Στο «Καφέ–Παράδεισος» ο Ηλίας Χαραλαμπίδης
Ένα από τα “θύματα”των μέτρων γιά την αντιμετώπιση της πανδημίας του νέου κορωνοϊού είναι και η ανθρώπινη επικοινωνία.
Έτσι, τους τελευταίους μήνες φτάσαμε, ως κοινωνία, στο σημείο να …“μην γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά” και να πληροφορούμεθα περί την απώλεια συμπολιτών μας μέσω …των στηλών των εφημερίδων ή αναρτήσεων των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης γιά την κοινωνική ζωή του τόπου.
Στον κατάλογο αυτών των απωλειών, που συνεχώς μακραίνει, συμπεριλαμβάνεται εδώ και λίγες ημέρες ο καλός συμπολίτης Ηλίας Χαραλαμπίδης, ο άνθρωπος που επί περισσότερο από μιάν εικοσαετία “άφησε” το δικό του “αποτύπωμα” στην κοινωνική ζωή του Κιλκίς, ως επαγγελματίας του κλάδου της αναψυχής.
Ο άνθρωπος, που, χωρίς να προέρχεται από τον χώρο των λεγομένων “επωνύμων”, δημιούργησε έναν …“επώνυμο” χώρο αναψυχής. Ήταν το καφενείο του …Ηλία εκεί στην αρχή της οδού Εθνικής Αντιστάσεως, σχεδόν απέναντι από τον ΟΤΕ, που καθ’ όλο το προαναφερθέν διάστημα λειτούργησε σαν …“μικρή Βουλή”, με πλήθος θαμώνων από όλο το πολιτικό,ιδεολογικό και κοινωνικό φάσμα, οι οποίοι είχαν το προνόμιο να απολαμβάνουν τον καφέ ή το ποτό τους ή …το “χαρτάκι” τους σε ένα χώρο πραγματικό “βήμα” ελεύθερης έκφρασης, με την ανάλογη ατμόσφαιρα.
Έναν χώρο, στον οποίο μπορεί ο τόνος της φωνής ακόμη και να …“χτυπούσε κόκκινο”, αλλά δεν υπήρχε ούτε …χιλιοστό του γιά την πραγματική αντιπαλότητα ή, κατά μείζονα λόγο, γιά την έχθρα. Όλοι, ανεξαρτήτως επί μέρους πεποιθήσεων και διαφορών έμπαιναν φίλοι και έβγαιναν …φίλοι. Και γιά όλους, είτε τακτικώς συχνάζοντες είτε πρόσκαιρους επισκέπτες, ο χώρος ήταν συνώνυμο ποιότητας υπερθετικού βαθμού σε …όλα, με τον Ηλία (γιά τους πιό οικείους …Λούη) να “συντονίζει” τα πάντα με τον δικό του τρόπο, από την μία, δηλαδή, με τον υποδειγματικό επαγγελματισμό του και από την άλλη με την αστείρευτη καλή διάθεσή και χιούμορ του, απόρροια της ευρυμάθειας και της “καλλιέργειάς” του, αντιμετωπίζοντας τους πελάτες ως ανθρώπους, και όχι ως …“αριθμούς”.
Ήταν ο πρώτος ιδιοκτήτης καφενείου, που καθιέρωσε το 1980 στο Κιλκίς την διάθεση του καφέ φίλτρου, αυτός που …έμαθε τους Κιλκισιώτες να πίνουν τον συγκεκριμένο καφέ.
Καθώς δε εργάσθηκε επί πολλά χρόνια στο εξωτερικό ως παρασκευαστής “κοκταίηλ” σε “μπαρ” (“μπαρ τέντερ”), “επένδυσε” την πείρα του και στο καφενείο του καθιστώντας το συνώνυμο της υψηλής ποιότητας και στα ποτά, ιδίως δε στα “κοκταίηλ”. Εξ ου και η παρουσία θαμώνων …πολλών ηλικιών, που καταργούσε εμπράκτως εκείνα τα περί “χασμάτων γενεών”, “πάλης τάξεων” και λοιπών συναφών “τσιτάτων”.
Ειδικότερα, λόγω των προαναφερθέντων χαρακτηριστικών του, το καφενείο του Ηλία υπήρξε καθ’ όλη την διάρκεια της λειτουργίας του το κατ’ εξοχήν “στέκι” συμπολιτών με ενεργό ανάμιξη στα πολιτικά, αυτοδιοικητικά, κοινωνικά και πολιτιστικά κοινά, ενώ, μαζί με τα διπλανά και απέναντι καταστήματα, είχε συντελέσει στο να αναχθεί η αρχή της Εθνικής Αντιστάσεως σε μιάν από τις πιό ελκυστικές “πιάτσες”του κέντρου του Κιλκίς.
Και μπορεί μεν να πέρασαν αρκετά χρόνια, από τότε που ο Ηλίας Χαραλαμπίδης αποσύρθηκε από τον επαγγελματικό “στίβο”, όμως το καφενείο του δεν “αποσύρθηκε” ποτέ από την συλλογική μνήμη τόσων και τόσων Κιλκισιωτών και επισκεπτών, που είτε σύχναζαν σ’ αυτό είτε δέχθηκαν κατ’ επανάληψιν της υπηρεσίες του ιδιοκτήτη του. Αυτήν την “εικόνα” άνακάλεσε στην μνήμη όλων το θλιβερό άγγελμα της “αναχώρησης” του Ηλία Χαραλαμπίδη γιά το “δίχως γυρισμό ταξίδι”, σε ηλικία 86 ετών.
Και είναι αυτή η “εικόνα”, που θα διατηρήσει ανεξίτηλη και αναλλοίωτη την μορφή του στην συλλογική συνείδηση και αιωνία την μνήμη του.
Ας είναι ελαφρό το χώμα της ιερής γης του Κιλκίς, που τον σκέπασε γιά πάντα.
Καλό Παράδεισο και καλή Ανάσταση καλέ μας άνθρωπε και φίλε Ηλία.
