Η κοινωνία του Κιλκίς απηύθυνε το «ύστατο χαίρε» στο Βασίλη Δημαρέλο
Δεν συγκαταλεγόταν στους λεγομένους «επωνύμους». Όμως, τον ήξερε… όλο το Κιλκίς, και όχι μόνο, διότι με την ανθρώπινη κοινωνικότητά του και την επαγγελματική ευσυνειδησία του είχε «μπει» στις καρδιές όλων.
Έτσι, η «εν σκηναίς δικαίων μετακόμιση» του συμπολίτη Βασίλη Δημαρέλου δημιούργησε την αίσθηση του κενού, την οποία δημιουργεί το κλείσιμο του κύκλου της ζωής κάθε πολίτη, που κατά την διάρκειά της γίνεται σημείο θετικών αναφορών της κοινωνίας, κατατασσόμενος στα μέλη ου δημιουργούν υγιή πρότυπα.
Ο Βασίλης Δημαρέλος «αναχώρησε» για το «δίχως γυρισμό ταξίδι» πλήρης ημερών αφού ευτύχησε να φτάσει στα 91, αφήνοντας το «αποτύπωμά» του στην μνήμη πολλών γενεών, ή μάλλον «φουρνιών» πολιτών του Κιλκίς.
Γέννημα-θρέμμα του Κιλκίς, με καταγωγή από την εύανδρο Στρώμνιτσα και γόνος προσφύγων της, συγκαταλέγεται στην «παλιά» εκείνη «φρουρά» των Κιλκισιωτών που στάθηκαν όρθιοι στην «δίνη» της φοβερής δεκαετίας του ΄40 και κατόπιν, συνέβαλαν, καθένας στον τομέα του ή από την όποια θέση του, στο να ακολουθήσει η πόλη την πορεία ανάταξης, συγκρότησης και, εν τέλει ανάπτυξης των δεκαετιών που ακολούθησαν, μέχρι να γίνει η… κανονική πολιτεία που γνωρίζουμε σήμερα.
Ο ίδιος ήταν εκ των στυλοβατών της σημαντικής επιχείρησης τυροκομικών προϊόντων και ειδών παντοπωλείου Σακαρίδη, αποκτώντας και πνευματικούς δεσμούς μαζί της ακριβώς χάρη στον επαγγελματισμό, την ευσυνειδησία και την αποδοτικότητά του, στοιχεία χάρη στα οποία κατέστη αναγνωρίσιμο μέλος της τοπικής κοινωνίας, σε συνδυασμό και με την προσήλωσή του σε αρχές, αξίες και ιδανικά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
Άμεση ανάμιξη στα κοινωνικά, πολιτιστικά και αθλητικά δρώμενα του τόπου δεν είχε, όμως πάντα στήριζε τους αντίστοιχους φορείς είτε με την παρουσία του στις εκδηλώσεις τους είτε ανταποκρινόμενος σε πρωτοβουλίες ενίσχυσής τους, σε ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα όλων των συμπλιτών της δικής του «φουρνιάς». Και επειδή ο λόγος για την «παλαιά φρουρά», με την παντοτινή «φυγή» του Βασίλη Δημαρέλου, οι τάξεις της αραίωσαν πλέον σε υπερθετικό βαθμό, μιάς και ο εκλιπών ήταν κυριολεκτικώς ένα από τα τελευταία εν ζωή στελέχη της. Ωστόσο, η «αραίωση» αυτή δεν «ακουμπά» την συλλογική μνήμη, καθώς ο Βασίλης Δημαρέλος είχε καταλάβει προ πολλού θέση σε αυτήν ως φίλος και γνωστός ουκ ολίγων «φουρνιών» που ακολούθησαν.
Και που γι΄αυτό θα ζη για πάντα ανάμεσά μας.
Καλό Παράδεισο και καλή Ανάσταση για πάντα «δικέ» μας και για πάντα Κιλκισιώτη Βασίλη Δημαρέλε.
