Γίνεται χορηγία αγωνιστικού αυτοκινήτου στο διεθνές ράλλυ Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης χωρίς προβολή;
Γράφει ο Σταύρος Φάσσος
Η ενσκύψασα εδώ και σχεδόν μία δεκαετία πολύμορφη κρίση δεν άφησε «αλώβητο» κανένα τομέα, χώρο, φορέα και πολίτη.
Ωστόσο, ανέδειξε και διαφορές σε σχέση με τον ή τους τρόπους διαχείρισής της.
Και είναι γεγονός, ότι κάποιοι τομείς, χώροι, φορείς και πολίτες διαχειρίσθηκαν και διαχειρίζονται τις συνέπειες της κρίσης εμφανώς καλύτερα από ό,τι κάποιοι άλλοι, τουλάχιστον σε σημείο που αυτές να είναι λιγότερο οδυνηρές από ό,τι σε εκείνους με λιγότερο αποτελεσματική διαχείριση.
Στους τελευταίους συγαταλέγεται ο χώρος του αγωνιστικού αυτοκινήτου.
Τον οποίο ναι μεν έπληξε η κρίση όσο λίγους.
Ναι μεν δέχθηκε καίρια πλήγματα από τις συνέπειές της, σε βαθμό και σημείο, που η σύγκριση με το προ της κρίσεως εγγύς παρελθόν και, φυσικά, πολύ περισσότερο με το απώτερο να προκαλεί στην καλύτερη των περιπτώσεων μελαγχολία.
Πλήν, όμως, από του σημείου αυτού μέχρι του να θεωρούνται αιτία «πανηγυρισμού» οι… εικοσιτέσσερις (24) συμμετοχές (!) στο πάλαι ποτέ ξακουστό, κραταιό και «μαγνήτη» για τον κόσμο του αγωνιστικού αυτοκινήτου διεθνούς ράλλυ Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) μεσολαβεί αφύσικα μεγάλη απόσταση!
Ναι, έχουν «ξεφύγει» οι τιμές στα καύσιμα και τα κόστη συντήρησης αγωνιστικών αυτοκινήτων.
Ναι, «στένεψαν» δραματικώς τα οικονομικά περιθώρια σε ό,τι αφορά στην διοργάνωση και διεξαγωγή αγώνα αγωνιστικού αυτοκινήτου, όπως και στην ίδια την συμμετοχή.
Ναι, εξαιτίας των ανωτέρω δυσκολιών, «πέφτει νυστέρι» στο επίσημο ετήσιο πρόγραμμα αγώνων, κοινώς «καλεντάρι».
Όμως, όταν ακόμη και κάποιος χωρίς στενές σχέσεις με τον χώρο του αγωνιστικού αυτοκινήτου ακούει περί 24 (!) συμμετοχών στο ράλλυ ΔΕΘ, εκεί που πριν λίγα χρόνια, με ακόμη πιο έντονη την κρίση, αυτές πλησίαζαν τον διπλάσιο αριθμό, και εκεί που παλαιότερα, αλλά όχι και στο ιδιαιτέρως μακρινό παρελθόν, οι κάτω των εκατό δηλώσεις συμμετοχής εθεωρούντο… αποτυχία (!), δεν θα ήταν περίεργο να πεί «κάποιο λάκκο έχει η φάβα».
Και στην προκειμένη περίπτωση ο «λάκκος» είναι ακριβώς το ότι ο τομέας του αγωνιστικού αυτοκινήτου, κρινόμενος εκ του αποτελέσματος, δεν αποδείχθηκε και από τους καλύτερους διαχειριστές της κρίσης.
Αυτό καταδεικνύει και μια παράμετρος, που σχετίζεται με την πρόσβαση του χώρου στα μέσα ευρείας επικοινωνίας για την προβολή του, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει «πόλο έλξης» χορηγών και μεγάλων χορηγών. Εκείνων που διαρκούσης της κρίσεως αποτελούν το μόνο ασφαλές στήριγμα κάθε χώρου, βοηθώντας τον να παραμένει «όρθιος».
Διότι, κατά τα ψέματα, είναι οι χορηγοί και, κατά μείζονα λόγο, οι μεγάλοι χορηγοί, χάρη στους οποίους συνεχίζεται τις ημέρες της κρίσης η δρατηριότητα τομέων και χώρων, ενώ χωρίς αυτούς θα είχαν «βάλει λουκέτο».
Μόνο που αυτή η δραστηριότητα είναι επιτατικώς αναγκαία να δημοσιοποιείται και να προβάλλεται επαρκώς, προκειμένου να «κεντρίσει» το ενδιαφέρον και να «μαγνητίσει» χορηγούς και μεγάλους χορηγούς, αφού γι΄αυτούς είναι σημαντικοί οι παράγοντες της απήχησης και του αντίκτυπου της δραστηριότητας των τομέων ή χώρων και φορέων τους στην κοινή γνώμη, εν προκειμένω στην φίλαθλο, ώστε να προχωρήσουν σε επενδυτικές πρωτοβουλίες και κινήσεις μέσω αυτών.
Φαίνεται, ότι τους δύο παρατεθέντες «άξονες», γύρω από τους οποίους πρέπει να κινούνται οι ιθύνοντες των τομέων ή χώρων και των φορέων τους για την προβολή αυτών και την συνεπαγόμενη προσέλκυση χορηγών ή και μεγάλων χορηγών, οι σημερινοί ιθύνοντες του χώρου του αγωνιστικού αυτοκινήτου είτε τους αγνούν είτε απλώς… τους «παρακάμπτουν».
Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το πως ένας χώρο, για τον οποίο έως και πριν μερικά χρόνια… «συνωστίζονταν» ερίζοντες ουκ ολίγοι χορηγοί και μεγάλοι χορηγοί, υπερκαλύπτοντας προϋπολογισμούς όχι απλώς για έναν αγώνα αλλά… για όλη την αγωνιστική χρονιά, σήμερα χρειάζεται… «μικροσκόπιο» για να τους βρείς!
Και πως να τους βρεί, όταν οι ιθύνοντές του δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ούτε ένα μικρό «προγεφύρωμα» πρόσβασης στους ραδιοτηλεοπτικούς και διαδικτυακούς σταθμούς; Εκεί, δηλαδή, όπου προβάλλεται κατά κόρον η δραστηριότητα τομέων ή χώρων και των φορέων τους, έναντι των οποίων αυτός του αγωνιστικού αυτοκινήτου υπερτερεί και σε έκταση ενδιαφέροντος και σε ποσοστά υποστηρικτών και σε μέγεθος ιστορίας;
Πιο απλά, πως να επενδύσει χορηγός ή μικρός χορηγός στον χώρο του αγωνιστικού αυτοκινήτου, όταν αυτός δενέχει στοιχειώδη… χώρο στα μέσα και στους μηχανισμούς προβολής;
Ας μην απορούν, λοιπόν, οι φίλοι του αγωνιστικού αυτοκινήτου, που και στον δικό μας νομό δεν είναι λίγοι:
-Για την συνεχώς φθίνουσα πορεία του χώρου του αγωνιστικού αυτοκινήτου.
-Για την ματαίωση του ενός αγώνα μετά τον άλλο.
-Για το «αράχνιασμα» του θρυλικού ράλλου «Ακρόπολις», από… μακράν το πρώτο στον κόσμο που ήταν στο ένδοξο παρελθόν.
-Για τον ιστορικώς… τρίτο «ενταφιασμό» του ράλλυ «Σκρά-Κιλκίς-Λαχανά», κάποτε δευτέρου τη τάξει στην χώρα μας μετά το «Ακρόπολις».
-Για τη φετινή ελαχιστοποίηση των αγωνιστικών εκδηλώσεων σε όλη την επικράτεια.
-Για τις… 24(!) συμμετοχές στο φετινό ράλλυ ΔΕΘ.
-Για το φετινό αγωνιστικό «παροπλισμό» της «Βάτσος Ράλλυ Τημ», έως πέρυσι μεταξύ των πρώτων φορέων αγωνιστικού αυτοκινήτου στην Βόρειο Ελλάδα και όλα τα χρόνια της κρίσης εκ των «στυλοβατών» του αγωνιστικού αυτοκινήτου όχι μόνο σε βορειοελλαδική αλλά και σε πανελλήνια εμβέλεια.
Αν, πάλι, οι παραμένουν, οι Κιλκισιώτεςφίλοι του αγωνιστικού αυτοκινήτου δεν έχουν παρα να απευθυνθούν στα στελέχη της τελευταίας.
Για να πληροφορηθούν… από «πρώτο χέρι» τα πάντα γι΄αυτήν την «πονεμένη» ιστορία.
Διότι, σε κάθε αθλητικό χώρο μόνον οι φορείς, που έχουν αδιάλειπτη παρουσία σ΄αυτόν, και «μάχονται» διαρκώς για το όνομα, την ιστορία και την εύρυθμη λειτουργία του και νοιάζονται πραγματικά γι΄αυτόν, έχουν και δικαιούνται να πουν «ένα λόγο παραπάνω», θέτοντας τους ιθύνοντες ενώπιον των ευθυνών τους και διατυπώνοντας συγκεκριμένες ιδέες, προτάσεις και λύσεις σε κάθε φάσης της πορείας του.
Κατά μείζονα λόγο, όταν πρόκειται για ιδέες, προτάσεις και λύσεις για ανόρθωση, ανασυγκρότηση και αναδιοργάνωση, δηλαδή τις τρεις προϋποθέσεις για πλήση ανάκαμψη του χώρου και αποκατάσταση του κύρους και της αίγλης του.
