Κ.Κιλτίδης: Μετανάστευση – Κράτος και ανθρωπισμός

Με την τελευταία νομοθετική πρωτοβουλία υπουργών , ακυρώνεται η υπόσταση του κράτους και θα τραφοδοτηθεί η αγορά εργασίας άλλων χωρών. Η φυγή των νομίμων μεταναστών έγινε και συνεχίζει να γίνεται, λόγω υψηλότερων αμοιβών σε άλλες χώρες.

Η ανταγωνιστική οικονομία και η αναβάθμιση των ημερομισθίων μπορεί να συγκρατήσει εργατικά χέρια στη χώρα μας.

Θα φύγουν και αυτοί οι παράτυποι μετανάστες, που θα αποκτήσουν νόμιμη παραμονή.

Το περιεχόμενο της τροπολογίας πάσχει σε περιεχόμενο και σκοπούς. Μόνον οι διακρατικές συμφωνίες με άλλες χώρες επιτυγχάνουν τον προσδιορισμό εργασίας και την δέσμευση των αλλοδαπών εργαζομένων στην χώρα μας. Η τροπολογία θυμίζει εποχές του παρελθόντος, με τις μονιμοποιήσεις υπαλλήλων στο δημόσιο που γινόταν καθεστώς.

Έτσι και τώρα, οι παράτυποι μετανάστες που ανατροφοδοτούνται, μετά από τρία χρόνια θα είναι «λογικό» να έχουν νόμιμη παραμονή. Το κράτος ευτελίζεται άνευ λόγου.

Η μετανάστευση είναι νόμιμη με διακρατικές συμφωνίες, που επιβάλλεται να τηρηθούν και οι παράτυποι, που πρέπει να δεχθούν το ανθρωπιστικό ιδεώδες του ΟΗΕ(στέγαση, σίτιση και περίθαλψη).

Προφανώς το κράτος οφείλει να γνωρίζει για τον κάθε παράτυπο, που βρίσκεται και να μεριμνά για την εφαρμογή όλων των διεθνών κανόνων που έχουμε αποδεχθεί(άσυλο, επαναπροώθηση και αποτροπή).

Επί δεκαετίες, καταθέτω τις προτάσεις μου για εμπλοκή Περιφερειών και Δήμων, με απόδοση εργασίας και αμοιβή αυτών, αφαιρουμένου του κόστους του ανθρωπιστικού ιδεώδους.

Πολιτική αντικινήτρων χρειάζεται για την μείωση των ροών παράτυπων μεταναστών και κινήτρων για την νόμιμη μετάκληση από άλλες χώρες, όπου αυτό είναι αναγκαίο.

Πρέπει επίσης να γίνει αντιληπτό, ιδίως στον πολιτικό κόσμο, ότι οι πολίτες δεν είναι δυνατόν να παραμείνουν κατά το εισόδημά τους προτελευταίου στην ΕΕ. Είναι επιτακτική εθνική και ιστορική ανάγκη να ανακτήσουμε την εργασιακή εναρμόνιση κόστους ζωής και αμοιβής εργασίας, για την επάνοδο πρωτίστως των νέων Ελλήνων στην πατρίδα τους.

Κατά ανήθικο τρόπο οι ανερμάτιστοι της αριστεράς και οι κάθε διεθνιστές προσομοιάζουν τους Έλληνες πρόσφυγες και τους γονείς μας μετανάστες στη Γερμανία, Σουηδία κ.α.με τους παράτυπους μετανάστες.

Οι σκέψεις αυτές «χρεώνονται» ως Δεξιές, ενώ αντανακλούν την σύγχρονη πραγματικότητα, εάν βεβαίως επιθυμούμε ευνομούμενη Πολιτεία και συγκροτημένο κράτος. Η πατριωτική και λαϊκή αντίληψη ζωής της ελευθερίας ήταν και εσαεί θα παραμένουν «φυσικές σταθερές της ανθρώπινης ζωής» και ζητούμενο για όσους επιθυμούν να έχουν Πατρίδα, Πολιτεία και ελεύθερη κατά την αξία τους δημιουργία.

Η σύγχρονη ενατένιση της πραγματικότητος δεν ακυρώνει έννοιες, αρχές και αξιώματα ανθρωπίνων κοινωνιών.

Κοινωνία και Πολιτεία οφείλουν να επιδιώξουν τον σεβασμό στην υπόσταση του κράτους, τον έλεγχο της μετανάστευσης(λαμβάνοντας υπ όψιν και τις ανάγκες για εργασία με νόμιμο τρόπο) και να υπηρετηθεί το πανάρχαιο ανθρωπιστικό ιδεώδες του Ελληνισμού.