Οι καταλήψεις εξυπηρετούν μόνον ….τους υποκινητές τους
Παρατηρώ τις τελευταίες ημέρες να σημειώνονται πανελλαδικώς οργανωμένες καταλήψεις από μαθητές που έχουν αντιθέσεις, όσον αφορά το νέο πλαίσιο εξετάσεων του λυκείου. Διαφωνούν με την τράπεζα θεμάτων και ισχυρίζονται, ότι το νέο σχολείο θα δημιουργεί ….ρομπότ και όχι ανθρώπους με κριτική ικανότητα. Δεν θα αναλύσω τα αιτήματα των μαθητών ούτε θα ασχοληθώ με το αν είναι λογικά ή όχι. Αυτά που μου κάνουν εντύπωση, είναι δύο πράγματα.
Κατ’ αρχάς αναρωτιέμαι πώς και από ποιούς οργανώνονται πανελλαδικώς καταλήψεις και πορείες. Πώς η μαθητική κοινότητα οργανώνεται χωρίς να υπάρχουν εκλογές και όργανα για κάτι τέτοιο; Ποιός συντάσσει και προβάλλει πανελλαδικώς, δελτία Τύπου, που «αντιπροσωπεύουν» το σύνολο της μαθητικής κοινότητας; Και από πού έχει πάρει αυτή την εξουσία; Μήπως υπάρχουν υποκινητές που εξυπηρετούν συμφέροντα; «Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια» θα σκεφτείτε. Και εγώ μαζί σας.
Το δεύτερο που μου κάνει εντύπωση είναι η μορφή της αντίδρασης των μαθητών. Έχοντας βιώσει τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια από ακροαριστερές παρατάξεις βλέπω με λύπη την επόμενη γενιά να διαφωνεί με ανούσιο τρόπο. Με έναν τρόπο που πραγματικά δεν έχει να προσφέρει τίποτα στους ίδιους, πόσο μάλλον να περάσει κάποιο μήνυμα σε άλλους. Καταλήψεις με σουβλάκια και ποτά ή πορείες. Θα μου πείτε, και τι να κάνουν τα παιδιά; Να αντιδράσουν δημιουργικώς θα σας απαντήσω. Να βάλουν το μυαλό, την φαντασία, την δημιουργικότητα και την όρεξη τους και να αντιδράσουν με μηνύματα. Εκθέσεις ιδεών και πράξεις που θα έχουν κάτι να πουν. Ακόμη-ακόμη και πράξεις, που θα ενοχλήσουν κάποιους τρίτους. Αυτό είναι το νόημα τις αντίδρασης. Να αποδείξεις, ότι έχεις δίκιο, και για αυτό διαφωνείς ενοχλώντας και δείχνοντας την κενότητα των αποφάσεων και των απόψεων των νομοθετών. Να ξεσκεπάσουν τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τις αποφάσεις τους, και να προτείνουν τι πιστεύουν οι ίδιοι πως είναι καλύτερο για αυτούς.
Με τις καταλήψεις τα παραπάνω σίγουρα δεν γίνονται. Το μόνο, που καταφέρνουν οι μαθητές με την κατάληψη είναι να χάνουν μαθήματα και να κάνουν βόλτες στους δρόμους. Κανείς δεν παίρνει πια στα σοβαρά μια κατάληψη γιατί και αυτό έχει γίνει κενή περιεχομένου ρουτίνα. Πέραν του ότι η κατάληψη θυμίζει απολυταρχικά καθεστώτα. Με το έτσι θέλω και δεν σεβόμαστε τον συνάνθρωπο μας και το δίκιο μας χάνουμε. Αν, λοιπόν, έχουμε δίκιο, θα έχουμε και επιχειρήματα, θα έχουμε και ιδέες και προτάσεις που πρέπει να ακουστούν. Όσο άδικη και αν είναι η εποχή μας, μόνο μέσα από την ανταλλαγή επιχειρημάτων και την κατάθεση προτάσεων και ιδεών μπορεί να αλλάξει κάτι. Μακριά από υποκινούμενες καταλήψεις και συμφέροντα κομμάτων εις βάρος των επόμενων γενεών.
