Κίνηση της ΑΕΠ προς την κατεύθυνση επανασύνδεσης με το ένδοξο παρελθόν

Η «Η» έχει ασχοληθεί κατ’ επανάληψιν και αναδεικνύει συχνά το θέμα της λειτουργίας των ποδοσφαιρικών «φυτωρίων», ως ακρογωνιαίου λίθου συνολικής «υγείας», ευρωστίας, ανάπτυξης και προόδου του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου και παράγοντα διαρκούς ακμής των επί μέρους ομάδων ή έστω αδιάλειπτης παρουσίας τους στο ποδοσφαιρικό «προσκήνιο» του νομού.

Πριν λίγες ημέρες η ΑΕ Πολυκάστρου ανακοίνωσε την συγκρότηση ομάδας εφήβων και παίδων ή αλλιώς Κ18 (κάτω των 18), ως «συνδέσμου» μεταξύ της βασικής και των μικροτέρων τμημάτων, που συνδέτουν το «φυτώριο» του συλλόγου.
Η λειτουργία τμημάτων υποδομής δεν είναι κάτι το καινοφανές γιά την ΑΕΠ.
Ωστόσο, η συγκρότηση του συγκεκριμένυ τμήματος έρχεται να καλύψει ένα κενό που δημιουργήθηκε την τελευταία δεκαπενταετία, όσον αφορά στην συστηματική αξιοποίηση του έμψυχου δυναμικού της ευρύτερης περιοχής.

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’00 η ΑΕΠ «έμπλεξε» γιά τρίτη φορά στα «γρανάζια» λειτουργίας μιάς εθνικής κατηγορίας, οι τότε συνθήκες και απαιτήσεις συνετέλεσαν στο να μεταμορφωθεί η ομάδα σε «λεγεώνα των ξένων» με λίγες ντόπιες πρσθήκες, ενώ αντί «φυτωρίου» διατηρούσε ως «δεξαμενές ανεφοδιασμού» ή «δορυφόρους» τις ομάδες των πέριξ οικισμών, στις οποίες παραχωρούσε παίκτες, ώστε να «ψηθούν» και να αποκτήσουν αγωνιστικές εμπειρίες, και από τις οποίες ενέτασσε τους επιλέκτους στην σύνθεσή της, με προοπτική να αξιοποιήσει μετεγγραφικώς εκείνους που ξεχώριζαν με τα προσόντα και τις ικανότητές τους.

Ομως, η όλη αυτή διαδικασία απαιτούσε κόστος, που ερχόταν να προστεθεί στο ήδη υπερβολικώς αυξημένο κόστος λειτυργίας της βασικής ομάδας. Ετσι, ήταν μοιραί και νομοτελειακό να επέλθουν πρώτα ο κορεσμός και κατόπιν η εγκατάλειψη του εγχειρήματος και η φθίνουσα πορεία του συλλόγου.
Μία πορεία, που σταμάτησε πριν λίγα χρόνια, όταν άνθρωποι βγαλμένι από τα «σπλάχνα» της «χάραξαν» έναν άλλο «δρόμο», αυτόν της …«επιστροφής» στις «ρίζες».
Τον «δρόμο» τον οποίο ακολουθούν και οι σημερινοί διοικούντες και ιθύνντες, στελεχώνοντας την ομάδα κατά βάσιν με έμψυχο δυναμικό περιεχόμενο από την ευρύτερη περιοχή και συγκροτώντας ομάδα παίδων και εφήβων έτσι που ο σύλλογος να πορεύεται στην ιστορία παραλλήλως προς τον «δρόμο», τον οποίο πορεύονταν οι άνθρωποί του εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με αρχές του ’80.

Τότε που βρισκόταν στο αποκορύφωμά του το εγχείρημα της ΑΕΠ να συγκροτήσει και οργανώσει εκ των ένδον μιάν ισχυρή ομάδα-αντιπρόσωπο της ευρύτερης περιοχής μετά την προηγηθείσα εντός Πολυκάστρου συγχώνευση.
Μιάν ομάδα, που «πατούσε σε ένα εξ ίσου ισχυρό υπόβαθρο, με συνθετικά «υλικά» τα τότε τμήματα ηλικιακών κατηγοριών και την ουσιαστική συνεργασία (ισότιμη αμιβαία ενίσχυση) με τις ομάδες μικροτέρων οικισμών της περιοχής.

Μιάν ομάδα βασιζόμενη αποκλειστικώς στις δικές της δυνάμεις και πορευόμενη με σταθερότητα και ταχύτητα σε έναν «δρόμο», που μέσα σε ελάχιστο διάστημα οδήγησε στην καθιέρωση και εδραίωση στην «ελίτ» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου και εν συνεχεία στην καταξίωση και στον χώρο των εθνικών κατηγοριών του ελληνικού, με μονάδες της να «μαγνητίζουν» το ενδιαφέρον κορυφαίων μονάδων και να σταδιδρομούν ακόμη και στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.

Εδώ ακριβώς έγκειται και η σημασία της νέας πρωτοβουλίας, που δεν συνιστά μία απλή κίνηση αναδιοργάνωσης του «φυτωρίου» της ΑΕΠ.
Διότι, στην πραγματικότητα, πρόκειται γιά μία συστηματική προσπάθεια-«πιστό αντίγραφο» αυτής των τελών της δεκαετίας του ’70 που αποσκοπεί στην εκ βάθρων ανασυγκρότηση των τμημάτων υποδομής κατά τρόπο, που να εξασφαλισθεί και πάλι η στελεχιακή αυτάρκεια, άρα και πραγματική μελλοντική ισχύς, γιά τον ιστορικό πολυκαστρινό σύλλογο.

Ενδεικτικά των προθέσεων των διοικούντων και ιθυνόντων, να ακολουθήσει η ΑΕΠ αυτήν την κατεύθυνση, είναι αφ’ ενός μεν η αυτόνομη διοικητική στελέχωση της παιδοεφηβικής ομάδας, αφ’ ετέρου δε η ένταξη σ’ αυτήν παικτών των εν λόγω ηλικιών όχι μόνον από την πόλη αλλά και από όλους τους άλλους πέριξ οικισμούς, των οποίων οι ομάδες, λόγω της κρίσεως των τελευταίων αρκετών ετών, παραμένουν ανενεργοί.

Που σημαίνει, ότι με την κίνηση αυτή η ΑΕΠ επανενεργοποιεί ποδοσφαιρικά «φυτώρια», που σταμάτησαν να λειτουργούν έχοντας υποστεί τις συνέπειες της κρίσης, ακομη και σε περιπτώσεις που προσπάθησαν να «σταθούν στα πόδια τους» με συγχωνεύσεις.

Με ένα «σμπάρο» λοιπόν «δύο τρυγώνια» η ΑΕ Πολυκάστρου: Και την υποδομή της αναδιοργανώνει κατά τρόπο που να της εξασφαλίζει επαρκή στελέχωση ακόμη και κατά την παρούσα δυσμενέσταση οικονμική συγκυρία, με προοπτική την ουσιαστική αναβάθμιση της δυναμικότητάς της, άρα και σταδιακή δημιυργία προϋποθέσεων επανόδου στις εθνικές κατηγορίες και την ποδοσφαιρική δραστηριότητα σε οικισμούς, όπου αυτή είχε ατονήσει, ενισχύει, εξασφαλίζοντας έτσι πρόσθετη ποικίλη υποστήριξη.
Βεβαίως, και αυτό το εγχείρημα, όπως συμβαίνει με οποιοδήποτε άλλο, θα κριθεί στην
πράξη και εκ του αποτελέσματος.

Ομως, κρίνοντας από τις βάσεις και τις προδιαγραφές επί των οποίων «πατεί», και από τους αντικειμενικούς σκοπούς, τους οποίους θέτει, δεν μπορεί παρά να χαιρετισθεί ως ελπιδοφόρο γιά το ποδόσφαιρο όχι μόνο της συγκεκριμένης περιοχής αλλά το κιλκισιώτικο στο σύνολό του.