Ήταν ένα κεφάλαιο γιά τον κλάδο των περιηγήσεων ο Μίμης Παπαδόπουλος

Το προσεχές Σάββατο 2.8.14 θα τελεσθεί στον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κιλκίς (Παναγίας) 40νθήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του καλού συμολίτη Δημήτρη (Μίμη) Παπαδόπουλου, ταξιδιωτικού πράκτορα, που «έφυγε» την Κυριακή 29.6.14 σε ηλικία 83 ετών.
Ο εκλιπών είχε καταξιωθεί στην συνείδηση της κιλκισιώτικης κοινωνίας ως επιτυχημένος επιχειρηματίας στον χώρο του, ως αρωγός κοινωνικών, πολιτιστικών και αθλητικών φορέων και ως άνθρωπος της «διπλανής πόρτας» και της «καλής παρέας», όντας ιδιαιτέρως κοινωνικός και ανοικτόκαρδος.
Ιδρυτής του γραφείου ταξιδίων και γενικού τουρισμού «Κρόνος» το 1969, το οποίο μετονομάσθηκε σε «Κολούμπια» το 1986, ο Μίμης Παπαδόπουλος υπήρξε τότε άξιος συνεχιστής μιάς αξιοσημείωτης τοπικής παράδοσης σ’ αυτόν τον τομέα, την οποία είχαν δημιουργήσει κατά τι νωρίτερα οι Χριστόφορος Ονουφριάδης, Γιώτης Τσιλιγκερίδης και Τμόθεος Θεοδόσης τόσο μέσω ΚΤΕΛ και εκδρομικού ομίλου Κιλκίς όσο και κατ’ ιδίαν.
Μιάς παράδοσης την οποία συνέχισαν κατόπιν οι αδελφοί Νικολαϊδη, τα τέκνα του Τσιλιγκερίδη, ο Παρασκευάς Παππού-Παρίσης, τα τέκνα του ίδιου του Μίμη και ο Κριεζής, με τους τελευταίους να την συνεχίζουν έως σήμερα.
Καθ’ όλο αυτό το μακρό διάστημα ο κλάδος των ταξιδίων, περιηγήσεων και τουρισμού του νομού Κιλκίς πέρασε από πολλές φάσεις και καταστάσεις, με τον Μίμη Παπαδόπουλο να συμβάλλει στην καταξίωσή του και να τον στηρίζει διαρκώς με τις ποιοτικές υπηρεσίες και προτάσεις του, δημιουργώντας γι’ αυτόν «καλό όνομα» και πέραν των ορίων του νομού.
Ήταν πάντα εξυπηρετικός και δεν αρνιόταν «το κάτι παραπάνω» σε περιπτώσεις εκδρομών ή μετακινήσεων, το πρόγραμμα των οποίων διαμόρφωναν οι ίδιοι οι φορείς που επέλεγαν το πρακτορείο του.
Γνωρίζοντας δε πολύ καλά τις απαιτήσεις της ανταγωνιστικότητας, λειτουργούσε τηρώντας πιστά του κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού και του υποδειγματικού επαγγελματισμού.
Κοντά σ’ αυτά, κέρδιζε, όπως αναφέρθηκε, την εκτίμηση και την αναγνώριση των συμπολιτών του, «πιάνοντας τον σφυγμό» της κοινωνίας, έχοντας πάντα τον λόγο τον καλό στα χείλη και διαχωρίζοντας με σαφήνεια την επαγγελματική λειτουργία από την κοινωνική και ανθρώπινη καθημερινότητα.
Γιά όλα αυτά η τοπική κοινωνία αισθάνεται το κενό, που άφησε η παντοτινή «φυγή» του.
Έχοντας, όμως, αφήσει και ως παρακαταθήκη το «καλό όνομα», το υπόδειγμα ως προς την λειτουργία ενός επιχειρηματία ή ελεύθερου επαγγελματία, ανεξαρτήτως των δεδομένων κάθε εποχής, και τις ιδιότητες και στοιχεία εκείνα, τα οποία καθιστούν τον άνθρωπο κοινωνικό ον, εξασφάλισε εσαεί μία θέση στην συλλογική μνήμη.
Και, ως γνωστόν, οι άνθρωποι «πεθαίνουν» όταν λησμονούνται.
Ιδού, λοιπόν, γιατί ο Δημήτρης Παπαδόπουλος θα ζη για πάντα στις καρδιές των Κιλκισιωτών.
Καλό Παράδεισο, αλησμόνητε Μίμη, όλων μας.