3 ΜΑΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΗΣ ΤΙΜΟΘΕΟΥ, ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ – Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ
Γράφει ο Γεώργιος Χ. Τοσιλιάνης*
Στις 3 Μαίου η Εκκλησία μας τιμά και εορτάζει την μνήμη της Αγίας Μαύρας και του συζύγου της Τιμόθεου.
Οι Άγιοι Μάρτυρες Μαύρα και ο Τιμόθεος ήταν νιόπαντρο ζευγάρι και ζούσαν στην Θηβαΐδα της Αιγύπτου κατά τον 3ο αιώνα. Μαρτύρησαν με σταυρικό θάνατο, επειδή αρνήθηκαν να αποκηρύξουν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό.
Η Αγία Μαύρα είναι πολιούχος της Λευκάδας, από την οποία πήρε το νησί το όνομά του (Santa Maura) κατά τηn διάρκεια της Ενετοκρατίας.
Στην περιοχή της Νάουσας, στα Μονόσπιτα, υπάρχει Ναός προς τιμήν της και τελείται πανηγύρι την ημέρα αυτή, καθώς η Αγία Μαύρα δια της εικόνας της που υπήρχε στο χωριό αυτό, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των κατοίκων, προστάτευσε τα σιτηρά του χωριού αυτού πριν κάποιες δεκαετίες από ασθένεια – μαύρο μύκητα, που είχε προσβάλει και κατέστρεψε τα σιτηρά των γειτονικών χωριών.
Aπολυτίκιο της Αγίας
Σήμερον συν τη συνάθλῳ πιστοί, συζύγω τιμήσωμεν, Μαύρα τη νύμφη Χριστού,την τούτων γεραίροντες, εύτολμον καρτερίαν. Ούτοι γαρ σταυρωθέντες, ίχνεσι του σφαγέντος, ηκολούθησαν πόθω, και πάντων τας αμαρτίας, Σταυρώ προσηλώσαντος.
Η ημέρα της Αγίας Μαύρας στην λαογραφία μας
Την 3η Μαΐου ημέρα της γιορτής της Αγίας Μαύρας, σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες, δεν πρέπει κανείς να κάνει οποιαδήποτε εργασία, γιατί θα του συμβεί κάποιο κακό, καθώς το όνομα της Αγίας συσχετίζεται με το μαύρο χρώμα του κακού.
Στα Κύθηρα, την ημέρα της εορτή της Αγίας Μαύρας την έλεγαν «αγιομαυρίτικη» και την θεωρούσαν αποφράδα για όλο τον χρόνο. Στην Κύπρο την ίδια ημέρα δεν εργάζονταν για να μην γεμίσει το σπίτι «μαύρες – κατσαρίδες». Στην παλιά Αθήνα οι νοικοκυρές δεν έπιαναν βελόνα, για να μην βγάλουν στο πρόσωπό τους σπυριά.
Η ημέρα της Αγίας Μαύρας στην Γουμένισσα
Την ημέρα της Αγίας Μαύρας στην Γουμένισσα, τα παλιά τα χρόνια, οι νοικοκυρές δεν ζύμωναν για να μην πιάσει το αλεύρι μαύρα έντομα – μαμούνια.
Στο πρώτο ζύμωμα μετά την ημέρα της αγίας Μαύρας, αφού ετοίμαζαν την ζύμη στην σκάφη, χάραζαν πάνω στην ζύμη το σημείο του σταυρού, πριν την σκεπάσουν για να φουσκώσει και στην συνέχεια να πλάσουν από αυτή τα ψωμιά, να τα αλευρώσουν, να τα βάλουν στην πινακωτή και στην συνέχεια να τα ψήσουν.
*M.Th. Θεολογίας – Καθηγητή Θεολόγου
