21 Ιουνίου 1913 – 21 Ιουνίου 2025 Δίδυμη Μάχη Κιλκίς – Λαχανά 112 Έτη Ανέσπερο Φώς Ελευθερίας και Εθνικής Υπερηφάνειας
Του Γιώργου Χ. Θεοδωρίδη
Πέρασαν ήδη 112 χρόνια ελευθερίας και εθνικής υπερηφάνειας, από την Επική Δίδυμη Μάχη του Κιλκίς – Λαχανά 19 – 20 – 21 Ιουνίου 1913, μια μεγάλη και ιστορική μάχη, για πολλούς η μάχη των μαχών. Το αποτέλεσμα της Μάχης είναι νικηφόρο, η Θεσσαλονίκη, η πόλη του Αγίου Δημητρίου και του Κυρίλλου και του Μεθοδίου, θα παραμείνει σε χέρια Ελληνικά, η ελληνικότατη Μακεδονία απελευθερώνεται, η Ελλάς μεγαλώνει, και τα επεκτατικά σχέδια των Βουλγάρων, για τη μεγάλη “Μακεδονία του Αιγαίου”, ναυαγούν.
Σειρά μεγάλων γεγονότων αλλά και συμφωνιών σηματοδοτούν την ανάφλεξη στα Βαλκάνια, και συντελούν ώστε να ξεσπάσουν ο Α΄ και Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Σταθμός όλων των παραπάνω εξελίξεων ήταν, η υπογραφή της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, η οποία κυριολεκτικά δημιουργούσε την Μεγάλη Βουλγαρία. Ήταν μια διμερής συνθήκη που υπογράφηκε μεταξύ της Ρωσικής και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θέτοντας τέρμα στον Ρώσο – Τουρκικό πόλεμο (Απρίλιος 1877 – Ιανουάριος 1878).
Πήρε το όνομά της από το προάστιο Άγιος Στέφανος της Κωνσταντινούπολης, από τους πληρεξούσιους των Αυτοκρατόρων, του Τσάρου Αλεξάνδρου Β΄ και του Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ στις 3 Μαρτίου του 1878.
Ανακηρύχθηκε έτσι η Βουλγαρία σε μεγάλη αυτόνομη Ηγεμονία συνολικής έκτασης, 163.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα περιλαμβάνοντας την περιοχή από τον Δούναβη μέχρι το Αιγαίο, και από Μαύρη θάλασσα μέχρι τον Δρίνο ποταμό. Δηλαδή περιλάμβανε, εκτός από τη σημερινή Βουλγαρία, τμήμα της Ανατολικής Θράκης, την περιοχή της Ξάνθης τη σημερινή “Βόρεια Μακεδονία”, τις λίμνες Πρέσπες και Αχρίδα, μέχρι και εδάφη της σημερινής Αλβανίας. Το αποτέλεσμα της παραπάνω Συνθήκης, ήταν ο Ελληνισμός της περιοχής αυτής, της Μεγάλης Βουλγαρίας, να υποστεί τα πάνδεινα, με διωγμούς, σφαγές, εκβουλγαρισμό, και ολοκληρωτικό ξεριζωμό.
Η Βουλγαρία που πάντα είχε επεκτατικά σχέδια, υποστήριζε ότι, ολόκληρη η Θράκη, αλλά και η Μακεδονία μέχρι την περιοχή του Μοναστηρίου της ανήκουν. Η Ελλάς έλεγε ότι πρέπει να έχει ως γεωγραφική επικράτεια, την Κρήτη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Παράλληλα με βάση το χριστιανικό συναίσθημα, βάζει στο διπλωματικό παιχνίδι, την Σερβία, το Μαυροβούνιο, αλλά και την Ελλάδα, ώστε να δημιουργηθεί χριστιανική ασπίδα ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, για ευρείες μεταρρυθμίσεις και για αυτονομία. Το τελεσίγραφο τους, το έστειλαν με τη μορφή της Διακοίνωσης των Τεσσάρων Χριστιανικών Κρατών τον Οκτώβριο του 1912, στην Κωνσταντινούπολη στον Σουλτάνο, ο οποίος φυσικά το απέρριψε, και έτσι ξεκίνησε ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος. Ξεκίνησε στις 8 Οκτωβρίου 1912 και τελείωσε με την Συνθήκη του Λονδίνου στις 17 Μαΐου 1913. Η Ελλάς έπειτα από σκληρές μάχες, καταλαμβάνει την Ελασσόνα, το Σαραντάπορο, την Δεσκάτη, τα Γρεβενά, τα Σέρβια, την Κοζάνη , την Βέροια, την Κατερίνη, τα Γιαννιτσά, την Πρέβεζα, το Αμύνταιο, τη Θεσσαλονίκη, τη Χιμάρα, την Κορυτσά, τα νησιά του Βόρειου κ Ανατολικού Αιγαίου Πελάγους (Ναυμαχία της Λήμνου), και τέλος τα Ιωάννινα.
Τα τρία βαλκανικά κράτη Σερβία, Μαυροβούνιο, και η Ελλάς είναι ευχαριστημένα από την διανομή των προσαρτημένων εδαφών. Ένα κράτος δεν είναι καθόλου ευχαριστημένο, το μόνιμο πρόβλημα στα Βαλκάνια, η Βουλγαρία δηλαδή, που πάντοτε είχε στο μυαλό της, την “Μακεδονία του Αιγαίου”, απαιτεί την προσάρτηση της Θεσσαλονίκης, με το πρόσχημα ότι η Ελλάς πήρε πολλά παραπάνω από αυτά που της ανήκαν.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗ ΜΑΧΗ
Την ημέρα που ο δαφνοστεφής Ελληνικός Στρατός καταλαμβάνει την Θεσσαλονίκη, την ημέρα της εορτής του πολιούχου της πόλης Αγίου Δημητρίου, 26 Οκτωβρίου 1912, ο βουλγαρικός στρατός καταλαμβάνει την πόλη του Κιλκίς. Βρισκόμαστε στη δίνη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και ας είμαστε στις αρχές του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. Τα μαύρα σύννεφα του πολέμου κατακλύζουν απειλητικά, την Ευρώπη αλλά και τα Βαλκάνια, εχθροί και φίλοι, εργάζονται μυστικά και διπλωματικά. Στο στόχαστρο είναι και πάλι η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Βουλγαρία που πάντα ήθελε στην κατοχή της την ελληνικότατη Μακεδονία, ήδη αρχίζει να εφαρμόζει τα ύπουλα σχέδια της. Εγκαθιστά στο Κιλκίς, μικρή στρατιωτική δύναμη, και συνεχίζει ακάθεκτη, προς το μεγάλο στόχο της, την Θεσσαλονίκη. Παράλληλα κατασκευάζει οχυρωματικά έργα, τα εξοπλίζει με μεγάλες ποσότητες πολεμικού υλικού, φαρμακευτικό υλικό, επικοινωνίες – διαβιβάσεις, τρόφιμα και νερό. Δημιουργείται μεγάλη οχυρωματική γραμμή κατά μήκος των οικισμών – χωριών, Γυναικόκαστρο – Δαφνοχώρι – Λεβεντοχώρι – Κρηστώνη – Μαυρονέρι – Απόστολοι – Πέρινθος – Πεδινό – Λειψύδριο – Γαλλικός – Μάνδρες. Έτσι με απλά λόγια καταλαβαίνουμε, ότι είχαν προβλέψει να σταματήσουν, οποιαδήποτε επίθεση, θα δέχονταν από το νότιο τμήμα, της ευρύτερης περιοχής του Κιλκίς.
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ Α΄
Ο Βασιλιάς Γεώργιος ο Α΄ δολοφονήθηκε με πυροβολισμό, το απόγευμα της 5ης Μαρτίου 1913(με το παλιό ημερολόγιο), στις 17.15 στην Θεσσαλονίκη, κοντά στην περιοχή του Λευκού Πύργου, επί της οδού Αγίας Τριάδος, από τον αναρχικό Αλέξανδρο Σχινά. Κάθε απόγευμα έκανε την καθημερινή του βόλτα στους δρόμους της πόλης, με φύλαξη από Κρήτες Χωροφύλακες, οι οποίοι και συλλαμβάνουν τον δολοφόνο, έπειτα από την σχεδιασμένη επίθεση. Ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ μεταφέρθηκε στο Παπάφειο Νοσοκομείο, αλλά ήταν ήδη νεκρός. Ο Αλ. Σχινάς συνελήφθη από την Ελληνική Χωροφυλακή, τέθηκε υπό κράτηση και ανακρίθηκε, αλλά αυτοκτόνησε – σκοτώθηκε, καθώς κατά την μεταφορά του από τα κρατητήρια, ξέφυγε της προσοχής των χωροφυλάκων , και πήδηξε από το παράθυρο. Επίσημα οι αρχές αρνήθηκαν οποιοδήποτε πολιτικό κίνητρο για το θάνατο του βασιλιά, αποδίδοντάς την στον Αλέξανδρο Σχινά, που περιεγράφηκε ως αλκοολικός και ψυχικά ασταθές άτομο. Στους διπλωματικούς κύκλους συζητούνταν έντονα, ανάμιξη μυστικών υπηρεσιών, αλλά και συνεργασία της Βουλγαρίας με την Γερμανία, με σκοπό την αποσταθεροποίηση και τον πλήρη αποσυντονισμό της Ελληνικής Κυβέρνησης.
ΣΥΝΟΡΙΑΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ – ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Με προσχηματικά στρατιωτικά συνοριακά επεισόδια(επίθεση στο Ιστίπ που ανήκει στη Σερβία, στην Νιγρίτα Σερρών, επίθεση στα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται στο Παγγαίο Όρος, και τέλος επίθεση και κατάληψη της Γευγελής), και με την δόλια κίνηση να ξεκουρασθούν δυο συντάγματα βουλγαρικού πεζικού στη Θεσσαλονίκη, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, Πρόεδρος της Κυβερνήσεως, αντιλαμβάνεται το δόλιο σχέδιο, και ζητά από τον Αρχιστράτηγο και Διάδοχο του Βασιλικού Θρόνου Κωνσταντίνο, την εκκαθάριση των βουλγαρικών στρατευμάτων. Την εκκαθάριση αναλαμβάνει ο Υποστράτηγος(ΜΧ) Κωνσταντίνος Καλλάρης Διοικητής της II (2ης) Μεραρχίας Πεζικού. Την 17η Ιουνίου προς 18η Ιουνίου 1913, μετά από ολονύκτια επίθεση, εξαναγκάζει την Βουλγαρία να παραδοθεί. Οι απώλειες των Ελλήνων είναι 18 νεκροί και 42 τραυματίες , ενώ οι απώλειες των Βουλγάρων είναι 60 νεκροί, 17 τραυματίες, καθώς επίσης και 1.360 αιχμάλωτοι. Η Βουλγαρία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ελλάς, και ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος είναι πια γεγονός.
Η ΜΑΧΗ ΚΙΛΚΙΣ – ΛΑΧΑΝΑ
Έτσι ο Αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος εγκαθιστά στο Μελισσοχώρι Θεσσαλονίκης, το Γενικό Στρατηγείο. Από εκεί ξεκινά η τριήμερος εποποιία της δίδυμης Μάχης Κιλκίς – Λαχανά. Οκτώ Μεραρχίες Πεζικού και μια Ταξιαρχία Ιππικού ρίχνονται στη Μάχη, και δημιουργούν ένα τόξο – πέταλο επίθεσης 90 χιλιομέτρων, από τα Πλάγια, την Αξιούπολη, το Πολύκαστρο, την Ειδομένη, τους Ευζώνους, την Πλατανιά, το Βαφειοχώρι(οικισμοί κ πόλη του Δήμου Παιονίας, σήμερα), τα Σουλτογιαναίικα, την Καλίνδρια, το Χέρσο, τις Καστανιές, τη Μεγάλη Βρύση, τον Βαπτιστή, το Χωρύγι, την Αργυρούπολη, το Σεβαστό, την Ποταμιά, την Κολχίδα, την Κρηστώνη, το Κιλκίς, το Μεταλλικό, το Μαυρονέρι, το Γυναικόκαστρο, το Λεβεντοχώρι, το Δαφνοχώρι, την Πικρολίμνη, το Ανθόφυτο, την Πέρινθο, το Γαλλικό, τις Μάνδρες, το Πεδινό, το Λειψύδριο, την Ευκαρπία, την Κορομηλιά(οικισμοί κ πόλη του Δήμου Κιλκίς, σήμερα), τη Λητή, τον Λαγκαδά, το Βερτίσκο, την Όσσα, την Αρεθούσα, το Σκεπαστό, την Άσσηρο, το Μονόλοφο, τη Νέα Φιλαδέλφεια, τη Ξυλόπολη, το Βαθύλακκο(οικισμοί κ κωμοπόλεις του Νομού Θεσσαλονίκης, σήμερα), την Νιγρίτα, το Στρυμωνικό, το Χουμνικό, και τον Λαχανά (οικισμοί κ κωμοπόλη του Νομού Σερρών, και του Νομού Θεσσαλονίκης, σήμερα).
Ο Ελληνικός Στρατός μάχεται σε ακάλυπτο έδαφος και ορατό από τον εχθρό, με σύμμαχο τον καυτό ήλιο και τις υψηλές θερμοκρασίες, που σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, ήταν 39 – 41 βαθμούς Κελσίου. Ο Βουλγαρικός Στρατός, όπως αναφέραμε και παραπάνω, είχε το χρόνο να κατασκευάσει τρείς οχυρωματικές γραμμές από τον Οκτώβριο του 1912, έως και τον Ιούνιο του 1913. Η αλαζονεία τους ήταν τόσο μεγάλη, που πίστευαν ότι μια γραμμή οχυρωματικής άμυνας έφτανε, και ότι μέχρι το απόγευμα της 19ης Ιουνίου, θα έχουν τελειώσει τα πάντα.
Η ΔΙΑΤΑΞΗ – ΣΧΕΔΙΟ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΡΑΡΧΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑΣ ΙΠΠΙΚΟΥ ΚΑΤΟΠΙΝ ΔΙΑΤΑΓΩΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΕΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΡΙΤΗ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913
– Η VII (7η) Μεραρχία Πεζικού να κινηθεί προς Νιγρίτα, και στην συνέχεια να κινηθεί προς Όρλιακο (Στρυμωνικό Σερρών).
-Η I (1η) Μεραρχία Πεζικού να κινηθεί προς Λαγκαδά – Λιγκόβανη (Ξυλόπολη Θεσσαλονίκης), και να στραφεί προς υποστήριξη της VI Μεραρχίας Πεζικού.
-Η VI (6η) Μεραρχία Πεζικού να κινηθεί από Αϊβάτι (Λητή Θεσσαλονίκης) και Γιουβέσνα ή Γκιβέζνα (Άσσηρος Θεσσαλονίκης) προς το ύψωμα 605.
-Η II (2η) Μεραρχία Πεζικού από την Μπάλτζα (Μελισσοχώρι Θεσσαλονίκης) να κινηθεί προς Δαουτλή (Μονόλοφος Θεσσαλονίκης) και Γενή Μαχαλά(Πετρωτό Θεσσαλονίκης), και όταν συναντήσουν τον εχθρό, να αναπτυχθούν αριστερά, προς τα υψώματα του Σαρή – Κιόι (Ποταμιά).
-Η IV (4η) Μεραρχία Πεζικού από την Μπάλτζα (Μελισσοχώρι Θεσσαλονίκης) να κινηθεί προς Σαλαμανλή (Γαλλικός) και Αχτσέ Κλισέ (Κολχίδα) και ευρισκόμενη με το δεξιό της τμήμα, και σε άμεση επαφή με το αριστερό τμήμα της III Μεραρχίας Πεζικού, να καταλάβουν τα υψώματα μεταξύ Σαρή – Κιόι (Ποταμιάς) και Σαρή – Γκιόλ (Κρηστώνης) .
-Η V(5η) Μεραρχία Πεζικού να κινηθεί από το Νάρες (Νέα Φιλαδέλφεια Θεσσαλονίκης) ανατολικά της λίμνης Ατζή – Γκιόλ (Πικρολίμνη) και να επιτεθεί κατά του εχθρού, όπου και να τον συναντούσε, και κατά τη ανάπτυξη της το δεξιό της τμήμα, συναντώντας το αριστερό τμήμα της IV Μεραρχίας, να κατευθυνθούν προς το Κιλκίς.
-Η III (3η) Μεραρχία Πεζικού να κινηθεί από το Καδή – Κιόι (Βαθύλακκος Θεσσαλονίκης) προς το Αβρέτ – Χισάρ (Γυναικόκαστρο), με κατεύθυνση προς το Κιλκίς.
-Η X (10η) Μεραρχία Πεζικού να κινηθεί από Μποέμιτσα (Αξιούπολη) μέσω του ποταμού Αξιού, να περάσει στο Καρασούλι (Πολύκαστρο) και να επιτεθεί στον εχθρό, που βρίσκεται δίπλα και βορείως του χωριού Καλίνοβο ( Σουλτογιανναίικα). Επίσης, θα υποστηρίζεται από την ορειβατική πυροβολαρχία που βρίσκεται στο Καρασινάν (Πλάγια Παιονίας).
-Η Ταξιαρχία Ιππικού να κινηθεί από Κοτζά – Ομερλή ( Χερσοτόπι) – Ντραγκομίρ (Βαφειοχώρι) – Κιρέτς ( Χωρύγι) – Γκερμπασέλ (Καστανιές) και να υποστηρίζει στις επιθέσεις κατά του εχθρού, τις ΙΙΙ και X Μεραρχίες Πεζικού. Επίσης, να εξακριβώσει με αναγνωρίσεις τις εχθρικές δυνάμεις, μεταξύ Κιλκίς – Κιλιντίρ (Καλίνδρια) – Καλίνοβο ( Σουλτογιανναίικα).
ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΓΕΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΠΕΜΠΤΗ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913 ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
“Προς τον Λαό μου”
Συμμαχήσαντες μετά των άλλων Χριστιανικών κρατών προς απελευθέρωσιν πασχόντων αδελφών, ηυτηχήσαμεν να ίδωμεν τον κοινόν αγώνα στεφανούμενον υπό της νίκης και καταλύσαντα την τυρρανίαν, τα ελληνικά δε όπλα θριαμβεύοντα κατά ξηράν και κατά θάλασσαν.
Η ηττηθείσσα Αυτοκρατορία παρεχώρησεν αδιαιρέτως εις τους Συμμάχους το απελευθερωθέν έδαφος. Αλλά ενώ η Ελλάς δικαία, καθώς πάντοτε, συμφώνους έχουσα και τους δύο άλλους των Συμμάχων ηθέλησεν φιλικήν την διανομήν του απελευθερωθέντος εδάφους, άπληστος Σύμμαχος, η Βουλγαρία αρνηθείσα πάσαν συνεννόησιν και διαιτησίαν, επεζήτησε να σφετερισθή κατά το πλείστον μόνη αυτή τους καρπούς της κοινής νίκης.
Ο Ελληνικός λαός, εν στενή μετά της Σερβίας και του Μαυροβουνίου αλληλεγγύη, πεποιθώς επί την ιερότητα του σκοπού αναλαμβάνει τα όπλα εις νέον αγώνα υπέρ βωμών και εστιών. Ο στρατός μου της ξηράς και της θαλάσσης, ο αναδείξας την Ελλάδαν μεγαλειτέραν καλείται να συνεχίση τους τετιμημένους αγώνας του και σώση απελευθερωθέντας εκ της Τουρκικής τυρρανίας αδελφούς από της απειλουμένης νέας και δεινοτάτης δουλείας.
“Ζήτω η μεγαλυνθείσα Ελλάς. Ζήτω το Ελληνικόν Έθνος”
Επιτέλους μετά από σφοδρές συγκρούσεις, η II (2η) Μεραρχία κατορθώνει το πρωί της 21ης Ιουνίου 1913, μέσω της οδού Ποταμιάς – Κιλκίς να εισέλθει στην πόλη, και ο Ελληνικός Στρατός δαφνοστεφής στις 11.15 το πρωί να τοποθετεί την Ελληνική Σημαία, που φέρει στο κέντρο της, έφιππο τον Άγιο Γεώργιο, προστάτη του Στρατού, κουρελιασμένη, λογχισμένη αλλά και αιματοβαμμένη, να κυματίζει όλο υπερηφάνεια, στους πρόποδες του λόφου του Αγίου Γεωργίου, στο Κιλκίς.
Την ίδια ημέρα στις 04.00 το απόγευμα μέσα σε βροχή από πέτρες και μικρούς βράχους, από τους Έλληνες Στρατιώτες, καθώς σε πολλούς είχαν τελειώσει τα πυρομαχικά, οι Έλληνες Αξιωματικοί διατάζουν επίθεση με αυτό τον ανορθόδοξο τρόπο που τελικά επιτυγχάνει, καταλαμβάνονται επιτέλους τα υψώματα του Λαχανά.
19 – 20 – 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913 ΤΡΙΗΜΕΡΟΣ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΜΑΧΗ ΚΙΛΚΙΣ – ΛΑΧΑΝΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ – ΔΙΑΤΑΞΗ
ΟΚΤΩ ΜΕΡΑΡΧΙΕΣ ΠΕΖΙΚΟΥ (I, II, III, IV, V, VI, VII, X)
ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ ΙΠΠΙΚΟΥ
ΤΑΓΜΑ ΦΡΟΥΡΙΑΚΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ
33 ΠΕΔΙΝΕΣ ΠΥΡΟΒΟΛΑΡΧΙΕΣ
9 ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΕΣ ΠΥΡΟΒΟΛΑΡΧΙΕΣ
230 ΠΥΡΟΒΟΛΑ
132 ΠΟΛΥΒΟΛΑ
ΣΥΝΟΛΟ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ, ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ
137.000 ΑΝΔΡΕΣ
ΑΡΧΗΓΟΣ – ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΣΥΝΟΛΟ ΑΠΩΛΕΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
AΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ, ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ : 8.828 ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ
ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ.
ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ – ΔΙΑΤΑΞΗ
2Η (II) ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΑ ΜΕ ΥΠΟΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΙΣ
ΕΞΗΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ:
3Η (III) ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΠΕΖΙΚΟΥ
2Η (II) ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ ΠΕΖΙΚΟΥ
3Η (III) ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ ΠΕΖΙΚΟΥ
10ο ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΙΠΠΙΚΟΥ
62 ΠΥΡΟΒΟΛΑ
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ 2ΗΣ (II) ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑ ΙΒΑΝΟΦ
ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΗΝ ΔΙΔΥΜΗ ΜΑΧΗ
ΚΙΛΚΙΣ – ΛΑΧΑΝΑ
ΕΦΕΔΡΙΚΕΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ – ΔΙΑΤΑΞΗ
11(XI) ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΠΕΖΙΚΟΥ – ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΗ ΚΑΒΑΛΑΣ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ ΣΕΡΡΩΝ
5ο ΤΑΓΜΑ ΣΥΝΟΡΩΝ
10ο ΤΑΓΜΑ ΣΥΝΟΡΩΝ
2 Η (II) ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΠΕΖΙΚΟΥ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ ΣΕΡΡΩΝ
6 Η (VI) ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΠΕΖΙΚΟΥ ΚΑΒΑΛΑ
10 Η (Χ) ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΠΕΖΙΚΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ
ΣΥΝΟΛΟ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ, ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
576.000 ΑΝΔΡΕΣ
ΑΡΧΗΓΟΣ – ΣΤΡΑΤΑΡΧΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΦΕΡΔΙΝΑΡΔΟΣ
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ – ΣΤΡΑΤΑΡΧΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΣΑΒΟΦ ΣΥΝΟΛΟ ΑΠΩΛΕΙΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ, ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ, ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ: 5.138
ΝΕΚΡΟΙ, 2.531 ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ, ΚAI 2.500 ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ
ΠΟΛΕΜΟΥ.
Μια παρατήρηση για τις παραπάνω απώλειες. Ο Ελληνικός Στρατός στην Γιγαντομαχία Κιλκίς – Λαχανά , πολέμησε με το σύνολο των δυνάμεων του, ενώ οι Βούλγαροι με την 2 η Στρατιά.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, και ο Αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος, ενωμένοι, έδωσαν φτερά στον Ελληνικό Στρατό.
Κλείνοντας να τονίσω για μια ακόμη φορά, ότι ο Έλλην Αξιωματικός τίμησε την στολή του, αποδείχθηκε ένας πανάξιος ηγήτορας, και αποτέλεσε παράδειγμα αυτοθυσίας και γενναιότητας.
Ο Έλλην Στρατιώτης αποδείχθηκε ατσαλένιος Μαχητής με πίστη στην Υπεραγία Θεοτόκο, και βαθύτατα προσηλωμένος στα Εθνικά Ιδεώδη. Είχε ως πρότυπο του τους αξιωματικούς του. Πολέμησε για να απελευθερώσει σκλαβωμένα πάτρια χώματα, και όχι για να διεκδικήσει εδάφη που δεν του αναλογούν.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΔΙΔΥΜΗΣ ΜΑΧΗΣ ΚΙΛΚΙΣ – ΛΑΧΑΝΑ
ΠΗΓΕΣ – ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Α) ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ”
Β) ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ “ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ”
Γ) ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ “ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.GR”
Δ) ΕΚΔΟΣΕΙΣ – ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ “ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ”
Ε) ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ “ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ”
