«Καλύτερα νεόκοπος της πολιτικής παρά… παλαιάς κοπής πολιτικός»

Σκληρή γλώσσα κατά του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Κιλκίς Γιάννη Τσογγίδη χρησιμοποιεί ο γενικός γραμματέας της νομαρχιακής επιτροπής Κιλκίς του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Βιδιαδάκης, ανταπαντώντας στην εκ μέρους του δήλωση (του κ. Τσογγίδη).

«Ο κ. Τσογγίδης αναφέρει στην επιστολή του πως διάβασε το κείμενό μου στην εφημερίδα σας με πολλή περίσκεψη και δεν κατάφερε να το κατατάξει σε κάποια κατηγορία του γραπτού λόγου. Χαίρομαι αρχικά που τον προτρέπω, άθελά μου ομολογώ, να διαβάζει κείμενα με περίσκεψη. Κατά την ταπεινή μου γνώμη αποτελεί μια καλή αρχή, στη σωστή κατεύθυνση. Να επιμείνει. Στη συνέχεια να τον βοηθήσω με τις μικρές μου δυνάμεις, να διευρύνει τις κατηγορίες του γραπτού λόγου που έχει υπόψη του. Στη δημοσιογραφία υπάρχει το ευφυέστατο είδος λόγου που λέγεται “χρονογράφημα” και το οποίο έχουν υπηρετήσει με λαμπρά τους κείμενα ο Ι. Κονδυλάκης, ο Ν. Τσιφόρος, ο Δ. Ψαθάς, ο Ν. Δήμου, ο Φ. Γερμανός, Η Ε. Ακρίτα κ.α. Όχι βέβαια πως έχω τη φιλοδοξία να τους μοιάσω, ούτε θεώρησα πως έπρεπε γράφοντας κάποιες σκέψεις, να τις εντάξω οπωσδήποτε σε κάποιο είδος γνωστού, στον κ. Τσογγίδη, λόγου…

Ο κ. Τσογγίδης αναφέρει πως προσπαθώ μέσα από το κείμενό μου να περάσω “κομματικά φανατικά μηνύματα χαμηλού επιπέδου με ελαφρώς φιλολογικό περιτύλιγμα που θυμίζει ρεμπέτικο”, πως τον ενοχλεί το “υφάκι” μου, πως έχω “μαύρα μεσάνυχτα για το πως λειτουργεί το σύστημα” και τέλος, με προσκαλεί να ανοίξουμε διάλογο για να μου μεταδώσει… την εμπειρία του. Δεν έχω βέβαια καμία αντίρρηση για δημόσιο διάλογο σε οποιαδήποτε στιγμή, με οποιουσδήποτε συνομιλητές. Όχι βέβαια μέσω επιστολών σε εφημερίδες, δεν πρόκειται να τον ακολουθήσω σε δρόμους ανέξοδης αμετροέπειας. Αλλά… από την εμπειρία του, τον ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Δεν έχει τίποτα ελκυστικό για μένα η πολιτική του εμπειρία, δεν φιλοδοξώ να με οδηγήσει στα μονοπάτια του συστήματος που επαίρεται(!) πως υπηρέτησε. Προτιμώ να παραμείνω “νεόκοπος” στην πολιτική, παρά, παλαιάς κοπής, πολιτικός. Ας αναλογιστεί ο κ. Τσογγίδης πόσο αποκρουστική έχει γίνει για τον μέσο πολίτη η πολιτική, τα κόμματα και οι θεσμοί, όπως υπηρετήθηκαν(;) τόσα χρόνια απ’ τους ανθρώπους με την “εμπειρία” του.

Όσο για τον αν είμαι Κιλκισιώτης (δύσκολα κρύβεται ο υπαινιγμός με στόχο τοπικιστικά ανακλαστικά κάποιων λίγων συμπολιτών μας), του απαντώ: Κατάγομαι από την Κρήτη και είμαι περήφανος για την καταγωγή μου. Ζω και εργάζομαι είκοσι χρόνια στο Κιλκίς, μεγάλωσα εδώ τα παιδιά μου, τιμώ τους συμπολίτες μου γιατί μ’ αγκάλιασαν φιλόξενα, νιώθω αυτό τον τόπο κομμάτι της ψυχής μου. Χαίρομαι με τις κατακτήσεις του, πονάω για τις άσχημες πλευρές του. Έχω Κιλκισιώτες συναδέλφους άξιους επαγγελματίες που διαφωνούμε πολλές φορές έντονα για τα πολιτικά, αλλά ο σεβασμός και η αλληλοεκτίμηση χαρακτηρίζει τη σχέση μας. Πρόσφατα γνώρισα ανθρώπους στη Βιβλιοθήκη που πασχίζουν με ανιδιοτέλεια και μεράκι να κρατήσουν ζωντανή μια γωνιά πολιτισμού στον τόπο μας, εθελοντές που μόχθησαν μήνες ολόκληρους για τους πρόσφυγες στην Ειδομένη, συντρόφους στον πολιτικό μου φορέα, τον ΣΥΡΙΖΑ, που με ανιδιοτέλεια δίνουνε ώρες από το χρόνο και την προσωπική τους ζωή χωρίς να περιμένουν ούτε διορισμούς, ούτε καρέκλες εξουσίας. Για όλους αυτούς είμαι επίσης περήφανος, αυτοί θα κρίνουνε αν νιώθω Κιλκισιώτης, όχι ο κ. Τσογγίδης.

Και βέβαια, σε κανένα συμπολίτη δεν κουνώ το δάχτυλο με επιτίμηση. Μπέρδεψε προφανώς ο κ. Τσογγίδης τις σκέψεις μου για παθογένειες της πολιτικής, με το δικό του ρόλο στην καρέκλα της έδρας του Δημοτικού Συμβουλίου. Ας είναι. Ελπίζω να αναλογιστεί με “περίσκεψη” και να ξεκαθαρίσει τους ρόλους. Όσον αφορά στην περίπτωση της αντίδρασης κατοίκων του Γαλλικού στην υποτιθέμενη πρόθεση της κυβέρνησης για δημιουργία hot spot για τους πρόσφυγες , αλήθειες μόνο είπαμε, καθαρές και ξάστερες. Παραδεχτήκαμε την αστοχία κάποιων κυβερνητικών χειρισμών, δεν χαϊδέψαμε αυτιά με ξενοφοβικά ανακλαστικά, δεν εκμεταλλευτήκαμε μικροπολιτικά αγωνίες συνδημοτών μας.

Ακολουθεί γενικότερη πολιτική ανάλυση στην επιστολή του κ. Τσογγίδη, με σκοπό να καταδείξει την κομματική “επέλαση” του ΣΥΡΙΖΑ στον κρατικό μηχανισμό και την “ακτινοβολία” της ανάδειξης Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Από αυτό το σημείο και μετά η επιστολή του χάνει τον οποιοδήποτε ειρμό. Από τη μια θυμάται ρήσεις του κ. Κουτσόγιωργα προς τη Νέα Δημοκρατία, λες και συνδέει τίποτα τον κ. Κουτσόγιωργα με το ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη καλεί τη Νομαρχιακή του ΠΑ.ΣΟ.Κ να υπερασπιστεί τα πεπραγμένα του δικομματισμού της τελευταίας 40ετίας.
Κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ πως λειτουργεί σα κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ που ορέγονται νέα “πάρτυ” κατάχρησης εξουσίας, και προεξοφλεί το διορισμό κομματικών προϊσταμένων στη διοίκηση της εκπαίδευσης και στο νοσοκομείο.

Εδώ βέβαια κάτι του ξεφεύγει. Συνειδητά, μεθοδευμένα, ξεχνά πως για πρώτη φορά με την κυβέρνηση της Αριστεράς οι εκπαιδευτικοί ψήφισαν δημοκρατικά τους προϊσταμένους τους. Και για τη διεύθυνση των σχολείων τους, και για τη διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε επίπεδο νομού. Και τα αποτελέσματα, που δυστυχώς για τον κ. Τσογγίδη έχουν δημοσιευθεί, κάθε άλλο παρά κομματική επέλαση στην εκπαίδευση καταδεικνύουν. Η δε συνέντευξη (που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καθιέρωσε) διαφοροποίησε σε ελάχιστες περιπτώσεις βαθμολογίες που προήλθαν από μοριοδότηση των τυπικών προσόντων και της εκλογής. Ξεχνά πως οι εκλεκτοί διευθυντές διορίζονταν κάποτε σε μόλις μια εβδομάδα μετά την αλλαγή της κάθε εξουσίας. Όσο για τα πάρτυ του κρατικού μηχανισμού, αυτά μας τελειώσανε με τελευταίους σταθμούς το Βατοπέδι, τα Δομημένα Ομόλογα, τον καταληστευμένο Δήμο της Θεσσαλονίκης από τις λαθροχειρίες του Παπαγεωργόπουλου. Ο λαός μας θυμάται, και κουνά με θλίψη και οργή το κεφάλι.

Στη συνέχεια αναμασά το σενάριο της αριστερής παρένθεσης (μεγάλος καημός αυτός όλου του συστήματος της διαπλοκής). Θριαμβολογεί για την εκλογή Μητσοτάκη και ταυτόχρονα θυμίζει (σε ποιους;) ότι ο κ. Τσογγίδης έδωσε “προσωπικώς αγώνες στη Νέα Δημοκρατία κατά των πολιτικών τζακιών”, ότι τελικά αν και από “τζάκι” καλά κάνανε και ψηφίσανε για Πρόεδρο Δημοκρατίας τον κ. Παυλόπουλο, την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, γιατί θα “προστατέψει” τη χώρα από τις “επικίνδυνες ατραπούς” που την οδηγεί ο ΣΥΡΙΖΑ…

Ας αφήσουμε κάποτε στην άκρη τα πυροτεχνήματα των εντυπώσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την ευθύνη να απαλλάξει τον τόπο από παθογένειες ενός συστήματος που καλλιεργήθηκε από “έμπειρους” πολιτικούς πάνω από τέσσερις δεκαετίες. Το ασφαλιστικό σε επίπεδο κατάρρευσης, τις πελατειακές σχέσεις, την εκτεταμένη διαφθορά, τον κρατικό μηχανισμό, που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων λειτουργών, χαρακτηρίζεται από γραφειοκρατία και αναποτελεσματικότητα. Έχει ξεκινήσει έναν τεράστιο αγώνα να κρατήσει την κοινωνία και την πατρίδα μας όρθιες. Δεν θα είναι εύκολο, ωστόσο τα πρώτα ενθαρρυντικά σημάδια έχουν αρχίσει να εμφανίζονται. Οι ξεχασμένες λίστες των ληστών βγήκανε από τα συρτάρια. Οι εξαγωγές, παρά τα capital controls, σημείωσαν ρεκόρ για το 2015. Η προοπτική της Ελληνικής οικονομίας μόλις προχθές αναβαθμίστηκε. Όλες οι επιβεβλημένες ιδιωτικοποιήσεις (Αστέρας Βουλιαγμένης, αεροδρόμια, ΟΛΠ) πραγματοποιούνται με σαφώς καλύτερους από αυτούς της κυβέρνησης Βενιζέλου-Σαμαρά, όρους. Πολύ σύντομα, μετά την αξιολόγηση, η συζήτηση για το χρέος θα είναι στο τραπέζι. Κάθε καλοπροαίρετος πολίτης καταλαβαίνει πως χρειάζεται χρόνος για ν’ αποδώσουν τέτοιες νομοθετικές πρωτοβουλίες.

Και ο κύριος Μητσοτάκης; Θα πρέπει να πείσει με το “κύρος” του αν ονειρεύεται την Ελλάδα σα χώρο οικονομικών πειραματισμών Θατσερικής έμπνευσης και άγριας λιτότητας. Θα πρέπει να ερμηνεύσει πως μια δημοκρατική Δεξιά που θέλει να εκφράσει το μεσαίο χώρο, εκφράζεται σε ανώτατο επίπεδο από τους κ.κ Γεωργιάδη και Βορίδη. Και τελικά, πως θα υπηρετήσει την αξιοκρατία, όντας από τους κύριους εκπρόσωπους της οικογενειοκρατίας.

Όσο για τους πολίτες, όλους τους δημοκράτες που θέλησαν να δοκιμάσουν άλλα πολιτικά πειράματα του μεσαίου χώρου, θα πρέπει σύντομα ν’ αποφασίσουν. “Με ποιους θα παν, και ποιους θ’ αφήσουν…”».