Κοινωνία και αθλητισμός του Κιλκίς «αποχαιρέτηαν» τον Χρ.Αμπεριάδη

Σε «βαρύ» πένθος «βύθισε» την κοινωνία, και ειδικότερα τον αθλητισμό, του Κιλκίς η απώλεια του Χρήστου Αμπεριάδη.

Ενός γόνου ιστορικής οικογένειας του τόπου, που «έφυγε» προώρως, στα 56 του «νικημένος» από ανίατη ασθένεια «καλπάζουσας» μορφής. Και οποία «ειρωνεία» της μοίρας: Άφησε την τελευταία πνοή του στο νοσοκομείο Κιλκίς την Κυριακή 19.2.23, ένδεκα ημέρες μετά την εισαγωγή του σ΄αυτό… ανήμερα (Τετάρτη 8.2.23) των γενεθλίων του!

Ως άνθρωπος που τον «μαγνήτισε» από την πολύ μικρή ακόμη παιδική ηλικία ο εκλιπών ανήκε στην «φουρνιά» των πρώτων αθλητών του ΓΑΣ Κιλκίς, αμέσως με την ίδρυσή του το 1980, και ειδικότερα στην πρώτη καλαθοσφαιρική ομάδα του συλλόγου, δηλαδή την ομάδα του αγαπημένου αθλήματός του. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 υπήρξε ο πρώτος παίκτης του ΓΑΣΚ, που πήρε μετεγραφή, μετακινηθείς στον Αλκέτα Αλεξανδρείας.

Η συστηματική ενασχόλησή του με το άθλημα «σημάδεψε» και την πορεία του στον τομέα της εκπαίδευσης, με σπουδές στο Βελιγράδι και στην Θεσσαλονίκη.

Ωστόσο, παράλληλα με την ενασχόλησή του με τα αθλητικά δρώμενα, ανέπτυξε και δραστηριότητα ως ελεύθερος επαγγελματίας, συνεχίζοντας μιαν επιτυχή οικογενειακή παράδοση στον ιδιωτικό τομέα.

Την παράδοση μιας οικογένειας της περιοχής της Τριπόλεως Πόντου κοντά στην Κερασούντα, της πρώτης που ο ελληνικός πληθυσμός της υπέστη απηνή διωγμό από τις τουρκικές αρχές, όταν το 1916, κατά την διάρκεια του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, τα ρωσικά στρατεύματα κατάλαβαν την ανατολικότερη ευρισκόμενη περιοχή της Τραπεζούντας. Μιας προσφυγικής οικογένειας, που αρχικώς εγκαταστάθηκε στην Φύσκα και αργότερα σταδιακώς στο Κιλκίς, όπου και «ρίζωσε» αναπτύσσοντας επιχειρηματική δραστηριότητα. (Σίγουρα είναι αρκετές ακόμη οι «φουρνιές» Κιλκισιωτών, που θυμούνται το παντοπωλείο-αποικιακά Αμπεριάδη, στην γωνία 21^ης Ιουνίου-Τσιρογιάννη ακριβώς δίπλα και απέναντι από το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, σημερινό επιμελητήριο).

Αν μη τι άλλο, ο Χρήστος φάνηκε αντάξιος του ονόματος και της ιστορίας αυτής της οικογένειας, καταφέρνοντας να δώσει το δικό του προσωπικό στίγμα στην κοινωνία του Κιλκίς η οποία περιάβαλλε με εκτίμηση, αναγνώριση και σεβασμό.

Σ΄αυτό συνέβαλε και η κοινωνικότητά του, χάρη στην οποία είχε το «ελευθέρας» σε κάθε αθλητικό, πολιτιστικό και κοινωνικό φορέα, ως πρόσωπο κοινής αποδοχής με ενεργό παρουσία στα δρώμενα του καθενός.

Ως επακόλουθο όλων αυτών, εύλογη η θλίψη και η αίσθηση του δυσαναπλήρωτου κενού, που άφησε ο τόσο πρόωρος θάνατός του, ιδίως δε στον χώρο του αθλητισμού.

Ωστόσο, είναι το ίδιο έντονη η αίσθηση του ότι ο Χρήστος θα συνεχίσει να ζεί στις καρδιές όλων, αφού ήδη συγκαταλέγεται στα πρόσωπα, τα οποία εν ζωή παραδίδονται στην συλλογική σκέψη και μετά θάνατον στην συλλογική μνήμη.

Και η μνήμη του Χρήστου Αμπεριάδη θα είναι αιωνία.

Καλή συνέχεια στα «γήπεδα» και στις «γειτονιές»… του Παραδείσου, καλέ μας άνθρωπε, φίλε και συμπολίτη Χρήστο Αμπεριάδη.