχίες, κακοί χαρακτηρισμοί, σύμφωνα πάντα με τα προβλεπόμενα από την Συνθήκη της Λωζάννης έπρεπε να έχουν καταγεγραμμένη την περιουσία τους από την εκεί επιτροπή, προκειμένου να αποκατασταθούν με τις περιουσίες των αποχωρησάντων Μουσουλμάνων.

Εξ ου και το ανταλλάξιμα μουσουλμανικά κτήματα.

Η πλειοψηφία των Ρωμιών εκτός του ότι δεν είχαν καταγραφεί από επιτροπή με τα υπάρχοντά τους λόγω συνθηκών (διωγμοί κακουχίες σφαγές κλπ) βρέθηκαν σε έναν τόπο αφιλόξενο, μία χώρα όπου οι ντόπιοι πληθυσμοί επικαλούνταν την αγορά αγροτεμαχίων από τους αποχωρήσαντες Τούρκους, μία εκκλησία η οποία κατείχε και κατέχει επίσης ένα μεγάλο μέρος καλλιεργήσιμης γης, τσιφλικάδες κ.ο.κ.

Αποτέλεσμα, μέρος του ρωμέικου πληθυσμού να παραμείνει στις εστίες του ασπαζόμενος τον Μουσουλμανισμό διατηρώντας τα ήθη και έθιμά του. Πολλοί, βλέποντας την άθλια κατάσταση της Ελλάδας, αναχώρησαν και εγκαταστάθηκαν σε ανεπτυγμένες χώρες (Αυστραλία, Καναδά, Αμερική κ.λπ.), άλλοι μετανάστευσαν σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, ένα μέρος παρέμεινε και αγωνίζεται ακόμη και σήμερα, καλλιεργώντας την γη στην προκειμένη περίπτωση, διεκδικώντας από την χώρα ακόμη και σήμερα μέρος των ανταλλάξιμων μουσουλμανικών εκτάσεων.

Στον νομό Κιλκίς οι υποχρεωτικώς μετεγκατασταθέντες πολλές φορές ήρθαν σε ρήξη με τους ντόπιους τσιφλικάδες, με αποκορύφωμα τα επεισόδια του 1976.

Μετέπειτα, αφού προηγουμένως έγινε τοπογραφική χάραξη από γραφείο του Κιλκίς, με αποφάσεις της νομαρχίας παρεχωρείτο η καλλιέργεια ανταλλάξιμων μουσουλμανικών εκτάσεων στους κατοίκους της Ποντοηρακλείας. Προ διετίας στο πρώην κοινοτικό κατάστημα εμφανίσθηκε υπάλληλος της Κτηματικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Οικονομικών, ο οποίος παρακίνησε τους καλλιεργητές να υποβάλουν αιτήσεις, προκειμένου να δικαιωθούν τις εκτάσεις, που καλλιεργούν.

Σήμερα, μετά το καθ υπόδειξη αίτημα των ενδιαφερομένων, την έρευνα της Κτηματικής Υπηρεσίας (δήλωση Ο.Σ.Δ.Ε.) βεβαιώθηκαν στην Δ.Ο.Υ. οφειλές γιά μία δεκαετία 2009-2019 χαρακτηριζόμενη ως αποζημίωση αυθαίρετης χρήσης. Η Κτηματική Υπηρεσίας, σε θέμα ηθικής ικανοποίησης γιά εμάς γιά λόγους ιστορικούς, συμπεριφέρθηκε ανήθικα.

Πρώτον, αν η Υπηρεσία σας αναζητεί κτηματική περιουσία, έχετε υπ’ όψιν, ότι πρόκειται περί αγόνων εκτάσεων, και η παραγωγή δεν καλύπτει ούτε την αποζημίωση, που ήδη χρεώσατε.

Δεύτερον, απευθύνεστε σε ανθρώπους που κατοικούν δυόμισυ χιλιόμετρα από τα ελληνοσκοπιανά σύνορα, και όχι σε κατοίκους της Μυκόνου ή Σαντορίνης. Αν μία χώρα τουριστική δεν μπορεί να φωταγωγήσει την μεγαλύτερή της πύλη εισόδου, δεν μπορεί να ολοκληρώσει έναν δρόμο, που ξεκίνησε την δεκαετία του ‘70 (Χαλαστρα – Εύζωνοι) θα πληρώσουν οι εναπομείναντες ακτήμονες της Ποντοηρακλείας.

Όσο για τους χρηματίσαντες πολιτικούς σ’ αυτήν την χώρας, επειδή πρόκειται για καθαρώς θέμα πολιτικής απόφασης, σας ευχαριστούμε γιά… την αιώνια αδιαφορία σας (1923-2023)!