Γ.Φραγγίδης: «Έλεος πιά. Δε χρειαζόμαστε σωτήρες και αλεξιπτωτιστές»

1 Ιουλίου, 2024

Η τοποθέτησή του πρώην βουλευτή Γιώργου Φραγγίδη στη συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ στις 30.6.24, για την αποτίμηση των των ευροεκλογών στις 9.6.24 και η πορεία εκλογής προέδρου.

“Το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στις 9 Ιουνίου έφερε στην επιφάνεια μηνύματα πολλά και προς όλες τις κατευθύνσεις.

Η ΝΔ έχασε και ως προς τις ευρωεκλογές του 2019, αλλά και ως προς τις εθνικές εκλογές του 2023. Το ίδιο και ο ΣΥΡΙΖΑ συγκριτικά.

Το ΠΑΣΟΚ δεν πέτυχε όλους τους στόχους του, έχασε λιγότερα απ’ όλους, αντιστάθηκε στη μεγάλη φθορά, κράτησε μια υπεύθυνη και σοβαρή στάση, μακρυά από κάθε είδους λαϊκισμό, έκανε μια μεγάλη προσπάθεια προγραμματικού λόγου, σε αντίθεση με τον ασυγκράτητο καταιγισμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης από τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ.

Και βέβαια υπήρξε η μεγάλη αποχή που καταμερίζει αναλογικά ευθύνες σε όλα τα πολιτικά κόμματα.

Η πορεία του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια που αρχίζουν από τα χρόνια της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά μέχρι και τα 2,5 χρόνια της προεδρίας του Νίκου Ανδρουλάκη, το ΠΑΣΟΚ έχει μια συνεχή αύξηση των ποσοστών του, που σαφώς όλοι μας θα θέλαμε να ήταν πολύ μεγαλύτερη.

Δεν πετύχαμε το στόχο της δεύτερης θέσης που για μένα ήταν λάθος ως προς τον τρόπο επικοινωνίας, παρόλα που είχαμε μια μικρή αύξηση, δεν καταφέραμε να φέρουμε στην κάλπη δυνάμεις προοδευτικές που διάλεξαν την αποχή. Δεν υπήρξαν όσο χρειαζόταν οι θεσμικές λειτουργίες των οργάνων που θα ενίσχυαν τη σχέση του Κινήματος με τους κοινωνικούς χώρους και την από κοινού στήριξη των αποφάσεων από όλα τα στελέχη.

Ακόμη επιτρέψτε μου να πω, πως προβλήματα με τους πολίτες δημιουργήθηκαν με τη στάση μας στο νομοσχέδιο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά κυρίως για τα μη κρατικά Πανεπιστήμια..

Αλήθεια τι νόημα είχε η αναφορά μας στο Σουηδικό μοντέλο, όταν η Πατρίδα μας δεν έχει καμία σχέση και ως προς την οργανωτική δομή του κράτους, του τομέα της παιδείας και βέβαια οι χώρες της Σκανδιναβίας γενικά, δεν έχουν χιλιάδες σπουδαστές στο εξωτερικό.

Και τέλος, φάνηκε επίσης πως δεν μπορέσαμε από νωρίς να καταλάβουμε τη μεγάλη ποσοστιαία διαφορά δυνάμεων που παρουσιάζεται στο ΠΑΣΟΚ ανάμεσα στα μεγάλα αστικά κέντρα και την περιφέρεια, ώστε να δοθεί το απαιτούμενο βάρος για την αντιμετώπισή της.

Απέναντι σε όλα αυτά σύντροφοι–σσες οφείλουμε όλοι μας να σταθούμε με παρρησία, να κάνουμε μία σοβαρή συζήτηση, ψύχραιμα, συλλογικά, με ενότητα που θα οδηγήσει στην αλλαγή της στρατηγικής μας όπου χρειάζεται, θα οδηγήσει σε πολλά άλματα και στην επανεκκίνηση του κινήματος, με ένα πειστικό σχέδιο για τη δημιουργία της μεγάλης προοδευτικής παράταξης, για μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που θα οδηγήσει στη διακυβέρνηση της χώρας.

Όμως δυστυχώς κάποιοι σύντροφοι βιάστηκαν πολύ. Η καθυστέρηση λίγων ημερών για μια θεσμική συζήτηση στο κίνημα δε θα άλλαζε κάτι ως προς το αποτέλεσμά της.

Άλλαξε όμως το κλίμα στην κοινωνία. Οι σχολιασμοί για άθροισμα προσωπικών φιλοδοξιών, η επανατροφοδότηση του φαύλου κύκλου του κινήματος, που ζήσαμε και πριν από 13-14 χρόνια, και μας έφτασε σύντομα στο 4,5 %, οδηγεί σε ένα θύμα που και σήμερα είναι η εικόνα του ΠΑΣΟΚ.

Και είναι λυπηρό που κάποια στελέχη με την κριτική που ασκούν αυτές τις μέρες στην ηγεσία του κινήματος, επαίρονται για την πασοκική τους πορεία από μικρή ηλικία, όμως στα δύσκολα χρόνια της παράταξης ανήκαν σε άλλα κομματικά στρατόπεδα που επεδίωκαν τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ.

“Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει” συντρόφισσες και σύντροφοι, όπως έλεγε ο μεγάλος Γιάννης Ρίτσος στο έργο του “Καπνισμένο τσουκάλι”. Δυστυχώς “δε μάθαμε αδελφέ μου να συζητάμε ήσυχα ήσυχα και απλά και να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη”. Φαίνεται πως τις τελευταίες μέρες έχουμε ξεφύγει.

Θα πρέπει η συζήτηση να καταλήγει σε ενίσχυση της δημοκρατικής λειτουργίας του κινήματος, σε πολιτικά γεγονότα, στην εξωστρέφεια που θα βοηθά στην επαναφορά της πολιτικής και όχι να συμβάλλει στην περαιτέρω απαξίωσή της και στην εσωστρέφεια. Είναι κρίμα, ό,τι χτίστηκε όλα αυτά τα χρόνια να κινδυνεύει να χαθεί μέσα σε λίγες μέρες.

Όλοι μας έχουμε αναλογικές ευθύνες για τη μέχρι τώρα πορεία του κινήματος. Αυτές δεν είναι μόνο ενός προσώπου και συγκεκριμένα του Προέδρου όπως δυστυχώς έχει στοχοποιηθεί από ορισμένους, αυτές τις μέρες.

Είναι η ώρα να βάλουμε όλοι μας μπροστά το εμείς και όχι το εγώ, να δείχνουμε στην πράξη γιατί αυτές μας προσδιορίζουν, το σεβασμό, τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη.

Να είμαστε σίγουροι πως κανένας ψηφοφόρος, φίλος και μέλος του κινήματος δεν θα ανεχτεί συντροφικά μαχαιρώματα και άρρωστες προσωπικές φιλοδοξίες.

Ξαφνικά αυτές τις μέρες μετά τις ευροεκλογές,στο χώρο της κεντροαριστεράς εμφανίστηκαν διάφοροι διάττοντες αστέρες για να τη σώσουν και να μας σώσουν, ακόμη κι αυτοί που φύγαν από το χώρο για ίδιον όφελος, αλλά και να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ. Έλεος πιά. Δε χρειαζόμαστε σωτήρες και αλεξιπτωτιστές.

Το ΠΑΣΟΚ έχει ιστορία με πολλούς κοινωνικούς αγώνες και άξια στελέχη στην ηγεσία του και πολλούς άξιους συντρόφους που έχουν τη δυνατότητα να οδηγήσουν το κόμμα σε νικηφόρους δρόμους.

Τα περισσότερα αξιόλογα στελέχη και ψηφοφόροι που αποστασιοποιήθηκαν Πρόεδρε Ανδρουλάκη, βρίσκονται στα σπίτια τους.

Ένα προσκλητήριο χρειάζονται, για να μπορέσουμε να τους πλησιάσουμε για να γυρίσουν ξανά στο κομματικό τους σπίτι σ’ αυτές τις εκλογικές διαδικασίες που θα γίνουν.