«Εξ ιδίων τα αλλότρια…»
Γράφει ο Μιχάλης Βιδιαδάκης*
«Σα δε ντρεπόμαστε λέω ‘γω…»
Του ήρθε αυθόρμητα, σχεδόν το φώναξε, από το διπλανό τραπέζι. Ένα-δυο βλέμματα τον κοίταξαν ερωτηματικά…
Ρούφηξε μια γουλιά απ’ τον καφέ του, τράβηξε μια βαθειά ρουφηξιά απ’ το τσιγάρο του και κοίταξε πάλι την εφημερίδα που έχασκε ανοικτή στο τραπεζάκι του καφενείου.
Κάτι σαν στιγμιαία αναγούλα τον κυρίευσε, δεν μπόρεσε να προσδιορίσει την αιτία. Από την ρουφηξιά του τσιγάρου ή από την εφημερίδα προερχόταν;
Η τελευταία ανακοίνωση της νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ σκορπούσε δηλητήριο, συκοφαντία και προσβολές. Προσβολές στη νοημοσύνη του μέσου πολίτη κυρίως, στον πόνο του, στην αγανάκτησή του. Χτυπούσε βάναυσα την αγωνία του για ελπίδα, την πεποίθηση του πως δεν είναι όλοι το ίδιο, πως η ισοπέδωση ανθρώπων και συνειδήσεων μόνο σε αδιέξοδα οδηγεί. Η ανακοίνωση κατακεραύνωνε την “επέλαση του κομματικού στρατού του ΣΥΡΙΖΑ” από το νοσοκομείο της πόλης, την Έκθεση της Θεσσαλονίκης μέχρι και δημοτική βιβλιοθήκη. Πληροφορούσε την τοπική κοινωνία για την “ιδιοτέλεια” και το “βόλεμα” των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στον κρατικό μηχανισμό. Με πολλά θαυμαστικά στο τέλος…
Και φυσικά, απόλυτα συνειδητά, λησμονούσε να επισημάνει πως η θέση του προέδρου στο εφορευτικό συμβούλιο της βιβλιοθήκης δεν έχει καμμία απολύτως αμοιβή και ήταν πάντα επιλογή του Υπουργείου Παιδείας. Λησμονούσε πως η θέση του διοικητή στο νοσοκομείο θα καλυφθεί με δημόσια προκήρυξη όπως από το νόμο προβλέπεται. Δεν έλεγε κουβέντα για τη μηδενική αμοιβή του αντιπροέδρου στο Δ.Σ της Διεθνούς Εκθέσεως. Δεν έκανε καμμία αναφορά για το γεγονός πως το Δημόσιο πάντα είχε εκπρόσωπο στο Δ.Σ της Έκθεσης. Και αφού κυβέρνηση είναι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, εκπρόσωπο δικής του επιλογής θα τοποθετούσε. Η νομαρχιακή του ΠΑΣΟΚ στο Κιλκίς αλλιώς τα ήξερε, αλλιώς τα είχε συνηθίσει, με το δικό της κώδικα τα ερμήνευε. Τον κώδικα του Παπαντωνίου, του Τσοχατζόπουλου, της «Ζήμενς», του Τσουκάτου… Και των “ανεψιών” γενικά…
Έλεγε κι άλλα η ανακοίνωση. Πως ο ΣΥΡΙΖΑ ισοπέδωσε τις θυσίες του ελληνικού λαού, πως αφελλήνισε το τραπεζικό σύστημα…
“Από ποιον μωρέ το αφελλήνισε το τραπεζικό σύστημα; Από το Λάτση; τον Βγενόπουλο; το Σάλλα (τον ταμία του ΠΑΣΟΚ); Ποιος μωρέ ξεπούλησε την Αγροτική; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Πότε πρόλαβε να καταστρέψει την Ελλάδα- σε ένα χρόνο; Και… χωρίς διορισμούς; ”
Μιλούσε μόνος του, θυμήθηκε κι εκείνα τα λίγα ομόλογα που του τα μετέτρεψαν σε κουρελόχαρτα σε μια νύχτα, PSI τον λέγανε εκείνον τον παράξενο ιό, που έκανε τις οικονομίες χαρτοπετσέτες, μήνες τώρα προφήτευε το ΠΑΣΟΚ κουρέματα καταθέσεων αλλά κούρεμα δεν είχε εκείνος δει από το ΣΥΡΙΖΑ, το γυρίσανε τώρα στον “αφελληνισμό των τραπεζών…”
Στο φλιτζάνι έμενε το κατακάθι του καφέ, πηχτό μαύρο και δυσκίνητο. Ίδιο και απαράλλαχτο με την ανακοίνωση της νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ. Ένα στιχάκι από τη νιότη του, απ’ τη δεκαετία του ’80 καρφώθηκε στο μυαλό του. “Ας μη γυρίζαμε πίσω, κι ας μη φτάναμε πουθενά!” Το τραγουδούσαν τότε στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, όταν η “Βραδυνή” έβγαινε με τίτλους πως το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ θα πάρει τα σπίτια των νοικοκυραίων. Τότε…
Σηκώθηκε βαρύς απ’ την καρέκλα του, το βλέμμα έπεσε στη φωτογραφία των υποψήφιων αρχηγών της Νέας Δημοκρατίας. Ο Άδωνις χαμογελούσε δίπλα στο Τζιτζικώστα, το Μεϊμαράκη και τον εκπρόσωπο της οικογενειοκρατίας στην Ελλάδα. Θυμήθηκε εκείνο τον άλλο το Μητσοτάκη, η αναγούλα έγινε ξαφνικά ανατριχίλα. Τσαλάκωσε την εφημερίδα και την πέταξε στο πρώτο καλάθι των αχρήστων.
*Γραμματέας ΝΕ Κιλκίς ΣΥΡΙΖΑ
