Μνήμη Ευάγγελου Πασσαλίδη
Γράφει ο Γιώργος Ε. Πασσαλίδης
Στις 21 Αυγούστου 2021 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του πατέρα μου Ευάγγελου. Για το λόγο αυτό ήθελα να αποτίσω φόρο τιμής στη μνήμη του αλλά και στη μνήμη του πατέρα του και παππού μου Γεωργίου.
Ο πατέρας μου Ευάγγελος, γεννήθηκε στις 21-8-1921 στο Σοχούμι της Αμπχαζίας (Γεωργία) μεσούσης της Μικρασιατικής εκστρατείας. Στην Ελλάδα ήρθε σε ηλικία 5 ετών κι εγκαταστάθηκε με τους γονείς του Γεώργιο (1900-1931) και Μαρία (1900-1982) στη Γοργόπη Παιονίας μετά την συνθήκη της Λωζάνης.
Ο πατέρας του Γεώργιος ανέλαβε αμέσως γραμματέας στην Αμερικάνική εταιρία Φαουντέσιον που ήταν υπεύθυνη για την αποξήρανση των λιμνών Αρτζάν και Αματόβου. Ο εκ Κερασούντος του Πόντου παππούς ήταν μορφωμένος και ήξερε ξένες γλώσσες.
Ήταν μάλιστα παρών στα εγκαίνια του έργου από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1929. Ο παππούς διέθετε και την προσωπική του κάρτα με τον τίτλο του στην εταιρία, την οποία έχω εγώ σήμερα στο αρχείο μου. Ο Γεώργιος Πασσαλίδης δίδαξε επίσης σε διάφορα σχολεία της Παιονίας στη διάρκεια της σύντομης ζωής του.
Ο Ευάγγελος Πασσαλίδης ήταν εξαιρετικά καλλιεργημένος, με πλούσια μόρφωση και παιδεία. Δίδαξε μαθηματικά και όχι μόνο, σε γενιές Κιλκισιωτών από όλο το νομό. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που τον διέκρινε ήταν ότι ενδιαφερόταν για το μέλλον και τη σταδιοδρομία των μαθητών του.
Θυμάμαι ότι τον ελεύθερο χρόνο του τον περνούσε διαβάζοντας, μελετώντας κι εμβαθύνοντας σε ιστορικά θέματα.
Είχε μια πλούσια βιβλιοθήκη και μελετούσε ιδιαίτερα Νίκο Καζαντζάκη, Ηλία Βενέζη και τους ιστορικούς Κων/νο Παπαρηγόπουλο και Ρεϊμόν Καρτιέ.
Γνώριζε γαλλικά και διάβαζε συγγράμματα Γάλλων μαθηματικών στο πανεπιστήμιο. Τα συγγράμματα αυτά τα έχω εγώ σήμερα στη βιβλιοθήκη μου.
Όταν το 1982 ζήτησα συστατική επιστολή ενόψει των μεταπτυχιακών σπουδών μου στη Μεγάλη Βρετανία από τον καθηγητή της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ. και συμφοιτητή του, Ιωάννη Μήττα , μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον χαρακτήρα του και τις επιδόσεις του.
Από παιδί του δημοτικού μου έλεγε το εξής: «Όποιος πέθανε και δεν πήγε στο Παρίσι, δεν έζησε».
Τον Μάιο του 1984 πήγαμε μαζί στο Παρίσι, προερχόμενοι από το Μάντσεστερ, όπου μόλις είχα τελειώσει το Μάστερ μου. Περάσαμε μια γεμάτη εβδομάδα στην πόλη του Φωτός και μου περιέγραφε τα πάντα σαν να είχε πάει πολλές φορές. Είχε άλλωστε εντρυφήσει στον Β. Ουγκώ, στον Προυστ αλλά και στην Εικασία του Πουανκαρέ.
Δέκα μήνες αργότερα ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 64 ετών.
